MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 182  Echt gebeurd op tv-niveau, op een maandagnoen in maart die eigenlijk ook een winteravond in december was. Voila voila voila. Hoeveel r’en telt het woord ‘meergranenbrood’? Welk weersverschijnsel bekom je wanneer je het woord ‘leven’ achterstevoren leest? En welke Engelse edelman als je dat met ‘drol’ doet? Ik vul deze ongelofelijke quizvragen nog aan met enkele zelfgemaakte exemplaren, mochten ze op de zender genaamd Eén (die zijn eigen programma’s voortdurend recycleert) een tekort vertonen aan inspiratie. Tip: dubbel. Hoeveel k’s prijken er in Blokken? Tip: Rome. Als je de B in Blokken vervangt door een K, welk synoniem van ‘uurwerken’ krijg je dan? Beste middagzapper, snap je’m? Een retorische vraag door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 181  Het waren boeiende tijden, maar ik was telkens iets te jong of iets te oud. Een gelukkige herontdekking en -beleving betreft de enigmatische song A Whiter Shade of Pale van Procol Harum, waarvan de tekst net zo raadselachtig is als sommige gedichten. Te jong voor mei ’68, te oud voor een piercing, te warm voor een puntmuts, te koud voor steenkool, net op tijd voor het 60-jarige jubileum van de muziekgroep De Zwerfkeien (met iemand anders die nu met de stokken op de trommels slaat): de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 180  Toen mijn tanden nog zenuwen hadden, toen de dieren nog West-Vlaams spraken, toen uien zelf nog huilden om de dwaasheid van mensen, toen de gsm nog niet in krswrdrdsls opdook, toen de meesten van voor of na een oorlog waren, toen was de voorraad vrede op het schap net zo krap als nu. De mensheid is nog altijd niet ‘geleerd’; het mensdom blijft hardleers. Een kernachtige gedachte van de tot de tanden ontwapende en ontwapenende Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 179  In oude tijden prijkte aan de overkant van het station in de centrumstad Kortrijk hoog aan de gevel van een van de cinema’s een tijdlang de aankondiging De Dood in Venetië. Luchino Visconti. Ik ging tweemaal naar de film zien, de ene dag omdat het moest, van de prof Literatuur, de andere dag vrijwillig, voor de muziek. Op aanraden van diezelfde prof. Oude tijden verdwijnen. Proffen worden mummies; haarverf en rouge lopen uit; stationspleinen worden arena’s voor vechtpartijen en lokfietsen; de term ‘cinema’ durf je niet meer te gebruiken. Nimmer meer zal ik mijn parelgrijze Ford Taunus 12m scheef op de Grote Markt van de Guldensporenstad parkeren, mijn Bastos-zonder-filter-peuk tussen duim en wijsvinger in het wilde weg schieten en daarna een assiette anglaise eten in de Sarma in ’t stad. Een memory stickie vanwege de vintage Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.    

