MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 233  Ik huldig de gewoonte geen boeken te lezen die iedereen plotseling leest. Idem dito voor films. In stukken, brokken en flarden kom je toch alles te weten. Zodoende heb ik al veel boeken gelezen die ik niet gelezen heb. Vergelijk het met sommige tv-zenders die in hun voorafspiegelingen van hun programma’s al zoveel tonen dat je ook niet meer hoeft te kijken. In alle gevallen is dat een zegen: gered door het zelfverklaarde succes van boek, film of feuilleton hoef ik al die ellende niet meer mee te maken. Bevrijd van lullige bladvulling, irritante verkleutering, geprepareerd dijengeklets, idioot panelgeleuter, bekend geginnegap en tranerige diepgang op huiskamertemperatuur: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.     

MILJARDEN FLARDEN 232  Code rood voor Itaalië. ‘Ik heb zoiets van’: een cliché als een kathedraal met duivenkwak op, wijd verspreid, vooral onder het tv-kijkvee en zij die denken dat ze ‘out of the box’ denken. Zijn lelijk broertje ontsiert de laatste tijd op zijn beurt de gesproken taal en dus ook de ondertitelingen in vooral de lage streken van West-Vlaanderen: ‘Dus ja’. ‘Dus ja’ besluit alles, ook als het eigenlijk ‘nee’ is. Of ‘kweetetniet’. Het is de streep onder de rekening, het slot van vaag gemompel, de kroon op het verbale werk, de slotsom van een diepgaande analyse: ‘Dus ja’. Een staaltje van zware taalindustrie door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 231  Grammatica van de dagelijkse werkelijkheid. Is het een zotte god die zaken zoekmaakt of dingen dol doet draaien, zoals de boterham die op zijn gesmeerde kant valt, de bril die nergens te vinden is of sleutels die foetsie zijn? Nee: het is de wraak van de voorwerpen. Omdat die overdag bijna voortdurend in stilstand moeten blijven, omdat wij dat zo bepalen, en ze pas mogen bewegen wanneer wij ze nodig hebben, leven ze zich dan maar uit op onbewaakte ogenblikken, bv. ’s nachts, of wanneer wijzelf afwezig of verstrooid zijn. Sommige voorwerpen vergeten dan terug te keren: brillen, sleutels, ringen, handschoenen. Andere ondernemen halve of gelukte ontsnappingspogingen: de boterham, de beker koffie, het potloodpunt, het begeerde beertje in de graaikraanmachine op de jaarlijkse kermis, dat ene knoopje / boutje / vijsje / moertje / schroefje en simpelweg alle dingsigheidjes in de duistere dieptes van een sacoche. Een syntactische analyse betreffende lijdende en meewerken

MILJARDEN FLARDEN 230  Hoop je ook dat er (zoals aangekondigd, maar geloof daar geen ene moer van) een zg. VRT-interviewer jou aanklampt ‘omdat het jouw! zender is en omdat de zender van jou! is en wat ze nog meer! kunnen doen om jou! bla bla bla…’, zodat je de nationale zenderellende eindelijk eens kunt beschrijven? De eindeloze herhalingen op die zeurzender van dat idiote FC enzovoort (kust ze, zandsculpturen), het kleutertoontje van het journaal dat vaak opgewarmde kost herkauwt, de overkill aan immer dezelfde zichzelf leuk vindende ego-BV’s (bekend om hun bekendheid) met geprepareerde gevatheden, het ontbreken van boeiende series, de onnozele zomerprogrammatie, de urenlange en herhaalde lulkoek op die stoorzender over schoppen tegen een bal of om het rapst fietsen, waardoor al het andere moet wijken of gewoon verdwijnt, de minutenlange aankondigingen van nog meer tv-ellende die ons te wachten staat zodat we eigenlijk meteen al de ellende gezien hebben… Voorwaar: ik staar nog liever

MILJARDEN FLARDEN 229  Na een zomer als een carwash, een hoog IQ voor velen (In Quarantaine), houterige anderhalvemeterfeestjes, geen bosbranden in Vlaanderen wegens gebrek aan bomen en zogenaamde coronaproofe (Virusengels!) tripjes naar buitenlanden als Lanzarife en Tenerote citeer ik uit een artikel over kraamzorg in het destijds opvoedend maar toch best wel leesbaar magazine ‘Ouders van nu’: ‘En dan is er geen koffie als je die niet zelf zet’. Terug thuis dus, in het mekka van de mokka: je eigen keuken. Een ochtendmistelijke notitie over een bakkie inktzwarte troost eind oogst van een herfstzomer door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 228  Ballade van de boer. Hij (Zij) verdwijnt in de uitgestrektheid van de steden en de metropolen, niet meer in de weidsheid van velden en landerijen. Zij (Hij) heeft niet langer hoeve, stee of erf. Nee: het heet bedrijf. Hij komt alleen nog op tv in feuilletons en bij grote droogte. Zijn paardenkracht is een fabel uit de oude tijden van hooi en riek. Zijn dagen en zijn dieren zijn geteld. Zijn gewassen zijn niet opgewassen tegen beslissingen van hogerhand. Hij is niet langer baas over eigen land. Een ploeg woorden ter ere van de boer, zij het zuivel of spek, weze het weide of velden, door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 227  Je kan ondergetekende in actie zien gedurende enkele voorleesmomenten (titel: Heulse Passages) op de KNOFLOOK-kunstroute in feestvierend Heule (een steenworp van Kortrijk, maar waarom zou je met stenen gooien?) op zaterdag 11 en zondag 12 september aan de Koetshuizen/Bibliotheek in het park. Ik lees er op gezette tijdstippen kersverse teksten en miljarden flarden voor uit mijn picareske verhalenboek Upperdog. Voorbereidend reeds druk sabelend met woorden en sabbelend op zijn pen: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 226  Toen de kippetjes nog keurslijven droegen en ik griffel en lei hanteerde, leerde ik al vroeg het onderscheid tussen feit en fictie. Daardoor moest ik in de derde kleuterklas begin december naar een bank vlak bij de deur verhuizen, want zuster Serafien wist dat ik het wist. Ik zou niet zo hard schrikken als de andere ukken bij de eerste bons en non-alfabetische strooivlaag. Hoe was dat zo gekomen? Op een vorige decemberavond was ik in mijn straat twee sinterklazen in tegengestelde richting tegengekomen, de ene met een Almos tussen de vingers van zijn witgehandschoende hand, de andere met een Sprint tussen zijn harige lippen. En zie: in die derde kleuterklas rook de Almachtige Sint net als mijn Almosvader. Mijn enige bedenking was: ‘Waarom gooit mijn Goedheilig Man met onze-lieve-vrouwtjes naar de kinderen?’ Uit het Grote Boek der Geen Stoute Kinderen dit Jaar: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 225  In de dolle jaren van de mina’s kon je wel eens op een holle of een bolle buik de slogan lezen: Baas in eigen buik. Moest dat eigenlijk niet Bazin zijn? Of gooi ik hier het kind met het badwater weg? Staar ik naar de verkeerde navel? Bedriegt mijn buikgevoel me? Laat ik me de baas van mijn brood nemen? Verwar ik genderexpressie met gemberespresso? Transvestieten met stalagmieten? Aphrodite met Hermafrodite? Hennep met henna uit de Hema? Urania met Rodania? Met paars-purperen heimweemoed naar de dolle jaren en ontsmettend veel sympathie voor de velstift: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 224  De trouwfoto van mijn verwekkers (de term ‘ouders’ is hier nog niet echt van toepassing, ook