MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 448  Nieuwjaarke zoete. ‘Zoet’ betekent hier braaf. We barsten van de goede voornemens. Op de derde maandag van januari zien we dat niet meer zitten. De wetenschap geeft echter ook in andere en moeilijker tijden de droevige mens zijn letterlijk zoete of hartige gelijk: koekjes, gebak, chocolade en chips weren de zwarte gedachten ofte blues. 'Comfort food': de emmer ijs die eenzaam op de sofa uitgelepeld wordt, het reepje troost in de vorm van chocola, de zak chips vol zelfmedelijden. The Gilmore Girls. Bridget Jones. ‘Dat mensen vaak naar zoets grijpen wanneer ze niet goed in hun vel zitten, is al lang bekend,’ zegt een onderzoeker. ‘Nu blijkt dat die intuïtie ook wetenschappelijk klopt: vetzuren verminderen negatieve emoties.’ Een weetje om van te snoepen. Chocolade: een woord van troost. Een surrogaat voor ontstentenis. Sterke zoethouder in donkere dagen. Soms scharrelend naar een lang durende Chocotoff of achtenhalf Tuc koekjes: de Schrijver van Miljarden F...

MILJARDEN FLARDEN 447  Zijn de volgende zaken nog voor echt en onvergolden verklaard op meer dan één exemplaar? De bolle akkers van het Waasland. De hoogovens in Wallonië. De purperen heidenen in Limburg. De koeienvlaaien in de Westhoek. Een of ander hellend vlak op weg naar een pretpark. Een grot waar niemand in verschenen is, tenzij de H. Stalagmiet en -tiet. Waarom is iedereen het noorden kwijt en is het verdwenen: Aardrijkskunde, altijd een gezellig vak voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 446  ‘De knipoog-Kroaat wordt een kus-Kroaat’. ‘Geblokt is hun vlag; geblokt is hun gemoed’. ‘De snor van de hoop’. Dergelijke onzin kregen we te horen van tv-commentatoren op het WK Voetbal. Op den duur (de ‘Belgen’ bleven vrij lang overeind in dat toernooi) lachten we ons een kriek. Het was het enige verweer tegen dat blije geraaskal. Een recente sportherinnering door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 445  Inlandse nieuwslezers (m/v/x/XL) beklemtonen soms plotseling bepaalde eigennamen heel anders. Of ze rekken om een of andere reden net zo plots een klank op een geheel afwijkende manier. De schuld van een valse professor Taalkunde? Betweterij van een leraar Dictie uit de familie? Een fout naslagwerkje? Zij-instromend gesjeesd in het eerste jaar Lerarenopleiding? Een verschijnsel van het verkleuterend populisme? Een kleine bloemlezing die onze oren al geteisterd heeft. EEllende i.p.v. Ellende. IrAn of IrAAn? BOnobo of boNObo? MOnaco of MoNAAco? HamAAs i.p.v. HamAs, zoals correct op BBC en NOS. Niet lang geleden kondigde men op VRT met een hikkerig ‘het’ ervoor aan: ‘Dit is HET journaal’. Dit is EEN flard door DE Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 444  Big in Britain. In Groot-Brittannië ontdekte een wc-importeur letterlijk een gat in de markt. Sedert hij het gat van zijn toiletbrillen met dertien centimeter verbreedde, kozen de ronde Britse billen voluit voor de XXL-toiletbril. De verkoop ervan verdubbelde.  Volgens de wc-importeur had het succes van XXL-toiletbril inderdaad te maken met de ‘supersized ass’ van de gemiddelde Brit. ‘Mensen worden steeds groter, breder en zwaarder,’ zei de succesvolle zakenman. De toiletbril kan daarom tot 380 kilo dragen. In obesitasland Amerika kent de XXL-toiletbril al langer succes. Hoe een groter niets (een gat) toch een groter iets wordt, ten gerieve van pond en kont. Een bijdrage over  assholes, billen en brillen door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.    