MILJARDEN FLARDEN 178  Is de Mona Lisa gebaseerd op een man, mogelijk een minnaar van Da Vinci? Onderzoek in Italië op een hoogwaardige digitale versie van de wereldbekende mysterieuze ‘dame’ wees dat uit, maar het Louvre betwist dit. De Italiaanse voorzitter van de commissie die kunstmysteries onderzoekt, beweert dat ze blind zijn in het Louvre. De initialen van (de voornaam van) die minnaar en van Leonardo zouden zelfs in de ogen te ontdekken vallen, maar in Frankrijk zeggen ze dat dit ouderdomsscheurtjes betreft. Een genderfluïde bijdrage met verve uit de wereld van het konterfeiten door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 177  Ook in een met loftuitingen overladen Nederlandstalige Vlaamse roman (24 ste druk) ontbreekt dé klassieke spellingfout niet, en wel enkele keren. Ooit ook in een commentaartekst op De Zevende Dag gespot. En op de frontpagina van De Standaard. De fout behoort tot het soort dat op plaats 1 van de schrijfeuvels staat: ei of ij? Op nummer 2 prijken de gevallen waar je twijfelt of je nu een t moet toevoegen of niet (persoonsvorm met reeds een d) en of er aan het eind een t of een d hoort (voltooid deelwoord). Welk woord krijgt dat doornenkroontje? Het werkwoord (zich) (neer)vlijen en daarbij nog de uitdrukking ‘in het gevlij komen’. Ziezo, er is nu weer een zware last van uw schouders, waaronder u lijdzaam gebukt ging en ei zo na bezweek. IJlings afsluitend om niet te weids uit te weiden over dergelijke pijnlijke feilen: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 176  De wanhopige pogingen van de mode om telkens opnieuw anders en mooi in de mode te zijn, veroorzaken soms een parade van lelijkheid in de lengte, breedte, heupte en geschouderte. Deze explosie van textiel is niet altijd een feest voor het oog. Soms gelijkt men op een mug, soms op een olifant, terwijl men eigenlijk een mens is. Een aprilse modegril met enkele nieuwmodische woorden niet in Antwerpen ontworpen door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 175  Het schap met de minst verkochte of gelezen boeken is wellicht het dichterschap. Eerder heeft men eieren en olie en halfvolle melk nodig. Toch grijpt men ook naar een of ander gedicht ter gelegenheid van leven, liefde of dood. Een apart gedicht doet het wel; een hele bundel is van het goede of het minder goede te veel. Ik heb onlangs ongeveer 233 gedichtenbundels uit mijn bibliotheken verbannen via diverse kanalen (gift, kringloop, pulp, plet, container, Oxfam, hoedje-van-papier), maar in mijn hoofd zitten wel 17 gedichten die me ten zeerste aanspreken. Ik stof ze af en toe af – wat een ritmisch versje! Kijk uit voor de dichter, of je ligt er. Dicht is dicht, of wat dacht je. Eieren voor zijn geld kiezend: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 174  Hij houdt van herinneringen. Hij kan die zelf inkleuren, herkaderen, vervalsen, bijsnijden, vervloeken, arceren en tot leven wekken in the windmills of his mind, dat aanpalend terrein van de droom. Hij bakt er geen brood mee, maar ze voeden wel zijn cellen. Natuurlijk worden herinneringen geregisseerd door een welwillende geest die de schamele mantel der vergetelheid vervangt door een gestroomlijnd glitterpakje dat alle modes overleeft. Een stukje (a memory stickie) over de onvoltooid verleden tijd met de tegenwoordigheid van geest door de Schrijver van Miljarden flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 173  Van de doden niets dan zoets. De enige overlevende werd in ultieme kring gecremeerd tegen ultravioletheid en droogwinderigheid. Diverse naastbestaanden en derfgenaamden deden zich daarna te goed aan rouwkost bij het hiernamaal, in afwachting van hun eigen laatste roestplaats, zijnde potje of putje. Het verdwijnende woord ‘zerk’ indachtig: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 172  Atomen, splitsingen, kwantum, deeltjesversnellers, gluons, quarks, snaartheorie, toevalkunde, allemaal zoethoudertjes. E=mc2, tja, tjakka, woeps, maar eigenlijk weten we nog niks. Misschien is de notitie Nx aangewezen hierbij, om een en ander te relativeren. Skuus voor het eindigen met een uitvaartcliché: een steen in een stroom verleggend, snap je, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 171 Teksten in een stad, met name mijn provinciehoofdplaats. De ochtendzon licht helder het gedicht op van schrijfster Marieke De Maré op de zijmuur van het Concertgebouw. Dat is al een fraai begin. Even later. De Prange (op een bus). Bier en Soevenier (raam). El Churrasco Argentino (raam). Dixi (geïllustreerd met drie hartjes – kleinste openbare hokje). Saaihalle (naambord). Gevangenis via station (geen Monopoly – bus bis). Ga je mee verdwalen? Ik weet de weg (raam). 