MILJARDEN FLARDEN 65
MILJARDEN FLARDEN 65
Ik koos voor openbare vervoering naar een zg. badstad (zijn er ook douchesteden?), omstreeks een onschools uur in de voormiddag (lawaai, ongewassen oren en slecht Engels – OMG! – vermijdend). Het was een stiltecoupé: de nieuwste uitvinding van de railwegmaatschappij die gebukt spoort onder de vreselijke letters NMBS. (Klinkt als een separatistische splintergroep van bommenleggers). Toen ik spoorslags de kustlijn naderde, boog zich plotseling een met een knippistool gewapende vrouw naar mij toe om fluisterend naar mijn openbaar-vervoerbewijs te vragen. In alle stilte toonde ik haar mijn elektronica. Wat een wereld! Toen knalde eensklaps een knoertharde mededeling microfonisch versterkt tot vele krakende decibels door de stiltecoupé: ‘De volgende halte is… ‘. Ik schrok me een deukhoed. Geen rust voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.