MILJARDEN FLARDEN 75
MILJARDEN FLARDEN 75
Grauw-Vlaanderen ontvouwt zich in al zijn tinten. Dat is niet te danken aan het land. Wel aan het weer. De trein splijt mijn lage streek buiten westen in tweeën. Ik word openbaar vervoerd onder mooie duifgrijze luchten. Bij een gedrocht van een kerk flitst een openbaar dubbel mannenurinoir voorbij, als twee opengeklapte vaalwitte engelenvleugels. Iets uit oude tijden, toen her en der op slechtziende muren nog de mededeling Verboden te Wateren prijkte. Dat werkwoord. Het rijmt met klateren. Ondertussen zeikt het Vlaamse zwerkwater onverdroten neer. Heerlijk weer voor een pluviofiel, zijnde de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.