MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 104  Uit de oude doos. Op een zonnige dag in 1963 gooit de jonge M.L. op schoolreis (pretpark Dadizele, geratel van de kettingen van de hangbrug) in een boze bui zijn min of meer tricolore Expo-58-ijsje naar het gezicht van een medeleerling. Het ding ricocheert eerst op de houten tafel waar we aan zitten en landt dan in de schoot van het doelwit. Wie doet dat nu met zoiets lekkers? Dat vragen we ons verbijsterd af. De meester voert de dader gevankelijk aan zijn oor naar de bus. Weer uit de oude doos. Decennia later (de dansvloer van een feestavond met vierende 65-jarigen) rukt M.L. ongegeneerd vrouw na vrouw uit de armen van haar partner om er zelf mee te dansen, gehuld in een feesthemd dat ondertussen op een moerasgebied gelijkt. Het zout parelt op zijn voorhoofd. Omwille van privacy kies ik willekeurige initialen om deze Missing Link ten tonele te voeren. Een moeilijke bladzijde uit de Evolutieleer door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 103  ‘Het zit tussen de oren.’ Ja, dat zal wel. Veel oorzaken zitten daar. Dat is nog altijd beter dan tussen de planken. Vroeger probeerde men ‘het’ eruit te krijgen door een oorvijg toe te dienen, synoniemen: fleer, flens, petetter, watjekouw, (r)ababbel, lel, optater, haberdoedas. Maar je kunt het er ook uit krijgen door nee te schudden. Overigens helpt dit in verband met hersenhygiëne. Van oor tot oor, van links naar rechts en averechts. Het belet ook het kweken van een dikke nek. Ja knikken helpt niet. Daar krijg je alleen maar een dubbele kin van. Een hoofdstuk Bewegingsleer en Inleiding tot de Geschiedenis van de Psychologische Opvoedkunde door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 102  Geen midflard deze midweek wegens midterms, demokrantie, mediacrie en een prikkelbare Covidius. De Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 101  Blauw ben ik van de kou en van jou. Nu loop ik te beven en het is pas halfzeven. Ik voel me heel apart, zo zonder hart, want ik heb het jou gegeven. Maar klopt het dat je zonder hart niet kan leven? Of klinkt dat te zwart? Wat nu nog verder gezongen met mijn longen? Doorheen mijn kilt tocht het tot in mijn milt. Mijn ribbenkast rammelt als een gammele kooi. Een dolle bever knaagt aan mijn lever. In liefdesnaam, wat een klerezooi. Een songtekst die net zo goed door een Vlaamse schlagerzanger als in vertaling door de internationale muziekgroep De Zwerfkeien gebracht zou kunnen worden. Copyright de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 100  Zij-uitstromend kerstmenu 2023 West-Vlaanderen – een lage streek drijvend tussen Peauperinge en Eaustende. Waterzooi gebaseerd op onderwaterhoevekip met oeverloze keuze aan plat water – peil zelf te bepalen. Nagerecht: spuikommetje bouillabaisse van gefrituurd knisperend ijzervijlsel viskundig versnipperd over een waterbedje van slib. Van de kaart: een wrang (variant van zoet, zuur, zout, bitter, umami) gastroscopisch bericht van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 99 Ik raadpleegde even wat ai. Niet ad interim. Dit kwam eruit. ‘ ChatGPT: Ja, ik kan je wat informatie geven over het boek Miljarden Flarden van auteur Joris Denoo. Het boek werd oorspronkelijk gepubliceerd in 2019. Het is een verzameling korte verhalen die verschillende onderwerpen en personages verkennen. De verhalen zijn vaak surrealistisch, poëtisch en filosofisch van aard. Denoo staat ook bekend om zijn unieke schrijfstijl en creatieve taalgebruik. Miljarden Flarden is een boek dat wordt geprezen om zijn originaliteit en de diepere betekenissen die in de verhalen worden onderzocht.’ Zo, nu hoort u het eens van een ander en niet van mij, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 98  In zijn ander leven kijkt hij op de klok alsof het van belang is. Hij haast zich, maar hij moet nergens zijn. Zoveel kennissen kun je niet hebben als diegenen naar wie hij allemaal knikt. Hij is zo drukbezet dat hij er even bij moet gaan zitten. De banken krijgen vaak bezoek van hem. Zijn ander leven heeft een dubbele agenda en een zwarte boekhouding. In de vitrines van barbiers ziet hij zijn baard weerspiegeld. Waar in de verte de meeste mensen een stip vormen, daar is hij een vraagteken. Hij doet aan onbedoelde camouflage door op steeds dezelfde wijze op te gaan in de massa. Men kan hem dus niet missen. Hij is er altijd en nooit. Er komen er alsmaar meer van zijn soort bij. Dit soortelijk gewicht wordt binnenkort ondraaglijk. De aarde wordt moe van hun bezwaarde voetafdrukken. Simpele sociogrammatica door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 97  In dit Mekka van de mokka onder de brede plu op het verwarmde winterterras trommelde ik wat Led Zeppelin op mijn mollenvelboekje. Een ogenschijnlijk baasloze stadshond kwam meanderend voorbij, het voetenwerk van tegenliggers meesterlijk als een Messi ontwijkend. Ik opende mijn boekje en staarde een poos naar een blanco bladspiegeltje – even ontwennen van de drukte en de kleuren en de bewegingen van de stroom koppelverkoopvoorbijgangers die de smalle straat een opstoot van vital flux en reflux gaven. Weer opkijkend van die witheid kreeg ik een panorama op een zonnebankbruin reepje buik met pal middenin een peaceful gepiercet kogelgaatje door friendly fire: ze bracht me de gevraagde biskoffie. ‘Alstu.’ ‘Danku.’ Een horecarijm. Ik boog me, blies de oppervlakspanning uit het dampende bakje troost weg en jongleerde even met mijn Ikeapotloodje. Eindelijk had ik mijn verse flard gevonden. Een tevreden Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 96  Wat heb je aan slimme gedachten en scherpe analyses? Het is niet omdat je iets verwoordt, dat het daarom zo is. De bekende daden en de zichtbare dingen zullen altijd sterker en erger zijn dan gekoketteer met woorden en termen. De ‘wereld’ zit klakkeloos in elkaar. Zichtbaarheid troef: plaatjes, beeldjes. Teksten: amputeren a.u.b. Mainstream propageert de terreur van eenheidsworst; wat daarvan afwijkt komt niet aan bod. Zo is daar weer de eindejaarellende van voorkeurlijstjes: de beste, de eerste, de meest verkopende, de uitverkorene, de opvallendste, de bekendste… Het is heel simpel: het is altijd wie het meest op tv is geweest, meer niet. Onzichtbare mensen maken geen kans. Ooit werd een nieuwslezeres als ‘West-Vlaming van het Jaar’ verkozen. Ze oefende gewoon haar beroep uit. Big Brodder houdt ons nog simpelweg in de gaten (een variant van ‘God ziet u’, dat verdomde Oog), maar Tievie Treurbuis dicteert het idolate evangelie. Zelfs beenhouwers prijzen hun smaaklo

MILJARDEN FLARDEN 95  Kerst op de kaart. Er zijn weer berichten over aanhoudende zwarte sneeuw. We zullen minder giftig met geschenken moeten zijn. Momenteel populair als cadeau: dunne buikriemen, smalle glazen, mini dingsigheidjes voor tiny houses, vingerhoedboekjes, een haiku als nieuwjaarsbriefje voor europa en aroma. Het pakpapier vertoont oorlogskleuren. Kerst, kalkoen en cognac worden korst, rantsoen en ongemak. Voor sommige mensen een nachtmerry. Warenhuizen en horeca jongleren met halve hoeveelheden terwijl de prijzen feestelijk krimpvrij blijven. Denk in deze kille tijden ook aan de dieren en strooi wat lekkers voor de vos en de wezel. Reeds in het bezit van de ballen en het engelenhaar: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 94  Persona non prada. Bij diverse tv-interviews heeft Bart De Wever een stuk in zijn kraag. Hij vertoont namelijk een voorkeur voor zo’n Oostenrijkerige outfit, waarvan aan weerszijden een stuk van de kraag anders is dan de rest. Het doet denken aan hoorngeschal en geweren, aan dijenkletsend gejodel, aan groene hoedjes met het veertje van een aangeschoten pechvogel, aan de kroostrijke kapitein uit de edelweissfilm The Sound of Music en aan bruine chocoladetaart in de vorm van een Sissikasteel. Jodelkraag, molensteenkraag, rolkraag, rietkraag: een makkelijke keuze voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