gezien hun toenmalige leeftijd) verraadt nog helemaal niets. Beider haren zijn inktzwart. Die zijn nog niet in de boter gevallen. Het DNA van mijn latere vader trekt zich al enigszins ver doch niet echt verontrustend als een vloedgolfje over zijn voorhoofdshuid terug, richting kruin. Deze topkeerzijde (priesters vertoonden toen daar een bleke hostie, de ‘tonsuur’: de voorloper van de graancirkel) valt uiteraard niet te ontwaren op de foto. Mijn latere moeder vertoont ten oosten en ten westen van haar hoofd een ongelijke krullenopeenhoping, alzo met voorbedachten rade door een coiffeuse geconcipieerd die vaak naar cinema Het Gildhof ging. Er is werk van gemaakt, naar de smaak van de tijd. Eén oor is zichtbaar. Een korte familiale haargeschiedenis zonder kapsones na het passeren van kapsalons met namen als Haircules, Hairco, Hairport, Ben Hair, Hairbag en zelfs Hairy Krishn

MILJARDEN FLARDEN 223  Zaken die blijkbaar niet meer ter zake zijn. Die zure regen. Verdampt? Dat gat in de ozonlaag. Dichtgeschroeid? De Arcopar-diefstal door het ‘verbondenheid’ predikende zootje christelijke politiekers en katholieke bankiers en heilige vakbonzen in een plots van naam veranderende ‘beweging’. Door de hebberige vingers gezien? Operatie Propere Handen (ofte Operatie Zero) in verband met geldvoetbal. Een milde gele kaart? Allemaal ietwat maar niet geheel verdwenen uit het beeld, zoals Oxo, de Delftsblauw-ingewikkelde Koetjesreep (anno 1999 toch her opgepikt als cacaofantasie) en pilchards in tomatensaus in ovalen blikken. Of de comeback van de comeback van de laagbejaarde netnimf Kim Clijsters. Een fan van het soldatenradiohalfuurtje om halfacht in de vorige eeuw, sabbelend aan een Betterfood-pletkoekje in de melk gedoopt: de onvergetelijke Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 222  Na de Amstel Gold Race in de piekhoge Hollandse bergen was er op tv een interview met een renner, een dappere Galliër uit westelijke gewesten – eigenlijk werd het een blitzmonoloog. Citaat. ‘Ik zag zelfs zwarte sneeuw op dat moment. Toch kon ik er nog een ei op geven. Ze mochten allemaal mijn kloten kussen.’ Einde citaat. Zeg nu zelf: ook een zittend beroep kan verdomd lastig zijn. Taalbeschouwelijk genoteerd door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 221  Openbaar vervoerd van Kortrijk naar Oostende hoorde ik de vreemde microfonische mededeling: ‘Welkom in de trein met azijnbestemming Oostende’. ‘Als eindbestemming’ dus, voor alle duidelijkheid. Even een taalontsporing. Zoiets wordt een mondegreen genoemd. Je moet dit voor een beter begrip eens googelen. Denk aan het kind dat aan zijn mama vroeg: ‘Is mijn juf Heidi misschien heilig?’ Het had namelijk de priester in de mis horen zeggen: ‘Heidi zit aan de rechterhand van de Vader’. Dit had zich natuurlijk in een West-Vlaamse kerk afgespeeld, toen je zus nog gek was op Jezus en Nico de mus nog in groten getale in volkstuinen fladderde. ‘Gij die zit aan de rechterhand…‘. Misschien brulde je op T/W of op Rimpelrock ook jarenlang de verkeerde woorden mee met The Rolling Queens of the Simple Age Revival? Cake je vreemd op toen je de echte versie ontdekte? Wel vaker aan de lijn doend in een sporende trein: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 220  Moffel dat maffe masker weg, mokkel of makker, meneer of mevrouw, zodat je weer smaak en smakkerds zonder gemompel of mombakkes kan ervaren. Vond je in je maskerloze middelbareschooltijd lang geleden ook dat stafrijmen of