MILJARDEN FLARDEN 443  Ode aan het weke deel. Koester de oester niet. Gord je slijmjurk om. Trek je kortste dolk. Steek, kerf, wring, kraak en sterf van genot. Wrik hem uit zijn schulp. Slurp hem bij zijn lurven. Dweil zijn snot op met je tong. Hij is zilt voor je milt. Hij is zacht voor je vacht. Hij is goed voor je snoet. Gezond voor de kont en de mond. Hij glijdt heerlijk omlaag in de maag van Jan en alleman. Op die snotneus eerste keus: gezondheid, proest! Een culinaire uitspatting door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 442 Het moet niet altijd Tom Brusselmans, Herman Lanoye of Griet Hemmerechts zijn. Luister eens naar mij op zondag 16 september om 16 u in het park op het Plein Kortrijk (gesteund door het Collectief van de Letterzetter en auteurs Maaike Monkerhey en Piet Coucke) of donderdag 27 september klokslag 20 u in zaal De Heerlijkheid aan het station van republiek Heule, waar ook acoustic blues van Flo Rice & Beans zullen weerklinken. Ik onthul fragmenten uit mijn nieuwe boek Upperdog, een biotrilogie over mezelf, mijn bruisende stadsdorp Heule en zijn Heulbewoners, hoofdstaat Kortrijk en zijn Kortrijkswachters en mijn alter ego ofte anderik met hoog thrillergehalte. Pittige fictie over aangename frictie die vonken geeft. Echt gebeurd. Al zeg ik het zelf, als Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.    

MILJARDEN FLARDEN 441  Reis in het holst van de zomer. Ik stopte in Lampernisse, komende van Cadzand, want ik wou overal het land zien en de zee, maar vooral wind zonder ‘ de’ ervoor. In Westende had ik getwijfeld (daar ‘ woei’ nl. een mooie wind). Maar de plek eindigt op ‘ de’ . Vandaar. Iets met ritme: Lampernisse. Mooi, heel mooi. Bovenal wind. Volgden nog Mannekensvere en daarna het hinterland van Dixmuude. Maar eerst dit. Niet lang na Bray-Dunes (zijn boten, zijn rue Pompidou ) lag ook Zuydcoote te lonken. Dat kende ik van een film. De film was getiteld: ‘Weekend à Zuydcoote’ . Johan Daisne schreef erover in een Vlaamse Pocket van Heideland Hasselt. Ik vermeed deze plek en reisde ras weer via een omtrekkende beweging van Zuydcoote over Hondschoote (een rijmplek) naar Poperinge. Te Hopstad dronk ik Kriek met de Evangelische Kerk als belendend perceel. Die dag ook (vernam ik later) sleepte de politie in Oostende maar liefst 19 onvolkomen geparkeerde auto’s weg. Toen was het ...

