MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 78  Vintage gedachten. Onder hedendaagse jongeren wordt vaak op de grond gespuwd, zoals onze grootouders deden. Wijzelf hadden geen speeksel te veel. Wij waren de kinderen van een rantsoengeneratie. Gezond leven om oud te kunnen worden. En dan, in afwezigheid van vele vrienden die je al voorgingen, alleen nog omringd door likkebaardende erfgenamen, aan dat glas cava nippen op je honderdjarigheid. Rimpelrock – stoelgeld niet vergeten en vooraf zeker plassen. Een goed geheugen kan alleen geapprecieerd worden door een ander goed geheugen, want anders verdenkt men je van leugens. Overigens rijmt geheugen met leugen. De rest is kalk en ruis. Tot zover enkele sprokkels voor in het haardvuur van het geheugen, door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 77  ‘Luister je nog?’ ‘Ja, nee, maar… ‘ ‘Janeemaar?? Spreek je nu Frans?’ ‘Nondedju, nee!’ ‘Is dat dan afgesproken?’ ‘Ja ja, het is zelfs afgeluisterd.’ ‘Je bent niet op je mondje gevallen hé.’ ‘Nee maar… ‘ ‘Wat heeft die voetballer daar mee te maken?’ ‘Zeg, als het je missie is alles af te kraken wat ik zeg… ‘. ‘Zigzag niet zo! Een koe zou er in koema van gaan!’ Een scène uit het volkstoneel ‘Paps, het is weer niet veel soeps met België!’. Een aandachtig toeschouwer hierbij: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 76 De reigier, roofvogel uit het palindroom (steeds weerkerende periode in de geschiedenis), kan ook achterstevoren vliegen, bijvoorbeeld op zoek naar een lekker happie Harry, ooit puit, thans prins en sparerib. Dat opgeblazen gekwaak maakt hem een makkelijke prooi. Een lesje geschiedenis en aardrijkskunde uit het wild geplukt: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 75  Grauw-Vlaanderen ontvouwt zich in al zijn tinten. Dat is niet te danken aan het land. Wel aan het weer. De trein splijt mijn lage streek buiten westen in tweeën. Ik word openbaar vervoerd onder mooie duifgrijze luchten. Bij een gedrocht van een kerk flitst een openbaar dubbel mannenurinoir voorbij, als twee opengeklapte vaalwitte engelenvleugels. Iets uit oude tijden, toen her en der op slechtziende muren nog de mededeling Verboden te Wateren prijkte. Dat werkwoord. Het rijmt met klateren. Ondertussen zeikt het Vlaamse zwerkwater onverdroten neer. Heerlijk weer voor een pluviofiel, zijnde de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 74  Vlaams toerisme kenmerkt zich door het Ardennenoffensief en de Spaanse Furie. Men zoekt bomen op om zijn stress te schorsen. Men verorbert tappelings tapas. Ondertussen, gelukkig, blijft het rustig in droogmakerij De Moeren (het diepste punt van België), dat voorlopig nog niet opnieuw onder zoutwater staat. Weidsheid doet deugd. Zee. Woestijn. Vlakte. Een wiegende weide met een luierende witte koe in herknauwende koema. Het blanco blad of scherm waarop eventueel een flard verschijnt, losgescheurd door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 73  Bij het verschijnen van het op ouwelpapier gedrukte boek ‘De paus van room – vet coole miracolische vaticano-tapas’ organiseerde uitgeverij Gebroed & Gebraad op de jaarlijkse Kookboekenbeurs een meat & grease met de volslanke kok-schrijver Dick Thee-Sack, de man van de pikante transblender chef-kokkin Marina Marinade. Het boek oogstte zoveel succes dat er een eetbare Chinese vertaling van kwam op rijstpapier bij uitgeverij Filo-Loempia. In een bescheiden hoekje ook zijn eigen boekjes ‘Toveren met eiwit’ en ‘Wat is mooier dan een dooier?’ signerend op dit boekenfestijn: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 72  Lente veerde in januari even op, maar de graadsklas van februari zit vol met windbuilen, takkewijven, kraakvorsten, ijskillers, regenschermers, hagelslagers, sneeuwlelijkerds, dooievisjesvreters, ijzeltuiten, scheefschaatsers en andere zware bevolking. Men ondergaat met schrik deze geamputeerde maand, waarin sommige mensen (in België momenteel ongeveer 7302) zelfs maar af en toe jarig zijn. Wat sprokkelgedachten in tijden van boze buien en brave briesjes door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 71 Uw moeder, was zij levendbarend? Eh… ja, waarom? Omdat u zo wit ziet. Pardon? Eiwit. O, en mijn geel? Dat is nog dooier dan de rest. Een zkv (zeer kort verhaal – sinds kort staat zkv in de Van Dale) door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 70  Miljarden flappen flapperen in de dollemanswind. Mochten deze flappen niet flapperen, dan zou de wind onzichtbaar zijn, alleen hoorbaar suizend en fluitend om het hoekje van gebouwen en langsheen afrasteringen. Gelukkig zijn er bomen met ruisende en soms schuimende kruinen, achterover geharkte en weer vooruit geblazen menselijke haardossen (inktzwart, Venetiaans blond, zadelbruin, duifgrijs, Iers-rood, arty-blauw, pubergeel, OMG-groen, apenkont-roze), plots-opengesperde en wederom omgekeerd dichtgeklapte paraplu’s als tulpen in plaats van paddenstoelen en zwervende krantenkaternen die zich in een onverwacht verkrampte origami-toestand voorthaasten over trottoirs en parkings. Weer een bericht van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 69  Ze hebben me er nooit van verwittigd dat mijn toekomst oudheid zou zijn. De omschrijving ‘krasse knar’ (zoals je wel eens in boeken leest, waarschijnlijk zelf door zo’n belegen knakker geschreven) vertoont veel gelijkenissen met kraken, krassen, kniezen en kreuken. Zelfs met kar: je hoort een en ander rammelen en sputteren. Om ons te sussen worden oudere karakterkoppen nog door de reclame ingezet in verband met licht urineverlies en het degusteren van zure streekbieren. De tijden veranderen, zeggen zij die ouder worden. Altijd de schuld bij een ander leggen. Het zijn zij die verouderen. Oud maar niet out: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 68  Er is hier een nieuwe kunsttak ontstaan: die van de standbenen. De benen van Boonen hebben de eer de eerste te zijn. Deze veloloze variant of bandeloze beeldkunst in verband met het zittend beroep van renner kan nog navolging krijgen (Lotte, Wout, Remco, Jolien, Yves, e.a. taaien…) en uiteindelijk kuitschieten in Het Grote Benenbos, ergens na de vierde worstenkraam, de vijfde vip-tent en de honderdste tapkraan ter hoogte van De Benendries. Even een sportief cursiefje ofte spurtiefje over beenhouwerij door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 67 De VRT een zender met een zending? Een visie? Hier zie, onlangs: des ochtends niks geen tv-journaal meer (dat al een afkooksel van de avond ervoor was), maar, jawel: een televisioneel zicht op een radiostudio ter promotie van een nieuw programma, verrassend getiteld Goeiemorgen of zo. We krijgen een boeiend zicht op de presentatoren. Oekraïne? China? Rusland? Energie? Zappen dan maar, naar NOS, BBC, CNN. En de sport? O, de rest van de dag wel hoor. Met analyses! En extra surplus gelul en geouwehoer. Met tussendoor het overlijden van het hondje van een BV, zo’n mens die bekend is omdat hij bekend is. Wauw. Een ontgoochelde zendeling: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 66  In het Sanskriet zouden ze zeggen: ‘Maar kijk nu toch eens!’ Ook in het Oud-Noors, trouwens. Zelfs in het Puriteins. In het Tussentaals van 2053 en in het heroplevende Ido zullen ze het eveneens uitproesten in verband met onze telefoonpalen, spooroverwegen, rijbewijzen, honderden soorten auto’s die niet automatisch rijden en meestal toch immobiel zijn en nog een heleboel andere ‘moderne’ dingen (bankkaarten, ID’s, euro’s, afstandsbedieningen, allergieën, verkeerslichten...) De Sanskritici, Noormannen, Puriteinen, Talloze Taallozen en Idoërs zouden en zullen echter wel opgetogen zijn (zo doet althans de ronde, en wie ben ik om rondedansen tegen te spreken?) over de goed bewaarde en waarachtige