MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 396  Boektopia – wat een miskleun van een woord. Al zo erg als het hoerasfeertje rond kinderachtige naampjes van telefoonabonnementen en andere flut-Engelstalige communicatie-nonsensicale gilletjes zoals Whoppah, Yoin, Spark, Glow, Hey!, Flash, Berry, jawel, Cherry, Vikings, Star, Hot, Smart, Pro, jawel, Pro World, King. Word dit! Word dat! Word zus! Word zo! Waarom niet gewoon gillen: Koop mij! Koop mij! Met zoveel uitroeptekens als er dertien dollars in een dozijn gaan. Groeten vanuit Baktopia, de kookbakkenbeurs van pollepeldramatiek en schuimspaanromantiek, vanwege de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 395  De plompe kerk stond nog steeds in het midden: een kloek met brede flanken die hooghartig de middenstip van deze samenleving bezette. Dat katholieke gevaarte had de handel en wandel van het stadje bepaald. Ongelofelijk hoe generatie na generatie onder de knoet van de kerk-met-hoofdletter werd gehouden. Het stadje leek uitsluitend bewoond te worden door dat ja-knikkende en zichzelf beschuldigende leger van god-met-hoofdletter. Die ‘ Großschreibung’ deed hun teksten op conservatief Duits gelijken en veroorzaakte bladspiegels om godvrezend bij te bibberen. Die G-plek! Alweder een beklijvend fragment, uit het verhaal ‘Weerzien’ van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 394  Schaken is geen ‘spel’. Het zweeft tussen kunst en wetenschap, zoals Mohammeds doodskist tussen hemel en aarde. Zoals in bepaalde ridderkringen (en soms nog in andere ‘middens’) schaken een gedoogde vorm van ontvoeren was, zo mag je op het edele berd de koningin of de koning slaan. Je bent dan zelfs aan de winnende hand, of winnaar. Gebruik even je schaakspier en say chess, voor de foto. Een nederige pion op het grote schaakbord van de wereld: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 393  Dat klakkeloze hanteren van superlatieve brokstukken van woorden moet door de nieuwsdiensten en de politici eens herbekeken worden. Wat is er zo ‘super’ aan al die sneuvelende supernota’s van ’s lands bekendste meninghebber? Wat is er eigenlijk zo ‘top’ aan een zoveelste topoverleg tussen elkaar beloerende postjespakkers? Pollutici bezoedelen de taal. Eerder zijn hier diminutieven van toepassing. Bescheidenheid siert de mens. Margootje is veel bekender en sympathieker gebleven dan Margot. Een kwart van een flard evenzeer waarderend als de gehele eclatante toptekst: de supercalifragilisticexpialidocious  Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 392  ‘Baas, neem een racecar, neem een Saab,’ had Anna, mijn directiesecretaresse, gezegd. (Het was bekend dat zij ‘s nachts vaak werd bezocht door palingdromen). Gewapend met deze omkeerbare raadgeving begaf ik me naar de stad, maar op zoek naar de dealer verdwaalde ik. De weg vragend, stelde iemand me de vraag: ‘Koos u de garage dus ook?’ Ik kwam echter per ongeluk terecht op een grote fruitmarkt, waar ik iemand verbaasd hoorde uitroepen tegen zijn vrouw: ‘En er is ananas, Irene!’. ‘Ja Otto!’ knikte ze blij. Terstond kocht ik ook zo’n schubbig ding. Toch iets dat lukte die dag voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 391  Het station in Gits is al vele jaren dicht. De spoorlijn (Kortrijk-Brugge en omgekeerd, met o.a. het belangrijke knooppunt Lichtervelde) passeert daar vlak naast het domein waar mensen met beperkingen wonen, werken, leven. Die hebben nog het meest behoefte aan openbare mobiliteit. Bovendien bevindt het middelpunt van de provincie West-Vlaanderen zich daar. Begrijpe wie