7/7 (her en der). Zone A (perron). Perrongeluk (cafénaam). 96 namen van dranken op een kaart. 11 soorten snack-’n-beet op een krijtbord. Ook auditief valt er veel te beleven. ‘k Hore tuitend' hoornen van bus- en blusvoertuigen, gebeier van klokken, geruziemoes van schoolreizende pubers, gedonder in Keulen en ritmisch geklikklak van paardenschoeisel. Wie beweert daar dat de mensen niet meer lezen en luisteren? Een veeg uit de pan na Pasen door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 170  Een tussendoortje. De mens, ongekroond noch gekroond, is niet krimpvrij. Zo is in een mum van tijd de Engelse koningin momenteel al kleiner dan haar twee pony’s, waartussen ze jarig prijkt op een recente foto. Toch gaat er nog rimpelkracht van de Q1 uit. In tegenstelling tot haar twee witte pony’s zweert ze voor haar klederdracht meestal bij monochrome fellere kleuren. Zou de koningin overwegen bij een volgende verjaardag te poseren tussen enkele van haar corgi’s? Het zou enkele inches schelen. Een Q waar alleen HM het A op weet, gesteld door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 169  Op het stille perron in halte Froyennes stonden omstreeks 10 uur in de ochtend vier oranje uitgedoste kerels verzameld bij het bord Froyennes. Een opstoot van werkzaamheid. Twee palen die het bord Froyennes stutten, moesten in de grond verankerd worden. Er waren dus pp (per paal) 02 (twee) werklui. Vele handwerktuigen en een lege kruiwagen waren getuigen van een geanimeerde quatroloog. Niemand verankerde alsnog. Misschien moest nog iets stollen, zich vastbijten, grip krijgen. Bij terugkeer des valavonds merkte ik dat het bord Froyennes toch op twee stevige palen kon bogen. Het was geschied, een dag na oranje Koningsdag in Nederland. De trein is altijd een beetje peinzen. Openbaar vervoerd: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 168  Lik op stuk voor wie erbij stond en ernaar keek: likstokakkoord tussen de kijvende partijen, die om de beurt eens mogen likken. Een jammiejammie bonbon met lange nasmaak, begeleid door het rumoer in het Eurocharlement. Aandacht ook voor zakjes op het cocaïne-kabinet en (alweer, nog altijd) de Qatargate-arena. België, land van charlatans en chocolade, prijkt weer op de kaart van de bitterzoetigheden. Een ijverig chroniqueur: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 167  Slogans in tijden van oliecrisis. Loop naar de pomp want Queue Wait niet. Tank u wel. Morning nafter, Shell we refill? Voor onze bekendste (oud-)basketster. Lang zal ze leven. Voor onze bekendste snookerspeler. No balls, no story. Politieke leuzen. Virussen weg uit Oekraïne. Kriminologen terug naar het Kremlin. Een reclamebord voor een slagerij. Hier de fijnste worstvoeding. Tot zover wat lichte taalindustrie door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 166  Meer dan honderd van de miljarden flarden zijn volbracht. Nog vele nullen te gaan. Even vooruit naar de flard (01) van bij de start - die komt er over afzienbare tijd aan: ‘Ik ben een woordenaar. Ik beken. Verhoor me maar. Ik heb er zin in.’ Zoveel flarden later hebben enkele kranten niet alleen de dood van schrijver Jeroen Brouwers gemeld, maar ook die van de hond van Niels Destadsbader. Geen fake news (een bijna-gelijkluidend vierletterwoord weerklinkt op de achtergrond), maar een ware flard door de flardrien in de hel van de woorden aka de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 165  ‘Oh my goat!’ riep de geit sikkeneurig uit, ‘waarom wil iedereen altijd maar vooruit met mij? Van baard tot staart word ik opgejaagd. Mag ik iedereen eraan herinneren dat de duivel bokkenpoten heeft? Rustig aan dus, anders heb ik nog een geitje met jullie te pellen.’ Een verzuchting uit het dierenrijk, opgevangen door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 164  Door Rode Zee-piraterij, stremmingen in het Suezkanaal en Boeropese blokkades wordt dit een letterluwe flard. De SVMF hoopt op uw zelfredzaamheid. Daar gaan we. (……) Zelfs de ergste dooievisjesvreter kan niet anders dan toegeven dat ….. het gezelligste dorp van Vlaanderen is. Het is er ongelofelijk …... Iedereen kan er ….. ; niemand is er ooit …... Nooit wil je er nog …... Het is daarom beter dat ….. , anders wil iedereen …..   Een ….. plek tot in de puntjes beschreven door de Schrvr vn Mljrdn Flrdn, ghl d w.   