schrijfselen van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 65  Ik koos voor openbare vervoering naar een zg. badstad (zijn er ook douchesteden?), omstreeks een onschools uur in de voormiddag (lawaai, ongewassen oren en slecht Engels – OMG! – vermijdend). Het was een stiltecoupé: de nieuwste uitvinding van de railwegmaatschappij die gebukt spoort onder de vreselijke letters NMBS. (Klinkt als een separatistische splintergroep van bommenleggers). Toen ik spoorslags de kustlijn naderde, boog zich plotseling een met een knippistool gewapende vrouw naar mij toe om fluisterend naar mijn openbaar-vervoerbewijs te vragen. In alle stilte toonde ik haar mijn elektronica. Wat een wereld! Toen knalde eensklaps een knoertharde mededeling microfonisch versterkt tot vele krakende decibels door de stiltecoupé: ‘De volgende halte is… ‘. Ik schrok me een deukhoed. Geen rust voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 64  De zebra’s onder de mensen. De streepjes-gecodeerden. Jan-Jaap, Otto-Harm, Pieter-Paul, Marcel-Edouard… Uitkijken voor kerels met zo’n gestreepte voornaam: ze hebben soms een dubbele agenda. Dewelke weten we niet. We voelen het wel aan. Dat streepje ligt op de loer. Als de ene naam niet werkt, dan maar de andere. Hoe zit het dan met de gestreepte meisjesnamen? Goed. Soms zijn ze van adel, soms niet. Soms zien ze er wat matrozig uit. Noot: een zebra is zwart met witte strepen. Geen twijfel aan deze streepjescode. Een zwart-witte notitie door de streeploze Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 63  Jan Peruwelz haatte zijn namen. Liever had hij Jean Liedekerke geheten. Of Ben Vos. Sommigen hadden meer geluk met hun namen. Doeschka Peper bijvoorbeeld. Of Boudewijn Decraene. Maar nu ter zake. Zulma Stinckens fietste naar huis op het pad langsheen de Leie. Er doemde een tegenligger op. Zo’n kleurrijke wielertoerist die met hoge snelheid van zichzelf wegfietste. Misschien omdat hij Dick Proot heette? Maar nu weer ter zake. Was het het lage scherpe zonlicht van die valavond? De hoge snelheid? Hoe kwam die hardhandige verstrengeling tot stand? Wie zag klaar in dit kluwen? Deze plotse copulatie tussen een elektrische gazelle en een racefiets met een frame van carbon? Wie ontwarde Zulma Proot en Dick Stinckens? Even daarna bereikte Jan Peruwelz de plaats des onheils. Achter op zijn tandem zat Doeschka Peper. Ze vlijden ijlings hun gevaarte tegen de bermhelling neer. Het stilleven van twee lichamen op de grond omarmd door de chaostheorie was immers verontrustend. Bij

MILJARDEN FLARDEN 62 Mijn kleindochter Wilma vond (toen ze nog een uk was) dat lelijke treinen naar Wortegem-Petegem moesten rijden. Die naar Harelbeke en Gent (waar ze wel echt in kon zitten) vond ze de mooiste. Ik snap(te) haar volkomen. Nu ik het toch even over het pastorale arcadische bucolische Wortegem heb (lang geleden Wrattingem): wat is dat bijvoorbeeld goddomme toch met dat dwaze ‘word’ in die irritante reclamewereld? ‘Word dit’, ‘word dat’, gewoonlijk gevolgd door een onnozel kinderachtig hoerawoord: ‘word poeha’, ‘word yoepy’, ‘word proplus’, ‘word cherry’, ‘word hot’, ‘word zus’, ‘word zo’, ‘word holderdebolder’. Het was toch ook ‘Drink Coca-Cola’ en niet ‘Word Coca-Cola’? We stoppen toch liever een Snickers in onze eetklep dan dat we zelf een Snickers worden? Vaak doen die wortige afgrijselijkheden zich voor in de communicatiewereld van de phones en de schermen en andere lullige abonnementen. Alsof zinnige mensen zich zouden laten overhalen (worden!?) door die suikerspinn

