MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 240  Met de regelmaat van een boeddha die in slaap gevallen is en plotseling hardop snurkt, valt het woord ‘nog’. Het is een van de lelijkste woorden. Ik haat ‘nog’ hartgrondig. Het is een venijnig woordje. Nog: alsof je het niet gedaan mocht hebben. Nog altijd aan het schrijven? Nog niet opgehouden daarmee? Nog altijd bezig met dat gedoe? Nog niet beseft dat het tot niets leidt? Soms is ‘nog’ het ergste drieletterwoord. Nog vele groeten van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 239  Mijn laatste ouder is nu ongeneeslijk dood. (Lange tijd had ik diverse ouderen: groot – twee paar; en gewoon – een stel). Ik was haar eersteling, de voorlopig ongestorvene, bijgenaamd ‘de oudste’. Haar panorama op de straat is niet langer meer bewasemd. De pan op het fornuis wijst steels naar af. Haar schoolpalmares met eerste prijzen is nu in andere handen. Haar viool is onvoltooid verleden tijd. In het tuinhuis heerst nog oude munteenheid. Een spin vergist zich van seizoen. Geen appelgeur waait aan. Het is stof dat schrikt. Het huis is leeg als een doos. Dag vreemde ma. Het ga je goed. Vanwege de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 238  Zielenzalf en hartbalsem betekenden de berichten die ik onlangs kreeg naar aanleiding van mijn vorige flard. Dank. Alles is gezien; niets is onopgemerkt gebleven voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 237  Monopolyvariant uit Virusland. Homogaarse versie ook beschikbaar. De teerlingen zijn geworpen. Het is niet meer nodig om te scheiden. U zult gescheiden worden. Het is niet meer nodig om te schrijven. U zult afgeschreven worden. Het is niet meer nodig om te rekenen. U zult afgerekend worden. Het is niet meer nodig om te sparen. U zult zelf niet gespaard blijven. Het is niet meer lief om te zoenen. Het is de kus des doods. Het is niet meer leuk om te knuffelen. Het is een wurggreep. Het is niet meer nodig om viraal te gaan. U hebt Coronation Street bereikt. U kan dit niet kopen. U bent zelf verkocht. Dit spel werd ontworpen door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 236  Google Earth. Het oog van de maan knipt aan. Een windklok schilfert in haar licht. Tijd verglijdt als een trage wolk. Een zee krabbelt even terug. De vulkaan rochelt zich een hoest. Het gerucht van een vervaldatum doet de ronde onder aardgenoten. Boommelding: kappers op de kust! Vurig ijs en marmeren gefladder kunnen in een mum van tijd het gestolde nu betekenen. O Greta Green, bewaar de aarde als je liefste knikker. Zwetend in zijn kletsnatte klimaatpak: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 235  Persbericht betreff. naweeën en verlengingen. Misdaden en misdrijven verjaren. Huiden tanen. Schepen verwelken. Bloemen vergaan. Boomstammen beloven met een nieuwe jaarring hun trouw in goede en in koude dagen aan hun stambomen. Op de gedenkdag van zijn eerste traumatische schreeuw, toen hij tot zijn navelgestrenge ontzetting als een pop-ukje in zijn geboortepakje de wereld anno 1953 en de vaart der volken in gestuwd werd, dankt voor de wensen hij wiens jarige linkerhart tot zijn eigen verbazing nog altijd tiktokt: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 234  De kassa van de Vlaamse slager Nageslacht & Zeun op het Foie Grasplein in Bilvoorde werd gehakt door een worstelaar. Een worst-case scenario onder vleeseters? Toch niet. In vette letters riep de vlezige atleet: ‘Je pens of je leven!’ Het kon de houwer van beenderen echter worst wezen. ‘Je pense donc je suis!’ knorde hij prompt terug. In merg en been geschrokken door dat gefileerde Frans en door een vervaarlijk aangescherpte usb-steak waarmee de vleselijke kerel dreigde, koos de aanvaller ijlings het mazenpad. 'My misteak!' gilde hij nog. Een charcuterieverhaal met hoog pathégehalte door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.   

MILJARDEN FLARDEN 233  Ik huldig de gewoonte geen boeken te lezen die iedereen plotseling leest. Idem dito voor films. In stukken, brokken en flarden kom je toch alles te weten. Zodoende heb ik al veel boeken gelezen die ik niet gelezen heb. Vergelijk het met sommige tv-zenders die in hun voorafspiegelingen van hun programma’s al zoveel tonen dat je ook niet meer hoeft te kijken. In alle gevallen is dat een zegen: gered door het zelfverklaarde succes van boek, film of feuilleton hoef ik al die ellende niet meer mee te maken. Bevrijd van lullige bladvulling, irritante verkleutering, geprepareerd dijengeklets, idioot panelgeleuter, bekend geginnegap en tranerige diepgang op huiskamertemperatuur: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.     