MILJARDEN FLARDEN 163  A – Mag ik een klassieker op je afvuren? B – Ga je gang. A – Welk boek neem jij mee naar je onbewoonde eiland? B – Het Grote Bouw-Zelf-Je-Hut-boek. A – En welke drie handwerktuigen die in je broekzak passen? B – Drie Zwitserse messen. A – Een bord of een kop: welke van de twee? B – Een diep bord. A – Lucifers of een fles wijn? B – Een fles wijn. A – O ja? B – Ja. En een balpen. A – Ah, ik snap het al … B – En een vel papier. A – Lekker cliché hé. B – Zo cliché als een kathedraal met duivenstront op. A – Ik zie al een fles dobberen op de oceaan. B – De wijn is voor de inspiratie. A – Als de wijn is in de man … B – … is de waarheid in de kan. A – Geen lucifers dus. B – Nee. Wel ook een kurkentrekker graag. Het gaat over een fles wijn hé, en niet over een wijnfles. A – Ja, het kan koud zijn op zo’n eiland, zo zonder lucifers. B – Nog vragen? A – Beaujolais, Bordeaux of Bourgogne? B – Barolo graag. Een robinsonade door de Schrijver van miljarden Flarden, geheel de uw

MILJARDEN FLARDEN 162  We zijn zo ijdel de tijd in schilfers op te delen en om onze pols te binden, aan muren te spijkeren, aan torens op te hangen of in onze phones op te bergen. Het ros van Dendermonde drukt ons echter met de neus op het voldongen feit dat we zelf niet de menner van de tijd zijn. De eenheid van tijd is hier helaas een decennium. Evenzo leert ons dat andere paard, van Troje, een lesje in verband met ruimtelijk inzicht. Het buikgevoel, weet je wel. Kluger Hans kon zelfs rekenen. Een hippische bijdrage u toegeleverd door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 161  Eigenlijk schrijf ik het liefst met een potlood. Ik heb er 404. In de ban van taal zijnde – ik ben een taaliban – vind ik het jammer dat het woord ‘potloodventer’ bestaat als synoniem voor exhibitionist of kleine crimineel. Gedachten aan een grote potloodslijper wellen dan bij me op. Anderzijds koester ik geen bezwaar tegen een wereldvermaarde naam als 3,14 3,14 Langkous. Gedachten aan pis wellen dan niet bij me op. Een hoofdstukje organische taalindustrie door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 160  In sommige van de 9531 jeugdboeken die ik vroeger las – ontleend uit de drie bibliotheekjes van mijn geboortestadje: de sossen, de blauwen, de nonnen – kwam ik wel eens de zinsnede tegen: ‘Wat ik je brom!’ Het zal waarschijnlijk een detective, een cowboy of een ontdekkingsreiziger geweest zijn die dat bromde. Als ex-kind heb ik die uitdrukking nooit meer gelezen of gehoord. Ik mis dat brommen, samen met de geur van fenegriektheekleurig boekenpapier, de beduimelde etiketten, de oubollige lettertypes, het bleekbruine of donkerblauwe kaftpapier waarmee bepaalde bibliotheekwezens (die met een kapje op hun kruintje) de covers camoufleerden, het geplette vliegje op bladzijde 98 van ‘De bende van de blauwe bergen’ en het ezelsoortje midden in het jongensboek ‘Rein wordt zeepkistcoureur’. Geen bromvliegje kwaaddoend, wat ik je brom: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.