kan. Dienstverlening? Vlaanderen spaanderen! We zijn Vlamelingen en Belgrims in ons eigen land, dat een zakdoek groot is maar zijn eigen snot de baas niet kan. Een van de dichtste spoorwegennetten ter wereld? Laat me niet lachen. Een bedenking door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 390  Wees er maar zeker van dat wie aan namedropping doet (Gezelle, Streuvels, Teirlinck, Buysse, Joyce, Rilke) amper een alinea van die schrijvers heeft gelezen, en dan nog ooit in een kant-en-klare verpakking in een schoolboek. Die stijve harken en gestelde lichamen zitten wel op de eerste rij bij herdenkingen. Gewichtigdoenerij met een moeilijk brilletje op hun pief. Gered door een stevige Pruisisch-blauwe pocketuitgave van Th. Mann op harthoogte en aldus een kogel uit de Vlaamse canon ontwijkend: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 389  De pakjesdagen komen eraan. Dat treft. Misschien wil u voor uw naasten een wrap maken rond mijn boek Upperdog/Upper Class/Uppercut (uitgeverij Bibliodroom, ISBN 9789492515247). Een zinvolle geste, die zeker gewaardeerd zal worden in Torhout, Heule, Kortrijk, Italië, Suid-Afrika, Phoenix en Ardooie. Koopt nu allen deze biotrilogie, via een boekhandel of boldotcom. Het moet niet altijd Gezelle of Shakespeare zijn. Een eindejaarssuggestie van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 388  In kort bestek de levensloop van een mens, zo die al niet met een geweerloop te maken kreeg: eersteling, boreling, sterveling, eeuweling, mummie. Vooral gerimpelde aardappelsoorten dus. Een chasse patate vooruitlopend op Mager Heineken met zijn dreigende zeis oftewel een vogelvlucht met bestemming puree of zeepwinkel om het hoekje door de ten dode opgeschreven Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 387  Jarigheid alom. Misdaden kunnen (jammer genoeg) verjaren. Mensen echter zijn jarig, elk jaar opnieuw (misschien ook jammer genoeg). Verleden week was onze zoon Marius, de kunstschilder, jarig. Dit weekend was het de jarige beurt aan twins Sarah, schrijfster/tv-maakster, en Hanne, subsidiologe en ex-kickboksster, op respectievelijk 4 en 5 oktober, met amper 20 minuten verschil. Respect voor deze respectievelijkheid! Even een familiale flard van de met vele jaarringen getooide vintage Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 386  Het herodes- of flamingantenbaardje omkranst – snorloos, er is geen derde wenkbrauw, zoals bij veel Turken – in dunne mate de kin en de kaakbeenderen. Van een echte baard of wanggewas is geen sprake. Het is eerder een kader waarin het gelaat ingelijst zit. Een vreemde eigenschap van deze kinharigen: zij aanbidden de koning der dieren, terwijl primo er hier nooit een leeuw heeft rondgelopen (tenzij in een kooi) secundo zij eigenlijk voor een republiek zijn en niet voor een koninkrijk. Een bondige studie van de flamingant door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 385  Plotseling keek bijna iedereen om. Kunstcriticus Dick Lunet, bekend van de regionale radio, kwam stilletjes maar zeer zichtbaar binnen. Hush! Hush! Hij voerde een vrouw als een aanhangwagentje met zich mee. Ze bestond, van onderen te beginnen, uit lieslaarzen, billen, een gordel die wat Vlaams textiel samenhield en daar helemaal bovenop voorwaar nog een hoofd met oranje achterover geharkt haar. Lunet zelf was gehuld in de verplichte witte sjaal. De samenscholing schoof eerbiedig open. Lunet en het wezen tipteenden glimlachend naar voren. Daar drapeerde de kunstcriticus zijn bemoeienisgrijze jas los om zijn schouders en klopte met een Gauloise op de snuifdoos van zijn