 MILJARDEN FLARDEN 93 ‘Kerel knalt tegen boom. Politie stapt bij voertuig af en smeert abces-verbaal onder invloed aan zijn been. Het wrak is hevig beschadigd. Alle pistes blijven open.’ Journalistiek van de hoogste plank in de rubriek Wat Verkeerd Liep in weekblad De Bazuin van Rotpokkeweer-aan-de-Greppel en Omgeving. In de rubriek Persberichten geen geboortes te melden. Deze gazetteroeping van krantenbrood en krentenpraat gelukkig gemist: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 92  Nakend eindejaar. Tijd voor een talig lijstje. Een vaak gehoord rijmpje: ik hou van jou. Een vaker gehoord rijmpje: ik bel je nog wel. Een kerstmisdaad: op drie wijzen vals zingen. Een eigenschap: netflexibiliteit. Topsport in de sofa, rappe zapper in de aanslag. Twee misvattingen: monogamie is een houtsoort, purperhart is een cardiologisch probleem. Slotnotenleer: cupido, preparé, salami, harbalorifa, parasol, tuthola, maffiosi, desperado. Standvastigheid: de Faerøereilanden blijven liggen waar ze liggen. Er was geen opkomst bij de verkiezingen. De huidige regering blijft gewoon aan. De Croo ook. Nog andere knelpuntberoepen: vakleraar asbest verwijderen, lerares begroting. Acht miljard aardbewoners, een waarschuwing in verband met geboorte-ontperking: ooigevaar. Vanwege het Zevende Metaal: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 91 ‘Ik ga de beesten voederen. Eigenlijk ben ik een visboer.’ Dat hadden mijn laatste woorden kunnen zijn op 12 november om 07:08, mocht ik toen de geest hebben gegeven. Ik ben wel nog even in leven. Ik let nu echter goed op wat ik zeg, want eender welke zinsnede kan mijn laatste zijn. Dat mag niet iets stompzinnigs zijn. Ik blijf alsnog mijn acht vissen in de tuinvijver elke ochtend omstreeks 07:08,50 wat korreligheid toegooien. Zonder de mededeling aan mijn vrouw: ‘Ik ga de beesten voederen. Eigenlijk ben ik een visboer.’ Onherroepelijk op weg naar een laatste flard, dan hopelijk (zonder red bullshit) drijvend op gevleugelde woorden: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 90  Mijn X- en NY-wens voor elke medemens en speciaal ook voor de Flardriens: getallen die bevallen, letteren die knetteren, procenten zonder krenten en een passend pyjamaatje voor elcerlycs klimaatje. Extra flarderigheid om het jaaruiteinde op te vrolijken kan u op verzoek (mail, chat, foon) letterlijk verkrijgen via mijn verhalenboek UPPERDOG (barstend van de flarden en de twoliners) of het boeken van mijn 1 ½ uur durende luchtige en interactieve taal- en letterenconference LETTERGEKNETTER voor allerlei samenscholingen (collega’s, vriendenkringen, verenigingen, gelijkgezinden, teambuilders, leesclubs, en/of waarvoor men ook maar samen wil komen – waar twee of meer samen verenigd zijn, daar ben ik…). Een digitaal cadeau kan u daarbij gratis verwerven: de gehele collectie Miljarden Flarden, althans: een 800-tal ervan die tot nu toe verschenen. Van linkerharte: de afscheidnemend Stadsdichter van Torhout en de volhoudend Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 89  Steden leven en bruisen en bewegen en boeien volop, althans volgens hun sloganeske motto’s in hun schilden en vaandels en op hun sites. Je wil daar echt wonen. Nergens anders. Het is echter ondertussen zoeken naar nog andere wervende werkwoorden. Er zijn er niet veel meer beschikbaar ter meerdere eer en glorie en promotie van zo’n stad. Daarom wat voorstellen. Brugge Bibbert (in de winter), Brugge Blaast (in de herfst), Brugge Blaakt (in de zomer), Brugge Bloeit (in de lente), Poperinge Popelt, Tielt Tintelt, Gent Gist, Deinze Deint, Hasselt Hapt, Lokeren Lilt, Roeselare Rilt, Mol Mikt, Mechelen Moet, Kruisem Kakelt, Vilvoorde Vibreert, Geel Glanst, Waregem Walst, Zaventem Zindert, Aalst Ademt, Waasmunster Wenkt, Leuven Lo(n)kt, Antwerpen Ankert, Retie Rikketikt, Gistel Kwispelt, Torhout Van Je, Hemels Hoegaarden, Vrolijk Veurne, Blozend Blankenberge, Heerlijk Herentals, Knallend Kortrijk, Keurig Knokke, Erps-Kwerps en Erpe-Mere Effenaf! Tot zover enkele Spetteren

MILJARDEN FLARDEN 88  Zeven zwarte zwanen zwemmen zomaar zorgeloos zuidwaarts. Zie: zwaan zes zwaait zowaar. Zondag zullen ze zeker zalig zonnen. Zwanen zweten zeer zelden. Ze zoeken zijdelings zuiver zacht zand zonder ziedende zonnebrand. Zwarte zwanen zijn zeer zen. 7 x zinnen, 36 x zonder zappen: de zinsverbijsterende Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 87  Luister eens goed, maar vrees niet: je moet niks opschrijven. Van kleinjongs af heb ik iets gehad met taal. Het overmande me soms als een kaakslag bij heldere hemel: hoe een woord in de gluren werd gelegd, of klonk als een klepel die verkeerd hing. Je kunt nu zeggen: de bal ligt weer bij de kampen van de beste stuurlui. Niets is echter minder klaar. Ik kan met mijn hart op mijn hoofd getuigen dat ik qua taal van kanten en toeten weet. Hierbij echter wel een paal en een perk: het gaat hem moederziel alleen om het Nederlands uit de Laagste Landen. Anders krijg ik het spek aan mijn bek en heb ik het gekorven aan mijn benen. Zo, de vogel is door de kerk. In de ban van taal, maar toch geen taaliban met taalband of muzeman: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 86  Zestien hokjes. Vier maal vier dus. Eén horizontaal: klassieke dans. Twee horizontaal: klassieke dans. Drie horizontaal: klassieke dans. Vier horizontaal: klassieke dans. Eén verticaal: ouderloos kind. Twee verticaal: synoniem voor lokmiddel. Drie verticaal: meisjesnaam. Vier verticaal: stad in Duitsland en in de provincie Antwerpen bij de grens met Nederland. Hokjesdenken? Nou. Hardop denken, eerder. Je vindt het wel. Een speciaal krswrdrdsl u aangeboden door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 85  Speel je met de gedachte plaktivist of klimaatplakker of klimaatklever te worden? Ben je boos en plakkerig genoeg? Zorg dan voor een goede kleeftijd. Geen Bad Pritt. Veel van die selfplakkers worden namelijk heel vlotjes van hun symbolisch object verwijderd. Vaak zijn ze zelf meer beschadigd dan het uitverkoren meesterwerk. Kies ook voor een werk waar het kunstminnend publiek niet al te verontwaardigd over kan worden. Iets van Wim Delvoye bijvoorbeeld. Of van Jan Fabre. Zijn Sticky Fingers likkend: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 84  Enkele voorstellen in het kader van lichte taalindustrie. Keukenkoningin in plaats van keukenprinses. Nagelknagen in plaats van nagelbijten. Heimweemoed vervangt zowel heimwee als weemoed. De seriewoorden nieuwmaan, wasmaan, rondemaan, halfmaan, deelmaan, sikkelmaan en afwasmaan vervangen moeilijk gedoe met kwartieren, wassen en afnemen. Klimatologische aanpassing: onweervrouw, onweerman. Woord van het Jaar wordt het daaropvolgende jaar weer gedumpt. Sifon wordt zwanenhals. Diarree wordt galopkak. Van ongevallen zoals spektakel en spectaculair, kritiek en criticus, klasseren en declasseren, praktijk en practicus wordt de schrijfwijze