MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 530 Zich bewust van de relativiteit van de tijd (het waren alleen de mensen die ouder werden, niet de tijden die veranderden), maar toch een ietsepietsie verstrooid, wenste hij iedereen die zijn grillige pad kruiste een Spoedig en Voorlopig Nieuwjaar, hij, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 529 'Nergens klinkt het geruis van het gebladerte mooier dan in Rusland,' beweerde Serge Gainsbourg. Toen de cameraploeg arriveerde, opende hij fluks zijn koffertje en stalde sigaretten en whisky uit. Hij deed vervolgens alles wat van hem verwacht werd: hij joeg zich een whisky door het hoofd, diende zichzelf sigaretten toe en nam ondertussen een linker meisjesborst tot zich. Nog net niet overleden klapte le beau Serge daarna zijn koffertje dicht en zei in het Frans dat hij alles meende, vooral dat van die bladeren. Welke bladeren? vroeg iedereen, ook de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 528 De koe is gezond. De stier zendt zijn groeten. Ik wil wel sterven, maar waar is de dood? Waarom geeft God me er nog een jaar bij? De stofzuiger staat bedroefd in de hoek. Ik heb die nooit gebruikt. En hij daar ligt weer bebloed en straalbezopen in bed. (Opgetekend uit de mond van een Russisch moedertje door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe).

MILJARDEN FLARDEN 527  De grote Russische romans doorgronden de menselijke ziel. De personages hebben ('dragen'!) er vaak dubbele namen en bijnamen. Het is dan ook noodzakelijk een namenlijst naast je te leggen bij lectuur. Die kun je kopiëren uit de romans zelf. De menselijke ziel is inderdaad complex. Soms zwart. Het is niet voldoende Ivan te heten, of Ilja, of Ivanovitsj. Het hangt ook af van het seizoen. En het land is zo groot dat de kans op dubbelgangers ook groot is. Is zo'n dubbelganger dan ook zielsverwant? Ben ik ook een Griekse popzanger? Klopt het dat er een veldrijder rondbaggert die een kopie is van ondergetekende, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe?

MILJARDEN FLARDEN 526  Bedrijf een kerstmisdaad! Verbrand alle teddyberen! Schop het schoolkonijn! Berokken Bambi een oorlog! Bak oma een assepoets! Opschonen dat koetjeswaals! Bannen die uitroeptekens! Val niet over lilliputten! Berouwen die goede voornemens! Schrappen dat edel gebaar! Opbreken dat kampvuur! Uitlepelen die linkerhersenhelft! De volledige 23 percent! riep hij, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 525  Grote gribus, wat was hij geschrokken van de oppervlakte van zoiets als Kazachstan! Hij reisde er deze herfst met zijn wijsvinger in rond en er kwam geen einde aan. Ook ontmoette hij er een heleboel leegte. Niets. Geen dorp, geen stad, geen naam van een dorp, geen naam van een stad. Kazachstan sprak zo tot zijn verbeelding dat hij na afloop van de reis zijn wijsvinger gretig aflikte. Het is een reis die voor herhaling vatbaar is, dacht hij, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 524  Kroniek van de lopende gebeurtenissen. Fotokopie bladzijde 3 842. Mama, ik bevind me in Siberië. Zes jaar geleden ging alles zo vlug dat ik zelfs de tijd niet had om een kattebelletje na te laten. Hier is alles oké. We krijgen voedsel op gezette tijdstippen, staan elke ochtend op hetzelfde uur op en het landschap valt al bij al nog mee. Alleen: in deze streek heerst vaak het verkeerde klimaat. Vele groeten van J., je liefhebbende Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 523  Oostbloklandschappen in Vlaanderen: een straat tussen Rekkem en Menen, enkele appartementsgebouwen – door appartemensen bewoond – bij het binnenrijden van Antwerpen vanuit oostelijke richting of het wegrijden uit datzelfde A'pen vanuit westelijke richting, een stukje Hongarije langsheen de autostrade in het Waasland (waar al jarenlang de schimmige Waaslandwolf ronddoolt en af en toe een D op het Waaslandbord toevoegt), de haven van Kortrijk. Anderzijds is er ook Doel. Niet meer. Dit alles veroorzaakt gemengde gevoelens bij de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 522 (1000 op Fb) Lange verhalen en dikbuikige romans werpen soms hun slagschaduw over het stekelige flitsproza waaruit Miljarden Flarden bestaat: 1000 beknopte prikken die ooit als lange-termijnplan met dappere frequentie opgestart werden met de voorhoede-flard 01, hierna volledig geciteerd – ‘Ik ben een woordenaar. Ik beken. Verhoor me maar. Ik heb er zin in.’ Delen mag. Dankbaar voor dat delen en voor de vele kleine duimpjes onder aan zo’n Flard gespijkerd, de talloze kloppende hartkamertjes en/of de banaanvormige glim- of grimlachjes op het gelaat van de allesbegrijpende Flardrien/-ienne: een jubilerende Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 521  Eigenlijk deug ik alleen om aan de Deense grens, ergens boven Hamburg, of misschien diep weggestopt in Friesland of zelfs Jutland, een leven te leiden dat bestaat uit het kijken naar paarden die achter stallingen schuilen voor de strakke wind, het drinken van whisky in tavernen waar krompraat wordt gemompeld en het stappen onder laaghangende wolken. Alle zijn het oefeningen in vredigheid. Want ik wil mijn wonden likken. Ik, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 520  We zaten in een kluit per ongeluk met verstand bedachte bavianen te luisteren naar wat sprekerd ervan bakte. ‘Wisten jullie,’ zei hij, ‘wisten jullie, nietwaar, dat de simpele huiskat drie keer zo intelligent is als een gemiddelde Russische astronaut?’ ‘En,’ voegde hij er nog aan toe, ‘en: gelukkig weet zij dat zelf niet, nietwaar.’ Onze per ongeluk met verstand bedachte kluit bavianen schrok na deze lezing toch even op. We wensten onszelf geluk met ons ongeluk. Toen riep iemand: ‘Moet het niet 'kosmonaut' zijn?!’ Het was de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 519  Nadat we op bevel Eerste Communist en daarna Plechtige Communist werden in het Leger van God, brak de Koude Oorlog aan. Later werd dat voer voor leuke boeken en spionnenfilms: Sean Connery, een bontmuts, beetje sneeuw, een of andere Natasja met haren zo lang als haar ruggengraat, wat wodka, etc… Soms waren de Russen ver vooruit op de zaken. Zo voerden ze als eerste de zwevende doelman bij het voetbal in. Niemand wist toen dat er bij elk internationaal treffen gewichtloosheid heerste in de kooi van de CCCP-doelman. Remember Lev Yashin (ofte Jasjin, de Zwarte Panter/Spin)! De Sovjet-Russen bleven cyrillisch koud bij de Westerse zwaartekracht. Nu doen ze het onder leiding van een macho opdondertje andermaal, die verrekte virussen. Het is tijd om ze naar hun rushuizen terug te drijven en ze her op te voeden in de glasnostica. Een rusteloos schrijven vanwege de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 518  Aai maar een ei, maar maai niet in mei. ‘Gazondheid’ wenste de tuinkabouter de niezende tuinman, leunend tegen het maai-mij-nietje, in de mooie maand met de korte ofte gekipte ei. ‘O, zon,’ knikte die. ‘Bijna een vergeten voorwerp. Wat is mooier dan zo’n dooier? Sunny-side up?’ Even nog wat ijsheiligheid predikend vlak voor de duizendste flard: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 517  De halfblinde olifante kwam me vanuit het kreupelhout van haar gedachten halfweg tegemoet. Ik van mijn kant legde ook een halve eeuw af. Het betrof in totaal een epoque van buigende twijgen, sneuvelende bladeren, krakende takken en barstende schors. Meer dan ooit voelde ik me de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 516 Oubollige wegenkaart, routeplanner, internet, smartphone en gps verkavelen geheime gebieden en langzame landschappen in bereikbaarheid en veroordelen die tot toerisme. Maar men zegge het door: red De Moeren/Les Moëres door afwezigheid, blijf weg uit Assenede en Watervliet, laat Wulpen met rust, doe niets voor Pervijze en laat zowel Mannekensvere als Stuivekenskerke links liggen. Dat schreeuwt zacht hij die daar wil vertoeven, alleen in de fluisternis en van geen mensch gestoord: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 515 De kou rook naar grijs. Dor gebladerte warrelde knisperend over de weg. De lucht zag blauw als wintermelk. Ik kreeg zin in een bord erwtensoep. Snert. Zoals de bekeerde detective Pim Pandoer in het Arnhem uit de jongensboeken van de jaren zestig van de vorige eeuw. Als ik dat alles nu eens schilderde? Nee, een te gispen gedachte van mij, de kleurenblinde Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe