MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 249  Op zijn terrasbest spoedt hij zich naar het niet-essentieel Quarantaineplein. Daar aanschouwt hij met vertwijfeling het slagveld van driekwartbroeken (en verbijsterende varianten) voor mannen. Het lubbert, het hangt halfstok, het flapt, het mengt kleuren van exotische stammen en nationale vlaggen in ongeziene patronen, het toont totaal zinloos de kippenvelkleurige pechstrook tussen strak opgetrokken witte sokken en broekrand. Rustig maar, sust hij zichzelf, rustig: het volk viert virusvrijheid, er wapperen aan weerskanten feestlinten aan die drollenvangers, zo’n half metertje onder het balbezit, ook al in feeststemming, en in de uitpuilende zijzakken onder de konthammen zit het inmiddels ingedaalde vakantiegeld, inclusief de fooi voor een verse flard van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 248  Klaas, Kerstman en Paashaas zijn inmiddels technisch werkloos. De IJsheiligen zijn regendansers geworden. De Vlaamse zomer (zoek de verborgen koele dronk hierin) nadert met natte schreden, drache nationale inbegrepen. Lize Spit had gelijk: het smelt. Men zal rapper moeten likken aan allerlei ijselijks. Vijf medeklinkers en één klinker verwijderd van een volgend seizoen, vernoemd naar een plaat van de zanger Neil Young: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 247  Een zomer nadert. De naaktslakken op de gedoogzones van de stranden van Bredene en Cadzand (tussen strandpaal 10,72 en strandpaal 10,52) komen tevoorschijn. Tentjes herrijzen. Frankrijk geeft een Rondje. Vakantiehuisjeskunst slaat weer toe op de muren: bloemen, scheepjes, schaapjes, badhokjes, parasols, duiven. Naamloze pastelkunst op klein formaat aan louterende zee, in gezonde bossen of op helende heide. Niemand kijkt naar vakantiehuisjeskunst, ook genoemd ‘Arted Collection’. Welke zondagsschrijver vond dat vreselijke schoolengelswoord uit? Ondertussen in bewondering voor een verrassend stilleven van twee gerimpelde uien aan weerskanten van een onderwatergroene fles: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 246  Ik was getuige van de laatste papieren epoque. Dat besef ik wanneer ik drie ton drukwerk (en geschreven arbeid) uit mijn vertrekken ruim en gewichthef – papier is gewillig; het laat zich opheffen – naar andere oorden, in pijnlijke fases. Ondanks stof, rag, dode bijen, verkleuring, opkrullende randen en gedateerdheid heb ik er heimwee naar. Ik verdien de dood met de kogelpen voor het ongenadige deporteren van eigen manuscripten, briefwisseling naar en van letterkundigen (van Jotie T’ Hooft o.a., mijn collega-recensent bij het tijdschrift Yang), mijn schoolengelse correspondentie met mijn Japanse pen-pal Emiko Takamori op hemelsblauw luchtpostpapier, jaargangen van tijdschriften met de gekste namen (Ko-Ko, Inktkoelie), mappen correspondentie-schaken, miljoenen bladspiegels voor educatieve uitgeverijen, duizenden boekbesprekingen van oud-studenten, romans met reuma, krantenknipsels uit mijn bronstijdperk en zieltogende archieven. En kent u het chique Avenue nog? Ook

MILJARDEN FLARDEN 245 Even opscheppen wegens honger. Ongetwijfeld ken je het begrip ‘schat’? Ja? Oké dan. Ooit zei iemand me: ‘Jij bent een van de meest onderschatte schrijvers van Vlaanderen’. Ik had terstond zin om hem ‘schat’ te noemen. Hij was toen, tijdens die eindeeuwse decennia, zelf een zeer bekende schrijver. Men schreef over hem dat hij knarsetandde telkens als hij een kerk passeerde. Hij hield van vol-au-vent en country-and-western. We waren aan het kaarten in de Hotsy Totsy in Stroppenstad, na een bloedeloze boekpresentatie op een motregenzaterdag. Zo, het is eruit. (G)een tipje van de sluier door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 244  De haardbeving ten huize van de dichter (3,7 op de schaal van Richter – twee tegen elkaar staande glazen rinkelden) bood een uniek schouwspel van as op z’n best en vuurvastbesloten vlammen. Gedicht na gedicht werd door vurige tongen gulzig gelikt. Een hors-d'oeuvre aan versmade sonnetten, haiku’s, verzen, ballades, limericks en odes ging in de fik. De graden bereikten een woedend kookpunt bij een bloemlezing culinaire rijmen, zoals: ‘ Koester de oester, hij die geen vlees is, en eigenlijk geen vis, hij die alleen bestaat uit weekheid en pis’. Daarna nam de dichter een glas, staarde nog lang in de as en was in z’n sas omdat hij er nu zeker van was dat hij van alle rijmdwang af was. De opwarming van de haard had alle rijm doen smelten. Gedaan met roodkapjes, mondkapjes en ijskapjes. Echt gebeurd in een boek gelezen door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 243  Ik schudde de politie van mij af, beschreef een omtrekkende beweging rond de kerk waarvan het dak hersteld moest worden maar waar geen geld voor was, constateerde bij thuiskomst dat de melk op was en besefte dan dat ik de