aangepast, om die eeuwige CK-twijfel (niet Calvin Klein) te bannen. Tot zover wat amendementen om zinsverbijstering te weren, zinsopgangen te promoten en woorddadig het nagelnieuwe jaar in te zetten: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 83  Het oudste gevonden woord dat al ietwat op Nederlands lijkt, is de benaming voor een doorwaadbare oversteekplaats in een rivier: ‘vada’, ofte ‘wad’. Denk ook aan ‘waden’. (Vindplaats: de Romeinse schrijver Tacitus, anno 107). Het ziet er naar uit dat we dit aloude woord weer heel vaak nodig zullen hebben. Zelfs Italië kampte onlangs met waterhinder. Maar gelukkig heeft het de vorm van een laars. Ons dierbaar België is echter amper een zakdoek groot, niet altijd in staat om het hemelsnot op te vangen. Tussen Watou en Wéris en Adinkerke en Arlon wordt wel vaker nattigheid waargenomen. Ik hou u verder op de hoogte van droogte in dit druilerige tricolore driehoekje: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 82  Het serpentje Dot Cooman zat ingesnoerd in haar autozitje op de achterbank van de parelgrijze SUV woedend voor zich uit te staren, de hoofdsteun vlak voor haar met haar blikken doorborend, waar ze de wurgbare hals van haar mama wist. (Begin verhaal ‘Geen speld’). Sasja Zavarin werkte lang aan zijn Traditzki-mars. Het moest een ode worden aan het oude Groot-Rusland. Hij moest bekender worden dan de Radetzkymars. Dat was zijn streefdoel, vooral wanneer de wodka door zijn aderen stroomde. (Begin verhaal ‘Noten’). Mauwerik Goethals vloekt krachtig. Hij daar aan de overkant, met zijn bakkes als een ineengezakte soufflé, haat hem wederzijds. Hij doet alsof hij Mauwerik niet ziet, maar zijn vernietigende blikken stralen zo hard door de weerkaatsing van het etalageraam van chocolaterie Smikkel & Wikkel heen dat net zo goed het glas kan barsten en de chocolade als furieuze lava de straat op kan stromen. (Begin verhaal ‘Bimbambeieren’). Drie van de twaalf novellen op de

MILJARDEN FLARDEN 81  Erg voor de kunstenaar: onbesproken blijven. Erg voor de kok: een aangebrand curryculum vitae. Erg voor de advocaat: de waarheid. Erg voor de auteur: zinsverduistering. Erg voor de non: een boze kapster. Erg voor de dokter: gezondheid. Erg voor de dief: armoede. Erg voor de landbouwer: droogtevrees. Erg voor de generaal: vrede. Erg voor de burger: kiespijn. Erg voor de dichter: gedichtloosheid. Een ergernislijstje door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe .

MILJARDEN FLARDEN 80  De tandeloze filatelist sprak aldus tot de goedgemutste kok: ‘Ruilen, chef? Een zeldzame postzegel uit Luilekkerland voor een gratis lunch uit jouw keuken. Wat zeg je hierop?’ ‘Goed,’ knikte de kok volmondig, ‘we hebben een deal. De lunch van vandaag bestaat uit een portie rijst uit Rantsoen, een i-maaginaire culinaire droomstad in Noord-Zuid-Soedan.’ Een (Almanakmopje? Pestanekdotetje? Plaagdialoogje? Kwelvertelseltje? Sneerparabeltje? Lachmerrie?) van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 79  Het moet niet altijd een hij zijn. Of iets onzijdigs. Zij lijdt aan een grondige vorm van hoogtevrees. Zelfs op een trapje in een kelder. Of op een rooster waaronder diepte heerst. De uitdrukking ‘poolshoogte nemen’ boezemt haar angst in. Hoge verwachtingen koestert zij niet. Omhoogkijken kan nog, maar naar de begane grond kijken is erg. In haar nachtmerries doemen de IJzer-, Boeren- en Zimmertoren op, naast een hoog aantal kerkgebouwen en ijdeltuitige spitsen. Slechts één soort toren krijgt genade in haar dromen: vuurtorens. Ze vindt dat ze zelf te groot is. We vragen hierbij begrip voor alle mensen (v/m/o) die niet op de hoogte willen blijven. Vanwege de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.