MILJARDEN FLARDEN 369
MILJARDEN FLARDEN 369
De debuutroman van Elisa Smit werd aangekondigd als een literaire thriller. Dat duo voorgekauwde holle woorden was constant voorradig in de pr van uitgeverijen rond nog vele andere boeken, en werd klakkeloos door de media en papegaaiende boekbesprekers overgenomen. ‘Literair’ zou moeten betekenen dat het hier schrijven betrof, en geen opschrijven. Een meerwaarde, dus. Meteen ook het grote mankement in zoveel whodunitjes. Toch verkocht het genre goed, net zoals de pollepeldramatiek en de schuimspaanproblematiek van de kookboeken. ‘Thriller’ zou voor spanning moeten staan. Iemand moest een dader ontmaskeren. Vaak echter wilde je na twee hoofdstukken niet eens meer weten wie het gedaan had, of je wist het al van in den beginne: de buur, de butler, jijzelf. Woorddiarree en zinsverduistering heersten alom. Spanning betrof alleen dreigende onweerswolken. Een boekrecensie door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.