hand. Een scène uit een vernissage in de jaren tachtig door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 384  Franciscus van Assisen bezocht de Belgische gevangenissen en stelde hoogst verwonderd afwezigheid vast van bijvoorbeeld de Fortis-bankiers en de Arcopar-verantwoordelijken. Dieven en oplichters hoorden hier toch thuis? ‘De vogels zijn alweer gevlogen,’ mompelde hij boos, en keerde zwaar ontgoocheld terug naar zijn enige geliefde: Vrouwe Armoede. Getuigenis uit een heiligenleven, opgetekend door de religeuze Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 383  Op VTM (geen afko voor ‘Vietnam’) volgde ik verkiezingsdag. Francesco, coiffeur in Staden en ex-burgervader plus niet meer ‘opkomend’ (want in opspraak), uitte in een diepte-interview de gevleugelde woorden: ‘Er is een tendens rond mij’. Seriously? Ik was verder nog getuige van de plaag der kartels. De logica hierin: verliezer + verliezer = winnaar. De miskunde van de verkieslijkheid. Ook de nationale postjespakkers tekenden present, maar ontgoocheld: zij die in hun dubbelspel ook burgemeester wilden worden, daar bijna zeker van waren, maar dat niet werden. We hebben het weer achter de kiezen. Weg met die horizon-verloederende tronies. Een duidelijk signaal naar de vele, vele Flardriens voor een mandaat vanwege de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 382  Liefste Aroma en Europa. Soms had je er aardig de pest in omdat ik zo weinig woordjes zei en altijd mijn kleverige vingers op je mooie meubels en muren lei. Maar elke dag werd ik iets groter en al vlug was ik zo helemaal volwassen dat je al die kleine handafdrukken weer eigenhandig erin wou krassen. Ook kreeg je toen van mij een poot zodat het je elk jaar weer te binnen schoot hoe ooit ook die smeerpoetsvlek op je nieuwe jas die allereerste dag van het nieuwe jaar was. Nu wens ik jullie een jaar zonder boter op uw haar. Uw liefste kindje, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 381  Prenatale penalty’s kondigden al een bloeiende voetbalcarrière aan. Het werd echter vooral een bloedende loopbaan. Ze schopten hem halfweg zijn carrière halfdood. Soms mocht hij daarna op tv nog wat meeleuteren met zogenaamde analisten in irritante praatprogramma’s over voetbal: ‘voorlangs’, ‘stilstaande fases’, ‘omschakeling’, ‘de bal is rond’ en nog meer van dat fraai diepzinnigs ontsnapte aan zijn lippen.  Hij had het zowaar over ‘mentaliteit’ en ‘moraal’ en werd ook dikker. Maar ja: tv maakt dikker, nietwaar. Tot zover de schets van de carrière van een ‘voetballist’ door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 380  Het was in de tijden dat men bij gebrek aan inspiratie doodgewone typetjes in alledaagse situaties op affiches van culturele manifestaties zette (en iedereen dat na-aapte), dat men bij gebrek aan inspiratie het haar tot dicht tegen de schedel afroetsjte teneinde via deze concentratiekamp-look kaalheid te verhullen en tot het leger der gelijkgeschakelden toe te treden (en iedereen dat na-aapte), dat men ‘out of the box’ zat te lullen en tegelijkertijd uniformiteit verwachtte (en iedereen dat na-aapte), dat men bij gebrek aan inspiratie alom de slogan ‘ Wij maken het verschil’ zag opdoemen maar niemand echt dat verschil maakte (en iedereen dat na-aapte), dat men bij gebrek aan inspiratie ging coveren, playbacken, samplen en kopiëren alom (en iedereen dat na-aapte), dat men bij gebrek aan inspiratie zielloze e-mails de wereld inzond en zelden zelf reageerde op geschreven berichten (en iedereen dat na-aapte), dat men bij gebrek aan inspiratie de televisie en hun...