MILJARDEN FLARDEN 232  Code rood voor Itaalië. ‘Ik heb zoiets van’: een cliché als een kathedraal met duivenkwak op, wijd verspreid, vooral onder het tv-kijkvee en zij die denken dat ze ‘out of the box’ denken. Zijn lelijk broertje ontsiert de laatste tijd op zijn beurt de gesproken taal en dus ook de ondertitelingen in vooral de lage streken van West-Vlaanderen: ‘Dus ja’. ‘Dus ja’ besluit alles, ook als het eigenlijk ‘nee’ is. Of ‘kweetetniet’. Het is de streep onder de rekening, het slot van vaag gemompel, de kroon op het verbale werk, de slotsom van een diepgaande analyse: ‘Dus ja’. Een staaltje van zware taalindustrie door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 231  Grammatica van de dagelijkse werkelijkheid. Is het een zotte god die zaken zoekmaakt of dingen dol doet draaien, zoals de boterham die op zijn gesmeerde kant valt, de bril die nergens te vinden is of sleutels die foetsie zijn? Nee: het is de wraak van de voorwerpen. Omdat die overdag bijna voortdurend in stilstand moeten blijven, omdat wij dat zo bepalen, en ze pas mogen bewegen wanneer wij ze nodig hebben, leven ze zich dan maar uit op onbewaakte ogenblikken, bv. ’s nachts, of wanneer wijzelf afwezig of verstrooid zijn. Sommige voorwerpen vergeten dan terug te keren: brillen, sleutels, ringen, handschoenen. Andere ondernemen halve of gelukte ontsnappingspogingen: de boterham, de beker koffie, het potloodpunt, het begeerde beertje in de graaikraanmachine op de jaarlijkse kermis, dat ene knoopje / boutje / vijsje / moertje / schroefje en simpelweg alle dingsigheidjes in de duistere dieptes van een sacoche. Een syntactische analyse betreffende lijdende en meewerken

MILJARDEN FLARDEN 230  Hoop je ook dat er (zoals aangekondigd, maar geloof daar geen ene moer van) een zg. VRT-interviewer jou aanklampt ‘omdat het jouw! zender is en omdat de zender van jou! is en wat ze nog meer! kunnen doen om jou! bla bla bla…’, zodat je de nationale zenderellende eindelijk eens kunt beschrijven? De eindeloze herhalingen op die zeurzender van dat idiote FC enzovoort (kust ze, zandsculpturen), het kleutertoontje van het journaal dat vaak opgewarmde kost herkauwt, de overkill aan immer dezelfde zichzelf leuk vindende ego-BV’s (bekend om hun bekendheid) met geprepareerde gevatheden, het ontbreken van boeiende series, de onnozele zomerprogrammatie, de urenlange en herhaalde lulkoek op die stoorzender over schoppen tegen een bal of om het rapst fietsen, waardoor al het andere moet wijken of gewoon verdwijnt, de minutenlange aankondigingen van nog meer tv-ellende die ons te wachten staat zodat we eigenlijk meteen al de ellende gezien hebben… Voorwaar: ik staar nog liever

MILJARDEN FLARDEN 229  Na een zomer als een carwash, een hoog IQ voor velen (In Quarantaine), houterige anderhalvemeterfeestjes, geen bosbranden in Vlaanderen wegens gebrek aan bomen en zogenaamde coronaproofe (Virusengels!) tripjes naar buitenlanden als Lanzarife en Tenerote citeer ik uit een artikel over kraamzorg in het destijds opvoedend maar toch best wel leesbaar magazine ‘Ouders van nu’: ‘En dan is er geen koffie als je die niet zelf zet’. Terug thuis dus, in het mekka van de mokka: je eigen keuken. Een ochtendmistelijke notitie over een bakkie inktzwarte troost eind oogst van een herfstzomer door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 228  Ballade van de boer. Hij (Zij) verdwijnt in de uitgestrektheid van de steden en de metropolen, niet meer in de weidsheid van velden en landerijen. Zij (Hij) heeft niet langer hoeve, stee of erf. Nee: het heet bedrijf. Hij komt alleen nog op tv in feuilletons en bij grote droogte. Zijn paardenkracht is een fabel uit de oude tijden van hooi en riek. Zijn dagen en zijn dieren zijn geteld. Zijn gewassen zijn niet opgewassen tegen beslissingen van hogerhand. Hij is niet langer baas over eigen land. Een ploeg woorden ter ere van de boer, zij het zuivel of spek, weze het weide of velden, door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 227  Je kan ondergetekende in actie zien gedurende enkele voorleesmomenten (titel: Heulse Passages) op de KNOFLOOK-kunstroute in feestvierend Heule (een steenworp van Kortrijk, maar waarom zou je met stenen gooien?) op zaterdag 11 en zondag 12 september aan de Koetshuizen/Bibliotheek in het park. Ik lees er op gezette tijdstippen kersverse teksten en miljarden flarden voor uit mijn picareske verhalenboek Upperdog. Voorbereidend reeds druk sabelend met woorden en sabbelend op zijn pen: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.