MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 209  Oude photo’s. Misschien mestgeur. Ratelende wielen wellicht. Schrapende hoeven. Arbeidershuisjes. Vliegtuigvrije luchten. Een klak, een schort, een knevel, een emmer, een klomp, een kar. Het woord smidse. Toen pk nog manen had. Statige gebouwen met boeiende gevels. Onverharde pleinen. Veel bomen. Feestelijk ogende parken. Kasseien als miljoenen snelheidsremmers. Heimweemoed naar die photografische epoques? Cakeje graag naar kiekjes? Nou, helaas liep er soms een gewapende mof door het beeld. d’Oude Peerdepostery, Cine Ons Huis, ’t Pomphuys, Imprimerie Becelaere  en Bascules Robbe indachtig: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.   

MILJARDEN FLARDEN 208  Ooit plantte ik in onze toenmalige tuin zonder nadenken en ietwat kleurenblind zijnde veertig rodekolen. Ik haatte echter die blauwte (geen groente) als de ziekte. Ik at die zeer ongraag. Toen ze volwassen werden, onthoofdde ik ze met mijn spade en knalde ze voltallig en moedwillig tegen de verste muur van het kiekencompartiment. In het late licht van de koperen ploert die ter kimme neeg, droop het purperen bloed van de bakstenen. Mijn kiekens legden dat etmaal uit schrik ieder een extra ei. Positieve randschade. Tot zover de Guldenkolenslag, veggie versie, van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 207  Het was nog te vroeg om een oordeel te vestigen. Na dit ernstig sterfgeval viel er namelijk nog een appeltje uit de kast. De kogel was eindelijk door het midden: ze mochten hun schapen niet op het droge verbrand hebben. Vele wegen leiden immers naar Keulen. Het liep dus niet van een glijdakje voor de betrokkenen. Het ijs onder hun voeten was voorspoedig te heet om te smeden. Er zou nog veel water door de Kamasutra vloeien vooraleer alles achter de boeg was. In de ban van taal, maar niet van taal t(er)reurige taaliban: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 206  We namen op woensdagmiddag een pubervrije trein naar de centrumstad die VANRSL in het vaandel draagt. Op andere dagen zijn de bielzen van de Decibelgische Spoorwegen bezet door scholieren op weg naar kennis. Het station van RSL (niet: Rusland) is veel te groot in verhouding tot de anderhalve man en een paardenkop die er op puistenvrije dagen doorgaans passeren. RSL zelve valt qua gezelligheid wel mee, ook al ben je niet VAN. Je moet er wel twee schoenen tegelijk kopen, en het rondpuntje in de drukste winkelstraat is zo groot als een bord karnemelk. Bach wordt er op bijzondere wijze geëerd. Letterkundige bierdrinkers snappen dit wel. Wielermiddens zullen me ook begrijpen als ik het over Koerselare heb. Op de terugreis konden we ieder aan een raam zitten. Zeer tevreden over deze openbare vervoering: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 205  Mijn voordracht Lettergeknetter bestaat uit anderhalf uur lichte taalindustrie van leuke interactieve taalspelletjes, schuine teksten, luchtige beschouwingen, verrassende korte verhalen, stoute gedichten en puntige passages uit mijn boeken. Geen zinsverduistering of woordaanslagen. Meer dan een uur fabuleuze flarden geblazen, ter ontspanning en zelfs aangename lering van uw club of vereniging, dit alles zelf gebakken en ovenvers aangeboden door de warme Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 204  Een pop-up op woensdagmiddag van gebochelde scholieren, vastgebonden aan hun rugzakken en boekentassen, de bultenaren van de schoolse kennis, bijvoorbeeld over die foeilelijke alliteratie oftewel stafrijm. Roste Rosalie, lerares Nederlandse Taal en Communicatie, droeg er de gevolgen van. Ze wachtte op Willem Wispunt, haar man, tevens collega Wiskunde, haar bolle boekentas als een woeste waakhond aan haar voeten rustend. Een idyllisch educatief tafereel op een visgraatvormige schoolparking, geobserveerd door de supervetcoole sakkerse Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 203  Grondwater. Koopkracht. Tractoren. Maak mijn bolletje vol en ik pak het aan. Weg met de droogte! Stop