MILJARDEN FLARDEN 379  Toen ik bij zuster Serafien de derde kleuterklas volgde, ontcijferde ik in een krant het woord ‘liefdesverdriet’. Tot driemaal toe een ie. Daardoor ben ik blijvend geboeid geweest door de ie-schrijfwijze. Het Pools en het Schots hebben er veel. In Wales heten een massa mensen Davies. Jammer genoeg was er ook Vietnam. Ietsepietsie en niets zijn nochtans geen voorkeurwoorden voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 378  Bent u van vlees, bloed en merg? Gemarineerd en gekookt in de wilde weeën van het leven en opgeschud door het woeden van de wereld? Verbijsterd kauwend op stupide doodgewoonheid die als genialiteit wordt verkocht? Tegen uw zin getater en gewauwel slikkend die opgeknoopte verkopers en diepzinnige charlatans door uw strot rammen? Kokhalzend eenheidsworst vermalend, de waan van de dag verbijtend? Reikend naar het opgedroogde bodempje patchouli van een laatste restje rock’-n-roll? Voelt u zich een schrikkelmens? Troost u dan met een fleurige flard op de wijs van Frisco door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.    

MILJARDEN FLARDEN 377  Niemand moest de hebzuchtige Ebenezer Moffaert vinden. Tot op zekere dag iedereen hem wou vinden: de man van wie beweerd werd dat hij in een stad aan de zee was komen wonen omdat hij dacht dat de gemeentebelastingen er gehalveerd waren – het was immers maar een halve stad; de andere helft was water. Het onwaarschijnlijke maar toch geloofwaardige verhaal ‘Moeskopper’, waarin ook een peloton hoogopgeleide ganzen paradeert, door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 376  De paap is terug naar zijn roomse vertrekken, nadat hij in zijn onfeilbaar vliegmachien nog vlug even een aantal artsen als ‘huurmoordenaars’ bestempelde. Ongevleugelde woorden van deze kerkvorst. Van welke bedenkelijke troep mag hij dan wel de baas zijn? Volgende punt op de agenda der Vlamelingen: gemene kiespijn. Na de afschaffing van de coroniale ophokplicht is er nu geen opkomstplicht meer voor de gemeenteraadsverkiezingen. Dat zal de files aan de stemhokken beïnvloeden. Stemmen ‘voor de goeie’ wordt stemmig samenhokken op een boterkoekenzondag. In welk hokje past u? Een retorische vraag door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 375  Twee vreemde eenden in de bijt. Hitler was een Oostenrijker. Geen Duitser. Hij kon zijn snater niet houden. Ook schoot zijn armpje bijna voortdurend uit de kom. Stalin was een Georgiër. Geen Rus. Twee van zijn tenen waren vergroeid. Hij geleek dus ook ietwat op een eend. Die zweeg voornamelijk, omwille van zijn vreselijke dialect. Zijn ene armpje was korter dan het andere. Een Stalingroet kon er dus met moeite af. Twee snorrenmannen die de wereld in een poel van ellende stortten. Uit de geschiedenisboeken stijgen doodsgereutel en kanongebulder op. Er komt geen einde aan de documentaires over deze massamoordenaars. Een historische notitie in vogelvlucht door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 374  Quasi gebochelde leerlingen en scholieren, aan boekentassen en rugzakken vastgebonden, de bultenaren van de schoolkennis. Soms rusten die dingen als waakhonden aan hun uniform-witte voeten, wanneer ze even halt houden om samen te scholen, wachtend aan K&R-plekken of Z&V-stroken op moeder SUV of vader BMW. Staat er iemand tussen die later klokkenluider zal worden? Golfballenraper? Linkshandige kinesiste? Zullen ze de spijbelgeneratie genoemd worden? Bedenkingen van achter de bespikkelde voorruit in de duifgrijze Saab van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.   

