MILJARDEN FLARDEN 179

MILJARDEN FLARDEN 179 

In oude tijden prijkte aan de overkant van het station in de centrumstad Kortrijk hoog aan de gevel van een van de cinema’s een tijdlang de aankondiging De Dood in Venetië. Luchino Visconti. Ik ging tweemaal naar de film zien, de ene dag omdat het moest, van de prof Literatuur, de andere dag vrijwillig, voor de muziek. Op aanraden van diezelfde prof. Oude tijden verdwijnen. Proffen worden mummies; haarverf en rouge lopen uit; stationspleinen worden arena’s voor vechtpartijen en lokfietsen; de term ‘cinema’ durf je niet meer te gebruiken. Nimmer meer zal ik mijn parelgrijze Ford Taunus 12m scheef op de Grote Markt van de Guldensporenstad parkeren, mijn Bastos-zonder-filter-peuk tussen duim en wijsvinger in het wilde weg schieten en daarna een assiette anglaise eten in de Sarma in ’t stad. Een memory stickie vanwege de vintage Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.    

Populaire posts van deze blog

MILJARDEN FLARDEN 01

MILJARDEN FLARDEN 201

MILJARDEN FLARDEN 150