hoofddrol was in een film gebaseerd op de Vlaamse whodunit ofte dunne detective getiteld ‘Stomp voorwerp’, haastig bijeen getokkeld door de inspecteur van politie die ik daarnet van me had afgeschud en waardoor ik een omtrekkende beweging … Maar dat zou me te ver leiden. De cirkel zou weer te rond zijn voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 242  Ik lanceer een nieuw zinsdeel: het zogezegde. Een tegenpartij probeert in deze tijden van kiespijn gehakt te maken van mijn Flarden. Is het een Gifgroene luis, een Neo-Virale Aanval, een Blaam op mijn Behang, een sterretje in mijn Voorruit, een Openlijke Vlooien Lok Doos, een Crash Dummy & Virus of een Parasiet van de Aambei? Diepfeitelijk onderzoek gewenst door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 241  Geen hond. Geen kat. Geen haan. Kun je je dat voorstellen? Woorden schieten te kort. Het bleef al zo stil als op de maan. Misschien is het tijd voor een nieuw zinsdeel: het zogezegde. Een verbijsterde Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 240  Met de regelmaat van een boeddha die in slaap gevallen is en plotseling hardop snurkt, valt het woord ‘nog’. Het is een van de lelijkste woorden. Ik haat ‘nog’ hartgrondig. Het is een venijnig woordje. Nog: alsof je het niet gedaan mocht hebben. Nog altijd aan het schrijven? Nog niet opgehouden daarmee? Nog altijd bezig met dat gedoe? Nog niet beseft dat het tot niets leidt? Soms is ‘nog’ het ergste drieletterwoord. Nog vele groeten van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 239  Mijn laatste ouder is nu ongeneeslijk dood. (Lange tijd had ik diverse ouderen: groot – twee paar; en gewoon – een stel). Ik was haar eersteling, de voorlopig ongestorvene, bijgenaamd ‘de oudste’. Haar panorama op de straat is niet langer meer bewasemd. De pan op het fornuis wijst steels naar af. Haar schoolpalmares met eerste prijzen is nu in andere handen. Haar viool is onvoltooid verleden tijd. In het tuinhuis heerst nog oude munteenheid. Een spin vergist zich van seizoen. Geen appelgeur waait aan. Het is stof dat schrikt. Het huis is leeg als een doos. Dag vreemde ma. Het ga je goed. Vanwege de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 238  Zielenzalf en hartbalsem betekenden de berichten die ik onlangs kreeg naar aanleiding van mijn vorige flard. Dank. Alles is gezien; niets is onopgemerkt gebleven voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 237  Monopolyvariant uit Virusland. Homogaarse versie ook beschikbaar. De teerlingen zijn geworpen. Het is niet meer nodig om te scheiden. U zult gescheiden worden. Het is niet meer nodig om te schrijven. U zult afgeschreven worden. Het is niet meer nodig om te rekenen. U zult afgerekend worden. Het is niet meer nodig om te sparen. U zult zelf niet gespaard blijven. Het is niet meer lief om te zoenen. Het is de kus des doods. Het is niet meer leuk om te knuffelen. Het is een wurggreep. Het is niet meer nodig om viraal te gaan. U hebt Coronation Street bereikt. U kan dit niet kopen. U bent zelf verkocht. Dit spel werd ontworpen door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 236  Google Earth. Het oog van de maan knipt aan. Een windklok schilfert in haar licht. Tijd verglijdt als een trage wolk. Een zee krabbelt even terug. De vulkaan rochelt zich een hoest. Het gerucht van een vervaldatum doet de ronde onder aardgenoten. Boommelding: kappers op de kust! Vurig ijs en marmeren gefladder kunnen in een mum van tijd het gestolde nu betekenen. O Greta Green, bewaar de aarde als je liefste knikker. Zwetend in zijn kletsnatte klimaatpak: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 235  Persbericht betreff. naweeën en verlengingen. Misdaden en misdrijven verjaren. Huiden tanen. Schepen verwelken. Bloemen vergaan. Boomstammen beloven met een nieuwe jaarring hun trouw in goede en in koude dagen aan hun stambomen. Op de gedenkdag van zijn eerste traumatische schreeuw, toen hij tot zijn navelgestrenge ontzetting als een pop-ukje in zijn geboortepakje de wereld anno 1953 en de vaart der volken in gestuwd werd, dankt voor de wensen hij wiens jarige linkerhart tot zijn eigen verbazing nog altijd tiktokt: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 234  De kassa van de Vlaamse slager Nageslacht & Zeun op het Foie Grasplein in Bilvoorde werd gehakt door een worstelaar. Een worst-case scenario onder vleeseters? Toch niet. In vette letters riep de vlezige atleet: ‘Je pens of je leven!’ Het kon de houwer van beenderen echter worst wezen. ‘Je pense donc je suis!’ knorde hij prompt terug. In merg en been geschrokken door dat gefileerde Frans en door een vervaarlijk aangescherpte usb-steak waarmee de vleselijke kerel dreigde, koos de aanvaller ijlings het mazenpad. 'My misteak!' gilde hij nog. Een charcuterieverhaal met hoog pathégehalte door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.