MILJARDEN FLARDEN 373  Jarigheid alom. Misdaden kunnen (jammer genoeg) verjaren. Mensen echter zijn jarig, elk jaar opnieuw (misschien ook jammer genoeg). Verleden week was onze zoon Marius, de kunstschilder, jarig. Dit weekend was het de jarige beurt aan twins Sarah, schrijfster/tv-maakster, en Hanne, subsidiologe en ex-kickboksster, op respectievelijk 4 en 5 oktober, met amper 20 minuten verschil. Respect voor deze respectievelijkheid! Even een familiale flard van de met vele jaarringen getooide vintage Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 372  Esplicit: Spanje wil in de EU blijven. Polaire Vortexit: we zullen weer geen winter hebben. Lucit: Luxemburg heeft het licht gezien. Beneluxit: de Benelux wil zichzelf opheffen. Rolexit: opheffing van het Zwitsers bankgeheim. Dexit (synoniem Belshit): de Arcopar-affaire. Deficity: de hoofdstad van Italië. Who’s nexit? Wie is de volgende die afhaakt? Een les hedendaagse aardrijkskunde gekoppeld aan economie, dixit de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 371  Ze sloeg de Donkerstraat in. Af en toe diende ze een paraplu te ontwijken. Die ondingen konden je de ogen uit prikken. Vooral voor gewapende kleine mensen was het uitkijken. Hun paraplu bevond zich op ooghoogte van de grotere medemensen, en sommige van die onderdeurse parapludragertjes stapten blindelings door, zich nietsontziend een weg banend door onbeschermd reuzenvlees. ‘Afschaffen die parapluhandel,’ mompelde Birde boos. ‘Koop in de plaats condooms om te beletten dat jullie jezelf gaan voortplanten. Betere voorbehoeding tegen het mensdom! Leve de regen!’ Een wrang fragment uit het verhaal Lotto, door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 370  Vele wereldsteden heb ik bezocht, zoals daar zijn Oostende, Brugge, Doornik, Oudenaarde, Leuven, Gent, Strombeek-Bever. Er zijn er nog; ik ben onvolledig. Midden de bruggen en wegen in deze plekken hurkt gewoonlijk een bazige kloek van een kerk, de panorama’s verhinderend en om de haverklap storende klokgeluiden verspreidend. Bovendien wijst zo’n gevaarte voortdurend hooghartig op de tijd. Twee soorten klokken pretenderen het leven van iedereen op de begane grond te regelen. Mijn reisbureau had me nochtans telkens een aangenaam verblijf beloofd. Ik overweeg om het stoelgeld van mijn treinreizen terug te vragen. Een religieneutraal reiziger: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 369  De debuutroman van Elisa Smit werd aangekondigd als een literaire thriller. Dat duo voorgekauwde holle woorden was constant voorradig in de pr van uitgeverijen rond nog vele andere boeken, en werd klakkeloos door de media en papegaaiende boekbesprekers overgenomen. ‘Literair’ zou moeten betekenen dat het hier schrijven betrof, en geen opschrijven. Een meerwaarde, dus. Meteen ook het grote mankement in zoveel whodunitjes. Toch verkocht het genre goed, net zoals de pollepeldramatiek en de schuimspaanproblematiek van de kookboeken. ‘Thriller’ zou voor spanning moeten staan. Iemand moest een dader ontmaskeren. Vaak echter wilde je na twee hoofdstukken niet eens meer weten wie het gedaan had, of je wist het al van in den beginne: de buur, de butler, jijzelf. Woorddiarree en zinsverduistering heersten alom. Spanning betrof alleen dreigende onweerswolken. Een boekrecensie door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 368  Jorislam uit Jorisalem dacht dat hij vlugger het paradijs zou bereiken door radijzen te eten. Aldus geradijcaliseerd zou een enkele reis naar een paradijselijk leven in het hiernamaals vlotter verlopen. Het lot besliste er echter anders over: hij werd bij de dadelpluk dodelijk getroffen door een verdwaalde vogel uit de Gazastrook. Het kan verkeren, zei ene Gerbrand Adriaenszoon ooit, wederom geretweet door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.