MILJARDEN FLARDEN 510
MILJARDEN FLARDEN 510
Zoals een boomstam of -tak een war kunnen hebben (drie hokjes in een krswrdrdsl), zo kan een roman taalfouten vertonen, ondanks de wervende loftuitingen en het hoerageroep op binnen- en buitenflap (vaak zelf door uitgeverij en auteur bekokstoofd) en ondanks de zelfverklaarde reputatie van de schrijver (‘virtuoos’, ‘brio’, ‘spectaculair’…) Dat is met name het geval in Bechamel Mucho van die andere BV (Bekende Verhulst), op bladzijde 115 en 116. De lezer(es) snapt de leuke titelvondst wel – googelt u maar even de term ‘mondegreen’. De schrijfwijze ‘omsta(a)nders’ en het onderscheid ‘respectieve/respectievelijke’ blijven echter knoesten in Vlaamse oeuvres, ook die welke de zevende hemel in geprezen worden. Ongenadig ontwarrend: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.