MILJARDEN FLARDEN 440  Een kerstboodschap. Wellicht zijn we van koninklijke, ja: goddelijke afkomst. Zwitserse genetici maakten anno 2011 bekend dat de helft van de mannen van West-Europese afkomst verwant is aan de Egyptische farao Toetanchamon, die regeerde van 1333-1323 voor Christus en op 19-jarige leeftijd overleed. Hoe het verband met Egypte precies ligt, is nog niet bekend. De Toet blijkt te hebben behoord tot het zogeheten haplotype R1b1a2, net als 50 procent van de West-Europese mannen. Dat geeft aan dat ze een gemeenschappelijke voorouder hebben. Onder Franse mannen gaat het om 60 procent en onder Spanjaarden en Britten om zelfs 70 procent. Een toetje ter gelegenheid van kerst door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 439  Sinterklaas moet in Oost-Cappel wonen, of minstens toch zijn onbekende broer. Te Hondschoote mag Jan Piet Joores graag vertoeven, huishoudend op een boogschot ver van Dunkerque en kleine broer Bray-Dunes. Dag in dag uit, wat zeg ik: ook des nachts moeten Leisele, Zuydcoote en Rexpoëde verbergen hoe angstwekkend schoon ze zijn. Ze moeten wegblijven uit Wikipedia, Michelin en groene gezondheidsboekjes. Ook Uxem moet zich hoeden voor gps en zoekmachines in korte broek. Ik hou het nu zelf kort, voor ze ons detecteren: red de Moeren/les Moëres door afwezigheid! Laat de oude lagunes met rust! Een reisgids u aangeboden door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 438  Clásica Belcanto Westouter. Het zou het houden, het weer. Dixit een man in de straat. De kerk stond in het midden. Het kerkhof werd geluidversterkt. Pakweg 500 tweewielers, ‘een meute’ gewaagde de speaker, slingerden zich tot 7 à 8 maal om deze nederige kerktoren te Westoutre, waar ooit gesneuveld werd. (Later waren daar jeugdkampen). In 2008 was ik er getuige van weinig wapenfeiten. De bard zelve, Belcanto Guido, de man die somtijds ook een vrouw wenst te zijn, of is het omgekeerd, bleef bijvoorbeeld ietwat onzichtbaar. Dat was minder fijn voor de toeschouwers. Maar de horeca klaagde geen steen en been. En er heerste humor. Dat was het belangrijkste. Een mooie dag buiten westen door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 437 Ichtegem. Nooit gezien. Nu wel. En het moet me van het hart: waarom niet? Ik benaderde deze gemeente (‘dorp’ klinkt eigenlijk zoveel mooier, maar ja) vanuit oostelijke richting, komende van Zedelgem en Aartrijke. Zodoende passeerde ik noodgedwongen, via het horecagehucht De Engel, een zaak getiteld Rouwcentrum. Een beetje jammer voor een vrijdagavond, vond ik, zo’n hiernamaalse hint. Ik was nl. al wat feestelijk aan het zijn na het eten van ongeveer 50 mosselen. Was dat de reden waarom ik pakweg een halfuur later afstapte te Torhout-Begraafplaats II, gelegen niet ver van het speelplein De Warande? Neen, Ichtegem-Rouwcentrum zat er voor niets tussen. Immers: mijn meeste jonge doden (zegge en schrijve: de van mij verscheidenen) rusten te Torhout. Geert, Lilian, Roland, Rita, Luc, Vincent, Ivan, Bianca, Jef, Wim, Greet, Francky en vele anderen. Ook bij leven en voorlopig welzijn worden ze niet vergeten door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 436 Met Vlamingen in Harlingen. Schrijvers en schilders. Dat was zeker te doen. Het rijmt zelfs volkomen. Uitwisselen met de Friezen die ook schreven en schilderden. De Vlamingen waren ondergebracht in ’t Heerenlogement. Een gezellige Friese tent. Als het hier stormt, liggen de toeristen te schudden in de bedden van hun pensions . Ik zal zeker niet nalaten nog tijdens dit leven op aarde Harlingen andermaal aan te doen. Het is er veel te gezellig. Weet je wel. Zo bijna-Waddeneilanderig. Ideaal voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 435  In de bibliotheek van de toekomst – zo die al nog in z’n huidige vorm bestaat – overtreft de afdeling Fake die van Fictie en Non-Fictie. Het verschil tussen Fake en Fictie: Fake wenst waarheid te zijn; Fictie geeft toe fantasie te zijn. Zo zullen we mettertijd de Verzamelde Werken van D. Trump aantreffen onder het etiket ‘Raaskal’: een collectie platitudes door een spookschrijver bijeengesprokkeld. Ook het oeuvre van V. Poetin vindt er zijn laatste rusplaats, gelabeld als ‘Spoetniks’. Niet happig naar een lidkaart van zo’n bib: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 434 Betreff. Hammamet, Tunesië. Met citroenbloemen als Van Gogh-kaarsen op hun hoed lichten ze je op voor ettelijke dinars. Er hangt warme voormiddagmist boven de moslimbegraafplaats bij de Middellandse Zee. De foto mislukt door een teveel aan licht. Kamelenstront kunnen we beter aan dan die van kiekens, koeien, zwijnen. Exotisch-Afrikaanse stront. Heeft wat. Voor de Medina bewegen de olifanten niet meer. Hier is het Bellewaerde-gehalte te hoog. Harissa dan maar, e.a. kruidigs. Ze laten je niet met rust. Je moet toch iets doen, vooraleer je met een taxichauffeur financieel onderhandelt, alweer. Een Maghreb momentopname door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 433 Dringend weer naar Veldegem. Ik reed met Pasen naar Veldegem. Waar ooit de heel aparte onderwijzer/schrijver Norbert Fonteyne woonde, werkte en begraven werd, toen een aardbeving even de kerk beroerde. Ik telde zestien lentes, zoals ze schrijven. Dat gebeurde dus op de fiets. Het waren oude tijden: olieschaars, autoloos, lelijk. Het was ook een spotgewone fiets. Ik zie de grassprieten nog tussen de macadam. Vier decennia later werd mijn gestolen auto teruggevonden. Dat vormde zelfs een bericht in de krant. Ik moet dringend weer eens naar Veldegem. Misschien op een lelijke hybride fiets. Want Veldegem ligt ver van waar ik heden vertoef als reislustige Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 432 Stavele, hoe beschrijf ik u? Stavele, dat is ver en dat is niet ver, en tweemaal dof. Heb ik Stavele wakkergemaakt of verontrust die bewuste donderdag? Alweer komende van de bunkerzone van Zuydcoote (zijn zon als een weldadige eierdooier in een zwerk van schapenachtige watten wolken dobberend!) deed ik gezien enkele omleidingen Stavele aan. Afstappen was mijn plan, ter hoogte van een bijzonder aangenaam eethuis, dat ook op wijzers aangekondigd stond. Echter: alles was gesloten. Rood-wit geruite doeken voor de ramen spraken boekdelen. Gvd, héb dan eens een eethuis in zo’n godvergeten gat in het holst van de junimaand! Met het nodige lawaai heb ik mijn bolide dan maar met een omtrekkende beweging doorheen dit dode Stavele gestuurd. Ze moest het maar weten, de bevolking. Een balorig reisfragment door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 431  Anno 2011 was er in november wat wereldgekrakeel over waar nu precies de zeven miljardste aardbewoner was geboren, en wie dat was. De Britse krant The Guardian ontwikkelde toen een module waardoor je te weten kon komen de hoeveelste jijzelf was toen je geboren werd. Na mijn eerste schreeuw waren er 2 605 029 253 bewoners op deze ondermaanse blauwe plek. Heden ten dage wordt dat duwen en dringen. Vooral nu Japan hoopt – via de vierdaagse werkweek – weer meer baby’s tevoorschijn te zien floepen. Een van de tallozen: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 430  Onbekend Stavelot. Dus begaf ik me naar Stavelot. Dat is zeer ver voor een Vlaming. Maar veelbelovend, want ergens anders. Betrof dit wellicht een in een opwelling gepleegde oostelijke wraakoefening van mijnentwege? Ontgoocheld zijnde in het geslotene van Stavele (weliswaar met zijn weiden die wiegen en zijn aloude jaartallen op bruggen en wegen) reed ik dus naar kortebroekenland Stavelot. Verkennen was mijn plan, bijvoorbeeld Plopsa Coo en ‘mythisch’ Francorchamps, bij school- en andere reizigers bekend. Echter: mobiliteit