alliteraties en assonanties spuuglelijk waren omdat de leerboeken het zo dicteerden en de leraren het alzo na-aapten? Maar opgepast: sommige werken wel. Hierbij schrijf ik een prijsloze wedstrijd uit – de eer als miljardair flardenier moet volstaan. Hoe luidt de meest bekende alliteratie, tevens assonantie, ter wereld? Het antwoord (dat misschien ook al gegeven zal zijn) geef of bevestig ik over klokslag vier dagen in alweer een beklijvende bijdrage (b! b! ij! ij!) van de Schrijver van Miljarden Flarden (a! a! en! en!), geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 219  Een verlossende flard. De bekendste alliteratie/assonantie ter wereld is natuurlijk een merknaam voor een frisdrank. Die werd bedacht door de zakenpartner van de uitvinder van de drank (een Amerikaans apotheker), anno 1886. Het zwarte goedje is overal ter wereld te koop, maar niet in Cuba bij de Castro’s (C! C!) of in Noord-Korea bij Rocket Man (K! K!) Alle seizoenen zijn goed: de Kerstman pronkt ermee op zijn camions en terrasmussen en sporters en andere hoofdbanders ‘Taste the feeling’ tijdens ijselijk warme zomers. Met de groeten van Zwarte Lola: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 218  Kiespijn alom. Neusconnerectie gesignaleerd op Oost-Vlaamse openbare markt. Els’ Amputatie van zichzelf uit Open VLD resulteerde in Voor U – niet te verwarren met Vooruit. Leeuw Nestor bijt leeuwin Maya dood in oorlogsgebied Flanders Fields, afdeling pretpark Bellewaerde. Twijfel daardoor bij Vlamelingen in verband met hun symboolkeuze: is de koning der dieren nog te vertrouwen? Wat als kostwinner-jager leeuwin zelf de strot wordt afgebeten? Wat voor koninkrijk is dat dan?  Groen tipp-exte zijn uitroepteken en stikt nu zowat in stof. Haantje-de-voorste Magnette wil maar vier dagen per week meer de mestvaalt betreden. Belgrimstocht naar Compost. Plop-up-sa landelijke samenscholingen van jolige partijleden omgeven door onberispelijke gezinnetjes met warmeluchtballonnen en eenheidsworsten zijn schering en inslag. Nu nog wat dijengeklets en gedurfd geleuter in stompzinnige tv-spelletjes plus twee ingestudeerde oneliners in De Zevende Dag en de buit is weer binnen. Wi

MILJARDEN FLARDEN 217  Ukkie, sterveling, eeuweling, mummie. Oude lijven moeten ooit eens sterven. Zij kunnen het licht niet meer aan. Of de lucht in hun röntgenlongen. Er is gerimpel, gepiep en gekreun. Wat nu gezongen na honderd jaren? Ben je dan drenkeling, enkeling? Omringd door dode vrienden, gebroed, gebraad en erfgenamen? Die ook zo gezond gaan leven? Nu staat zelfs je nageslacht hier te beven. Wat willen ze eigenlijk van jou? Dat je doodvalt bij een mijlpaal? Verklaart dat een glas of drie per dag best wel mag? Geeuw: weer een eeuw. De ziel wil graag ter ziele gaan. Waar blijft die verdomde eeuwigheid? In oude gedachten verzonken: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MLJARDEN FLARDEN 216  Ga niet akkoord met de domheid van de dag. Schrijf, schrijf tegen de waanzin van de nacht. Een welgemeende eerbiedige pastiche (geen pistache) van een vers van een Welshe whiskydrinker (‘I’ve just had eighteen straight whiskies. I think that’s the record’) door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 215  Een centrale plek gelegen op het middelpuntige West-Vlaamse treintraject Kortrijk-Lichtervelde-Brugge-Oostende en vice versa. Het middelgrote dorp Gits. Stopt hij hier? Nee. Het grote domein voor kinderen en volwassenen met beperkingen, in- en uitwonend. Houdt hij hier