MILJARDEN FLARDEN 61  De kroegtijger, de cappuccinoslurper, de tearoomtante, de terrasmus, de barvlieg, de wijnbegeerder, de roltrappist, de sportlokaalike: dorstige gelovigen in de tempels van de Heilige Horeca, patrones der bubbels, schuimkragen, koffiebranders en glasblazers. Maar wat als failliete tijden aanbreken, banken niet meer bijtanken, het spook van de grote drooglegging opdoemt en deze drenkplaatsen verdampen tot woestenijen, zoals winkels weggecijferd worden door warenhuizen? Wat als een eeuwige vasten aanbreekt met alleen maar rantsoenen voorgeplet vast voedsel? Een huiveringwekkende horecaanse bedenking door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 60 I have a cream… bij de Oosthelling in Eaustende. I have a cream… met zicht op het gebouw met de vreselijke naam Kursaal. I have a cream… vlak bij De Witte Zee, O’s winderigste boekhandel. I have a cream… met plots achterover geharkte haren. I have a cream… met plots voorwaarts gestuwd kapsel. I have a cream… in de gaten gehouden door drie lelijke meeuwen. I have a cream… hoewel ik twijfelde in verband met een wafel. I have a cream… tussen twee zonbuien in. I have a cream… bij de baarlijke schuimkoppen van de Noordzee. I have a cream… that one day I may dream of another cream. Een ostenditudinale redevoering door de innerlijke mens huizend in de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 59 Even iets over de paradox: hoe mobieler, hoe immobieler. Ik mag graag aan filekijken doen. Auto’s en bussen en kleine vrachtjes die na enige stilstand langzaam de brug over de Leie op en af schuiven, neuslengte na duimbreedte na banddikte na bumperhaartje, tot de volgende stilstand. Er moet wel een beetje schot in de zaak zitten, want van op mijn terraszitje in drenkplaats Damast/Texture (een Kortrijks museum waar het vlas uit het vroegere Vlaamse Texas in zijn sas is) wil ik variatie. Een avondspits moet boeiend zijn. Aan ochtendspitsen doe ik ook, via een zicht op dagelijkse prille files vlak voor een verkeerssluis in onze straat. Maakt u graag deelgenoot van deze heerlijke panorama’s: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN  Sommige woorden klinken nu oubollig, stofferig of zelfs anachronistisch. Telefoon. Steekkaart. Brief. Pale Ale. Tindemans. Piratenzender. Almanak. Soldatenradio. Opgehaalde schotbalken. Het handelend voorwerp. Decapotable - heeft niks met koffie te zien. Spoorboekje. Pennendoos. Deze woorden mogen stilaan op stal. Niemand wil nog het hoederecht. Schrijver dezes, vanuit Waes-Vlaanderen immer en alom tekenende als: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 57  Iets over Waes-Vlaanderen. De terreur van de Slechte Kolom (Zeg niet) en de Goede Kolom (Zeg wel) opgeluisterd door de bekakte stijve-bovenlip-uitspraak van het zogenaamde ABN (Algemeen Beschaafd Nederlands) is verleden tijd. Nu heerst het terroir van de tussentaal, bijvoorbeeld à la Waes van Vlaanderens tv – de OTTTT, ofte Onvoltooid Tegenwoordige Tijd van Toms Tongval. Wie bepaalt de norm? Waar werd/wordt dat zg. AN echt gesproken? Nergens. Te allen tijde kleuren/kleurden de Vlamelingen hun (twee)klanken naargelang van hun geboortestreek en/of woonplaats. Die vijf klanken (a, e, i, o, u) en nog een resem gecombineerde klanken (au, ou, ui, ij, ei, …) worden naar believen gestut door gie of gij en de haa-naar-omhoog of de hee-naar-omlaag. Een mohow-zegger die intussentalig ook vlot slalommend langsheen de sch’s skiet: de Schrijver van Miljarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 56 Bankzitter of balbezitter, om het even: een voetbal leidt een eigen leven. Vandaar de knulligheid van vele doelpunten. Na wat gehotsebots, een of ander scheenbeen, een scheef zwiepende haarklis (vers van de kapper) of een aai van een voetbaldiadeem volgt een owngoal of een gelukstreffer. Daarna wordt die laatste nog afgekeurd doordat een linker teennagel in de buitenspelval trapte. De supporters krijgen dan het schijt van de scheids en het virus van de var. Over deze flipperkastvertoning wordt daarna eindeloos na geluld op de zender. En de boer, hij voetbalploegde voort. Slechts een middenstipje in de grote hoekvlaggenarena van het sportgebeuren: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.