MILJARDEN FLARDEN 532

MILJARDEN FLARDEN 532

Een man haastte zich in ijltempo door het warenhuis heen. Hij had weinig tijd en belandde in een lange file aan de kassa. Terugkrabbelen en opnieuw kiezen was inmiddels uitgesloten. Het was overal even erg. Als een echte man-alleen in een warenhuis sleurde hij gedurende de hele strooptocht zijn winkelwagentje achter zich aan, als een nukkig kind. Hij duwde het niet als een huismoeder braafjes voor zich uit. Ook in de file aan de kassa hield hij het achter zich, alsof het niet van hem was. In zijn wagentje bevonden zich zes blikken kattenvoer, papieren zakdoekjes, toiletpapier en een fles jenever. Zuchtend om zich heen kijkend merkte de man dat de vrouw achter hem uitdrukkelijk naar zijn winkelwaar staarde. Een paar extra oogopslagen bevestigden dat: ze kon haar ogen niet van de inhoud van zijn wagentje af houden. Het begon zelfs anderen op te vallen. Op den duur kon de man zich niet meer inhouden. Hij haalde diep adem, liep rood aan, draaide zich bruusk om en zei met luider stemme tegen de vrouw: ‘Ja, ik weet het, mevrouw: mijn kat is aan de drank. Je hebt dat goed gezien. En heb je nu genoeg in mijn kar gestaard?!’ Uit Het Bureau der Meewarige Inzichten ofte BMI op http://vreselijkeverhalen.jouwweb.be van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.