de armoede! Takel de tractoren! Voorwaar ik zeg u: het water bereikt weer hoogte en u ruikt weer euroma en ik trakteer u op worst als u in het kieshokje aan mij denkt. U herkent mij aan mijn brede grimlach en mijn graaivingers, getraind op talloze recepties. Nu! Doen! Actie! Kapotlood of crashcompu: het zal mij worst wezen! Vul mijn holle bol in dat hok! Toen kraaide de windhaan driemaal hoog van de toren, en zie: het grondwater zakte, de koopkracht slonk en tractoren keerden terug. Een pre-electorale scène beschreven door een VB, ofte Verbijsterde Burger: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 202  Het autiografische boek van de schrijver/kunstenaar Marniks Veestapel wordt met gemengde tenen onthaald. De kraneriger zeventiger windt er namelijk weinig doekjes tegen het bloeden om. Uit oude bron hebben we vernomen dat zijn buurvrouw Tante Pede een proces-verhaal zal inspannen tegen wat zij noemt ‘een boekje vol vuile wasknijpers van het laagste mallooi, ontaardig voor een boekenschrijver’. Uitgeknipseld uit De Wekelijkse Bazuin door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

 MILJARDEN FLARDEN 201 GEDICHTLOOSHEID Pleidooi pro poëzie t.g.v. WPD Niets is wat het lijkt. Alles is anders. Dichters proberen dat niet te beschrijven. (Het is misschien ook onbeschrijfelijk). Anders beschrijven ze het. En besterven ze het. Daar zijn ze als de dood voor, de zg. goede dichters. Liever zwijgen ze angstvallig op karige witte bladen. Op de Schaal van Dichter wordt het dan bladstil. Ze hebben aldus een streepje voor door niets te doen. Ze worden bekend omdat ze zwijgen. Dat is goed. Eigoed. Veregoed. Met gedichtloosheid moet je leren omgaan. Wat moet je anders met al die onzin? Dat gedoe tussen de regels? Die zinsverduistering? Laat die blaren maar braak liggen. Hou dat witte blad maar voor je mond. Als je toch leest, trek dan je stoute schoenen aan, loop weg voor metrum, rijm en metafoor, en ga voor rechte regels en volle zinnen. Want niets is wat het lijkt. En alles is anders. Kijk uit voor de dichter, of je ligt er. Joris Denoo aka de Schrij

MILJARDEN FLARDEN 200  Veelvuldig gezien op Instagram: bibliotheken die van alles uit de kast halen om toch maar het jonge volkje tot lezen te bekeren. Knutselen. Pianospelen. Lettersoep maken. Pompoenen verminken. Tekenwedstrijden. Verkleedkoffers. Hinkelen tussen de rekken. Striphoekjes. Het opgeklopte hoerasfeertje van boekfeestelijkheden, zeg maar. Tot zover deze Instagrammatica. De smart van de bibleenwezens en huurwoordenaars is echter groot. Phones hebben immers het zo bejubelde boek naar de achtergrond verbannen, diep verborgen achter appicoontjes en schermbeveiligingen. Boeken betekent als woord weldra alleen nog een reis boeken. Of iets van dat. Boekenwurm wordt iets als houtworm, stiekem meegereisd in de ark van Noach. Een bladzijde uit de zwarte boekhouding van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 199  Liken? Lijken? Ceci n’est pas cela. Soms lijkt de snuit van een croissant op de snoet van een zeehondje. Een open schoen is meer dan een grot waar je voet in moet. Het is een schreeuw. Of een geeuw. Soms een schaterlach. Een paraplu is een punaise die iemand aan de grond spijkert. Een pijp is een voorverwarmde tandenstoker. ‘Alcoholebi’ is net zo ‘neoloog’ als ‘heteroglief’. Een stropdas lijkt op een metronoom die voortdurend nee schudt. In het paasbeste geval lijkt zo’n das op een zonnewijzer. Een toetsenbord grijnst als een alfagebit. Een molen is een huis dat zijn armen niet kruist. Een naaldhak is onmiskenbaar een dodelijk wapen. Enkele nieuwe perspectieven in deze donkere dagen u aangeboden door de op zijn gedaante lijkende Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 198  Memory card. Een voorbarig, spoedig en sappig Nieuwjaar wens ik u, fijne luiden die de Flarden lezen zonder dat er een foto bij staat. Moge de Radetzky-mars op tv de opmaat vormen voor betere tijden. Moge de skispringschans van Garmisch-Partenkirchen de gladde uitlaatpijp zijn waarop we met z’n