speelde me parten. Ik wil hiermee zeggen: immobiliteit. Politionele linten, kegels en eenarmige poppen wapperend en wuivend wezen me de weg niet. Ik verloor het met banddiktes en neuslengtes van vele andere automobilisten en keerde terug. Kust ze, Oostkantons. Niet langer wijzer uit het oosten: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 429  Zandvoorde bij Ieper. Ik kom alreeds van verder en van dieper. Zandvoorde: uw broodautomaat. Dat die daar staat! Uw wegwijzers naar overal ergens anders. Bovenal uw glooiende rust. Zelfs het beschrijven van een omtrekkende beweging heeft hier geen zin: er komt geen dooie kat. Toch zie ik plotseling L’Oreal staan. Een houvast, een geruststelling. Ik kan weer heelhuids naar Heule, mijn thuis. Eerder een huisduif dan een reisduif: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 428  Ik werd bezocht door een ‘rare gedachte’ die waarschijnlijk juist is. Mensen willen verhalen horen. De mens is een verteller en een luisteraar. Van het ogenblik dat schrijven en lezen hun intrede doen, atrofieert en degenereert de mens. Zijn geheugen wordt overbodig. Er zijn boeiende vertellers die geen boeken lezen of schrijven. Misschien biedt voorlezen de ideale tussenoplossing voor de verdunde mens? Een belangrijk punt op de agenda van velen, waaronder de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 427  Vind je ook niet dat neerdwarrelende vlokjes sneeuw in een kerstfilm echt wel op de mutsen en de schouders van de personages moeten vallen en niet zomaar naast ze? En dat ze dan ook effectief als kerstroos op head en shoulders moeten blijven liggen? Mijn dochter Hanne stipte dit na ampel onderzoek aan als kenmerkend voor X-mas-rated films nadat ze – door onfortuinlijke omstandigheden gedwongen en in het kader van herstel – zesennegentig kerstfilms had bekeken onder een onwit dekentje. Alvast een sneeuwwit winterfeest wordt het op de kruin van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 426  Wijnendale. Wat klinkt dat mooi. Zo wapenstilstandachtig. Waar men spa’tje zegt i.p.v. spa. Tenzij de wielertoeristen op woensdagmiddag. Gigakuipen Leffe Blond. Moet kunnen, na kilometersporten en spurten. Snotkilometers. De tijd op de kerktoren klopt niet meer. Dus ijlings weg, naar Oostende: nabijgelegen, noordelijker, zee inbegrepen, halve stad weliswaar. Desalniettemin was Wijnendale rustiger. Een oase die een kasteel verdient. En een ijskelder waar de duivel woont, in koerskostuum. Een stuk van een reisroute met een legende, afgelegd door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 425  Schore, hoe schoon. Wees hier eens woonachtig! Het paradigma van de polder: Schore, Leke, Zande, Moere. ‘Een schorte groot.’ Zo zouden ze het hier zeggen. Ik reed vierkant rond de kerk en bevond me ras weer in de weidse lage streken. Ja: ik had wel degelijk de feesttent gezien. Er diende iets gevierd deze zomer in Schore, in dat binnenverblijf van zeildoek. Ik zette koers naar Leke, Zande, Moere. Zachte vloekjes onderweg. Binnenpretparkjes. En dan holderdepolder naar huis, naar het heerlijke Heule van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 424  Ik wou naar Lampernisse. Ongezien ter plekke afstappen. Honderden jaren inademen. Akkoord gaan met oudheid. Me tegen de kerk aan schurken. Niets drinken of eten want de horeca was er allang gesneuveld op de slagvelden van Levenslustig Vlaanderen, enkele terrasmussen daar gelaten. Aldus geschiedde. Even later stapte ik af te Ieperen, waar de Dood er weleer een slachtveld van maakte. Klaroengeschal en pralines. Langer geleden was het te Lampernisse echter ook goed raak. Ik ben altijd ergens getuige van. Geweest. Soms van hysterische historie. Waren mijn voormoederen verhit? Hadden mijn voorvaderen spataderen? Allemaal genealogische vragen voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.