halt? Nee. Deze halte is allang afgeschaft. Hij dendert hier schaamteloos en rakelings voorbij een site die het meest nood heeft aan mobiliteit. Hij heeft echter wel haltes in de onooglijkste gehuchten van de provincies Brabant en Antwerpen. Boerenkolegem. Spruitjesvelde. Dunnelendevoorde. Dikkedarm-Oost. Gateinde. Met dank aan de politieke verbondenheidspartijen (schuldig verzuim) en NMBS/‘De Lijn’ (sanerende domheid). Jullie doen stevig aan de lijn. En dan maar leuteren over inclusiviteit en prietpraat verkopen over diversiteit. Veel pr, tv, www e.a. blabla. Dat wel. Zonder mondmasker geschreven door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 214  Wanneer ik duizend Flarden veroorzaakt zal hebben, bedraagt dat percentage van een simpel miljard eigenlijk nul. Getallen zijn indrukwekkend, maar je hebt wel letters nodig om die uitgesproken te krijgen. Bovendien: hoe groter de getallen, hoe meer nullen er verschijnen. Gelukkig moeten we al die holle nullen niet per se uitspreken. Dat zou zeer o zijn. We gebruiken hiervoor woorden die op een vloek gelijken: miljoen, miljard. Houdend van een flard biljart en een part meloen: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 213  Ik weet geweldige wilgen staan. Ze hebben de kans gekregen gezamenlijk groot te worden in een bladerverbond, zonder slachtoffer te worden van boommeldingen en kappers. Zoals populieren de flakkerende kandelaars in een machtige luchtkathedraal kunnen zijn, zo schuimen deze wilgenkruinen als koppen op een zilvergrijsgroene zee, aangestoken door de eerste appelschudder van het seizoen. Een lust en een must voor het oog. De lier nog niet aan de wilgen gehangen: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 212  ‘Lampaert Yves.’ ‘Ja, meneer?’ ‘En wat wilt gij later worden, jong?’ ‘West-Vlaming, meneer.’ ‘Dat is geen beroep. Wilt ge niet liever een zittend beroep? Dat verdient beter.’ ‘Coureur, meneer.’ ‘Goed zo, Lampaert, die zit.’ Ware dat geen fijne dialoogflard van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe?

MILJARDEN FLARDEN 211  Duurzaam. Geschikt om te duren. Lang meegaand. Zodat wat grondstoffen betreft zuinigheid kan heersen. Een duur woord dat alom opduikt en opgerekt wordt tot een bijna heilige status. Is plastic dan duurzaam? Immers: die verzameling blijft maar duren, drijven, zinken, aanspoelen, pleisteren, teisteren. Uit oud plastic dan maar nieuw plastic maken, chemisch of mechanisch? Hebben de gebruikers van dat woord weet van de duizenden plastic eendjes, ontsnapt uit een schip, die ergens op een oceaan dobberen? Panta rhei? Ook die zijn misschien duurzaam, zelfs dierzaam. Ze missen wel al vele jaren de paasfoor in Kortrijk en de meifoor in Brugge. Duurbare groeten vanwege de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 210  Talrijke mensen van diverse geslachten (gewoonlijk aangeduid als ‘men’, is ongeveer gelijk aan ‘veel’) zwierven over het terrein (… dat in romans vaak ‘hobbelig’ moet zijn; hier dus niet). Niets liet vermoeden dat ze onder de kleren die ze droegen niets aanhadden. Bij sommigen las ik blinde woede in de ogen op hun rug. Anderen duwden worstachtige hondjes vooruit aan rekkelijke leibanden. Weer anderen gedroegen zich als buideltoeristen, ingesnoerd ter hoogte van hun Michelinheupen. Een fragment uit ‘Een hondenleven’, hilarische roman helemaal gratis terug te vinden op http://romaneskeboeken.jouwweb.nl  ---  een blog van de volhardende Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.