MILJARDEN FLARDEN 154

MILJARDEN FLARDEN 154 

Ik denk dat ik ongeveer negen was. Bitter jong dus. (Waarom moet dat altijd bitter zijn?). De zomers waren toen warmer, met mariablauwe luchten en wat opkrullende bloemkoolbewolking bijwijlen. Ik ging in de lange schoolvakantie elke namiddag (verplicht) met mijn naoorlogse kitzak en een pul koude koffie naar het speelplein De Warande in het Midden-West-Vlaamse Torhout. Op een dag zong daar een jonge kerel aan een micro op het terras voor de cafetaria. Een soort Elvis, maar in onze taal. Ik herinner me de tune en de woorden (eenzaam, jou). Het was Will Tura, een zanger met een gitaar, die van een stadje aan onze kust kwam. Ik weet niet of hij zich toen al achter die schuilnaam verborg. Niettemin: niemand had toen kunnen vermoeden dat onze beide carrières zo’n hoge vlucht zouden nemen. Dankbaar voor deze herinnering uit het steentijdperk van mijn jeugd: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

Populaire posts van deze blog

MILJARDEN FLARDEN 201

MILJARDEN FLARDEN 279

MILJARDEN FLARDEN 348