MILJARDEN FLARDEN 107
MILJARDEN FLARDEN 107
De magische bel van vier uur. In latere tijden 16:00. Het uur van de onschoolse waarheid. Weer een dag dichter bij mogen roken, drinken, vrijen, trouwen. Invallende duisternis, of meer gebrek aan daglicht. De reuk (net niet de geur) van zweet en afgedankte houten banken in een stofferig spookgebouw aan de overkant. In latere tijden: CC of OC. Zweet: het lokaal waar bodybuilders de wereld als Atlassen op probeerden te heffen, telkens opnieuw, gehuld in sportief ondergoed. Ernaast het eerste jaar notenleer. Riekend naar oud hout met kerven en putten in en naar, jawel: noten. De maat van twee en de maat van drie en de maat van vier, telkens opnieuw. Het geheimzinnige woord solfège. Vooraan een meester die zijn humor aan ons nog niet kwijt kon, wegens wij te jong. Iedereen uitkijkend naar zes uur. In latere tijden: 18:00. Het uur van de straatwijsheid. Vermolmde dagen, oude wind, stilgevallen sneeuwbalgevechten en pijplurkende meesters memorerend: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.