allen het rotjaar 2021 als adelaars uit suizen. Dat de epi- en de pandemieën van virussen, BV’s, herhalingen op tv en flauwekul op podia u bespaard mogen blijven. Nog net niet 1 januari 2022, uw liefste spruit, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 197  Agatha Christie was eens elf dagen spoorloos. De bladzijden die daarover geschreven zijn, vindt u niet terug in haar dagboeken of agenda’s. Die zijn namelijk allemaal van anderen. Het werd een van haar spannendste verhalen, zonder dat ze er zelf ook maar een woord aan wijdde, geschreven noch gesproken. Een fraai voorbeeld van het belang van tussen de regels te lezen.  Bij het bladeren door mijn eigen geschriften en notities duiken wel eens blanco dagen op. Baaldagen, wellicht. Of dagen waarop doodgewoonheid troef was. Schrijven is ook schrappen. Of niet-schrijven. Weigeren het wit in te vullen. Bladstil blijven. Uit beleeftijd. Letterlijk gegroet: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 196  Anno 2011 schreef ik een jaar lang aan het digitale boek Het Jaar Elf (cf. blog Romaneske Boeken). Hieruit, dertien jaar later, een citaat. ‘De krant De Zondag (bij de wakkere bakker) publiceerde een schitterend opiniestuk van professor Marc de Vos (UGent en directeur van de denktank Itinera) over de energiechaos. Zijn slotzin kegelde de Belgische ‘overheid’ omver met een strike : ‘In plaats van beleid hebben we belangenvermenging tussen politiek en energiespelers. Overheden liggen aan de baxter van energiewinsten en worden zo afhankelijk van het systeem dat ze zouden moeten hervormen. Een maffieuze bananenrepubliek kan het niet beter bedenken.’ Anno 2024, drie ziekmakende anti-coronaspuiten en ettelijke peperdure doorverrekeningen verder, zullen we het geweten hebben in dit druilerige koninkrijkje omheen Brussel. Zei daar iemand: ‘Alles komt terug?’ Onvergetelijk, vanwege de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 195  Zwondjes zijn de bonsaiversie van biggetjesroze hondjes met een krulstaart en een varkenssnuit of bont gevlekte varkentjes met een hondenkop en likgedrag. Ze weifelen tussen knorren of blaffen. De Corsicanen (die de eerste waren om zwondjes te kweken) hebben het over knaffen en blorren. Eén zaak is zeker (eigenlijk twee): ze janken bij vollemaan en bij het zien van een spit. Een aantal zwondjes is daardoor het maquis in gevlucht en heeft er zich als half wilde variant verder ontwikkeld. Zwondjes kunnen hun dubbele geaardheid niet wegstoppen: ze houden zowel van een varkensoor (de ideale kauwsnack voor een hond) als van een hotdog. Gelukkig kan een zwondje met zijn mondje niet aan zijn eigen oortjes. Schootzwondjes zijn ook leuke gezelschapsdiertjes op schootsafstand van bergboerinnen. Een variant van Pigmalion, gezwind aangeboden door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.    

MILJARDEN FLARDEN 194  Ra. Ar. Era. Go. Os. Eer. Uno. Oslo. Asla. Lof. Oma. Wt j l wr dz wrdn thshrn? Juist: in een blokkiesraaisel oftewel krswrdrdsl. Zweden: zijn Ikeaanse constructies, zijn nordic crime de la crime, zijn aeroSaabs, zijn kruispuzzels. Dit denken in hokjes doet de hersenen ‘letterlijk’ knetteren. Men is in dit geval graag even opgehokt. Elke letter zoekt zijn pashokje. De i en de o van frisco bijvoorbeeld smelten van verlangen naar een ijshokkie, oftewel iglo. Ciao, adieu, bye bye. Verticaal (4 letters) en horizontaal (5 letters) en soms ook diagonaal (6 letters) gegroet vanwege de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 193 Er zouden miljoenen minder lezers zijn, mochten crimi’s niet bestaan. Maar zelf ik moet ze niet, die whodunits. Dat mag hé. Alleen Britse misdaad op kamertemperatuur à la Agatha Christie fietste er in de middeleeuwen van mijn jeugd bij mij nog even in. Niet het irritante langdurige gegrabbel naar een Dunhill sigaret met gehandschoende hand in een sacoche van Delvaux om dan 256 bladzijden later te lezen dat zij het (niet) was. Niet de clichés ‘De jacht op seriemoordenaar…’ of ‘Een spiraal van geweld…’ of alweer een ‘speurder (m/v/x/y)’ met een beperking: alcohol, nicotine, cocaïne, Coca-Cola, triskaidekafobie, autisme, vechtscheiding, neuro-abnormaal, lesboheteroniem of linkshandig / veganistisch. Geen interesse. Het is toch altijd de erudiete butler die het gedaan heeft of de hond die het huiswerk opgegeten heeft. Et alors? En dan? Te dun. Een who wrote it (uitspreken hoe rauw tiet) van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 192  Een van de spelfouten die ik als jurylid van een poëziewedstrijd las, blijkt bij nader inzien ook een pijnlijke woordspeling: verdwijntruck. Diezelfde dag zag ik ook alweer journaalbeelden van bootvluchtelingen, verstekelingen, mensen-zonder-papieren, transmigranten, of hoe worden die gedoemden verder nog genoemd in dat salonfähig kiesconcours van ons? Als ze al zo’n ‘verdwijntruck’ overleven, wachten hen dan nog de doodsmannen met hun doodsboten. Een hoofdthema in tijden van kiespijn. Volksverhuizingen. En in het ‘binnenland’: politiek daklozen, het vol gegraai en hol gelul van sommige politici spuugzat. Niemands onderdaan en geen brave burger: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 191  Bellen (wat een oubollig werkwoord) naar instanties die bereikbaarheid en zorg en klant en andere wolligheid hoog in het vaandel voeren, mondt gewoonlijk uit op tergende muzikalende tijdverspilling, zenuwslopend ongeduld, machteloze woede en ten slotte de dure eed om het abonnement per omgaand op te zeggen, mocht je erin slagen die instantie die bereikbaarheid predikt te bereiken. Je kunt net zo goed bellenblazen. Gehate zorgzinnen: ‘Druk op 1’, ‘Druk op 2’, ‘Sluit met hekje’. Drukte alom, maar gesloten. Nooit waren er meer communicatiekanalen; nooit waren er meer communicatieproblemen. Zie ook: verkeer. Hoe meer auto’s, hoe minder mobiliteit. Druk op sterretje als je het eens bent met de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 190  Het donker gedonder van dolle wind in februari, wanneer moeë poezen in breihouding tussen vrouwentongen op vensterbanken liggen te luieren en de eerste belofte van lente al vlug de kop wordt ingedrukt door dagenlange duifgrijze luchten waarin gigantische hoeveelheden hemelsnot bewaard worden, klaar om gelost te worden, alle met houdbaarheidsdatum van drie maanden. Toch zal een en ander wat we nog ‘natuur’ noemen sprokkelhouterig opveren na het sporkelen van februa (misschien fffff goegelen?), de stekelbezembuien van maart en de nattebillenkoek van april. Weer een bericht van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 189  Leven met signalen. Een verse paus van room die op zijn beurt in de brij mag roeren, wordt aangekondigd door witte rook uit de keukenschouw. Stoofpotje van heilig oliesel, manna en mosterdzaadjes klaar. Luchtalarm ofte ‘de sirene’ loeide voorheen kwartaalgewijs even tussen de middag op donderdag in België en op maandag in Nederland: het restant van warme en koude oorlog. Alles keert terug. Trumpetman blaast nu al zwarte rook in het rond, Rocketman pleegt luchtmisdrijf en Tsaarman mengt gif in andermans pap. Bibi (nochtans een oud-student Architectuur) verpulvert Gaza en Orban eet te graag Chinees. Dringend gevraagd: sirenegeloei, geen sirenenzang. Vlak voor een nieuwe lente hopend op andere nieuwe geluiden, bijvoorbeeld vogelgefluit in plaats van kogelgefluit: Zijne Witte Merelachtigheid aka de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 188  Avondeditie. Je ziet ze ergerlijk veel op tv. Je slaat een krant open en daar staan ze weer, op een paginagrote foto. Betaal je daar een abonnement voor? Voor dat flinterdun hoeragedoe over het vel en vee van de zoveelste tv-bv, driekwart van de lectuur (nou: prentjes) in beslag nemend? Kranten worden ook alsmaar dunner. Je kunt er gewoon een andere krant door zien. Of het gezicht van de privédetective (opstaande kraag, 1m76, dunne lippen, worstenvingers, linkeroorlel in de vorm van een amoebe) die je volgt omdat je nog geen gedomicilieerd abonnement op De Tijd hebt. Zo’n ondervoed kranterig vodje laat zich heden ten dage in vijf minuten lezen. De helft beslaat immers reuzengrote foto’s van voetballers en ginnegappende tv-malloten, soms zelfs op frontpagina’s. Als ik al een gazet vastpak, gewoonlijk aangetroffen in wachtkamers, doe ik aan koppensnellen. Van de prenten maak ik middellange afstandsproppen waarmee ik driepunters scoor in de gapende muil van een papi

MILJARDEN FLARDEN 187  Ze blaast heur haren droog driehoog. Een schrikkelwind ritselt in de kieren. Een rolling stone stuitert van de dakpannen. Een ecopapieren tevredenheidsenquête warrelt 1, 2, 3, 4, 5, nvt over de straat. Ze hoort het niet, want ze blaast heur haren droog driehoog. De sikkel van de maan krult zich om een wolk. In de röntgen van een kruin wiegt een gevangen ragebol tumbleweed ofte tuimelbuitelkruid. Een kattenklep klappertandt in oude wind. Ze ziet het niet, want ze blaast heur haren droog driehoog. Dan komt de regen die dagen zal duren. Een badscène door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 186  A – Ik kan er niet meer tegen. B – Nu je het zegt … A – Wat levert het allemaal op? B – Ja hé. A – Files … werkdruk … betutteling … B – Zeg wel. A – Hoe is het zo ver kunnen komen. B – Vraag je je af. A – Ik heb al een inscriptie bedacht voor op mijn graf. B – O ja? A – ‘Zo, dat was het’. B – Eh, dat? A – Ja: vier woorden, twee leestekens. B – Een stil protest dus. A – Kort en goed. B – Ze mogen er dan van denken wat ze willen hé. A – Zo is het. B – Die tekst zou ook op mijn steen kunnen staan. A – Hela, afblijven hé. Mijn idee. B – Maar ik laat me wel in de fik steken. A – Ah, een urne? B – Ja. A – En heb jij al een tekst voor op die vaas? B – ‘Hier heb je geen vat op’. A – Haha. B – Of: ‘Hier heb je niet van terug’. A – Waarom niet: ‘As-hole’? B – Haha! Een dialoog uit de collectie van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 185  Poetin. Raspoetin. Pétain. Respectievelijk een giftig macho moordzuchtig opdondertje, een Madeira zwelgende strannik (pelgrim), een held (Verdun) – antiheld (Vichy). In het gamma tussen putti (de blote plafondzwevertjes) en putain (een scheldwoord) parkeren we ze op de plekken waar de afgrijselijke idolen thuishoren, door de geschiedenis verguisd, maar ook bewonderd door scharen dwepers. Nero, Hitler, Stalin: hoe beland je in de geschiedenisboeken? Doen zoals Churchill: sigaren paffend en champagne plus blended whisky slurpend Dresden vernietigen, twee keer van politieke partij wisselen, stellingnemen tegen het vrouwenkiesrecht, pleiten voor Engelse raszuiverheid en zelf dagelijks rijkelijk tafelend India in een hongersnood doen belanden. Toch een Nobelprijsje, voor Literatuur. Borstelde ook 600 schilderijen bijeen. Asjemenou, meneer. Moge hun laatste rus(t)plaats geen bedevaartsoord worden, maar een roestplaats voor oude ijzervreterij. Een historische schets doo

MILJARDEN FLARDEN 184  Ik maakte een lijst van woorden die niet meer gebruikt mogen worden en uit de woordenboeken moeten verdwijnen: rust, rustig, rustiek, rustgevend en alle samenstellingen zoals rustoord, rusthuis, rustbank, rustdag, rustteken, rustpauze, ruststand, laatste rustplaats… Een actueel staaltje van zware taalindustrie door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 183  Ik wou het zelf doen, maar het is gelukkig al gebeurd via een geselecteerde lezersbrief in een krant. Een tv-koerscommentator hemelt zijn medecommentator op (o dat bolle bombastische opgeblazen gezwollen pathetisch taalgebruik bij sportjournalisten) omdat hij het woord ‘grimlach’ gebruikt. Het ‘moest’ in De Dikke, jaja. Wauw. Maar ach, ziet: het staat er al in. Ikzelf gebruikte het r-woord al minstens zestien jaar geleden. Anderen ook. Nee: de tv is geen evangelie. Verre van. Ze kunnen er alleen het warm water heruitvinden. Rustig maar. Noot: het mondmasker zorgt ervoor dat er geen onderscheid gezien kan worden tussen een grimlach en een glimlach. Een voordeel voor velen; een nadeel voor nog meer anderen. Een smileyende passage door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.