MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 367 Toekomst bestaat niet. Nog niet. Het is het nu (ondertussen al toekomst geweest) dat zichzelf telkens weer vernieuwt en aandikt. Dat nu is ook de eeuwigheid, op alle plaatsen tegelijk waar een mens kan zijn. Het uitdijende oneindige heelal is eigenlijk ook een permanent groeiende rimpeling of trilling die nooit ophoudt en snaar- of spiraalmatig zichzelf in stand houdt, omdat er zoveel nuën zijn die alsmaar op- of uitrekken. 23 % van onze hersenen – de hoeveelheid die we gebruiken – probeert dat te begrijpen, maar slaagt daar moeizaam in. Begrijpelijk dus dat deze flard ietwat onbegrijpelijk is. Twijfel is echter het watermerk van elke filosofie die niet aan een toog wordt bedreven. Zeker weten. Uit ‘Mensen en hun Misselijkheid’, een wijsbegerig traktaat van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 366  Betreffende de valzucht van vazen die opvallen: voor het geval dat de vaas wil vallen, wat ze vast wel wil, die opvallende vaas, in het geval dus van ongeval, vul ik haar vol met buikgevoel. Bloemen in hun schik en water voor later. Nee, daar tuin ik niet in, met of zonder valscherm, noch bevallig, noch toevallig: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 365  Ik voel me zo onrustig als een spin in een Spaanse bakkerij. Daarom: een oproep aan alle vorige, huidige en toekomstige generaties. Een beetje ruimtelijk inzicht graag. Laten we met z’n allen elke zondag ons vieruurtje overslaan om te protesteren tegen ruimteschroot en alzo de regeringen van deze wereld wakker te schudden. Geef de ruimte de ruimte! Dood aan schroot! Voor een proper heelal! Geen stuten meer ’s zondags te vieren tot alle afval uit de kosmos is verdwenen! De initiatiefnemer: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.   

MILJARDEN FLARDEN 364 Toen ze in taverne De Krim binnenkwam, kreeg Jurka vrijwel onmiddellijk een barkruk toegeschoven – de mannen waren galant, zoals gewoonlijk. Aan de niervormige toog zaten de bekende gezichten. Daisy schudde voortdurend zachtjes nee, maar daar kon ze niets aan doen. Ze had ooit een voetbal uit derde provinciale knoerthard tegen haar hoofd gehad. De bejaarde zusjes Annelieselotte zaten eeuwig te glimlachen ondanks plompe verwaarlozing door de drinkende mannen. Ze hadden permanent ruzie, maar verborgen dat achter hun oude glimlachjes. Ze waren bewaard op sterk water. Monica zou uit Cuba komen, naar ze zelf beweerde. Haar ogen en heur haren waren donkerder dan een steenkolenhok uit de vroege jaren vijftig in het naoorlogse Vlaanderen. Toen gebeurde iets ongelofelijks. Een fragment uit een Kriminologisch verhaal van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 363  De dopjes op de parfumflesjes zijn in dusdanige kleuren dat het spuitgaatje met het blote oog vrijwel onzichtbaar blijft. Daardoor spuit men vaak in het wilde weg en verspilt men extra inhoud, waardoor men weer vlugger een nieuw flesje moet aankopen. Een vuile commerciële truc. Vele verpakkingen zijn zonder extra werktuigen niet open te krijgen. Sommige omhulsels zijn zelfs om het product heen gesmolten. Mensen krijgen het daardoor zo op de heupen dat ze soms in een opwelling van woede en onmacht het aangekochte product vernielen. Ergernis. De fameuze soepkommetjes met de leeuwenkopjes als handgrepen wekken al decennialang de ergernis van restaurantbezoekers. Niet alleen zijn die ‘oren’ onfunctioneel – je hebt er geen greep aan en je verbrandt gelijk je vingers –, maar de smallere hals en voet van die dikbuikige soepkommetjes beletten ook vlotte consumptie van de inhoud. De gewenste inhoud van je lepel bereikt nooit je mond. Frustratie. Sommige bijsluiters vo...

MILJARDEN FLARDEN 362  Gazondheid! zei de tuinman, en hij liet er geen kunstgras over groeien. Min of meer, zei de zeemeermin, en ze mepte een school zeepaardjes uiteen. De fik erin, zei de brandweervrouw, en ze flambeerde met Pinksteren zeven vurige tongen. Nooit van mijn leven! riep de eendagsvlieg, en ze knalde tegen een boomstam. Mag het iets meer zijn? vroeg de slager, en hij hakte zijn pink eraf. Ozon, mopperde de maan, en ze werd zo blauw als de Aarde. Het is weer niet veel soeps, paps, zei het verwende kind, en het viste vier vliegen uit zijn spaghetti. Grote mensen werpen lange schaduwen, zei de reus, en hij at nog een dwerg. Non is een lepelwoord, zei de kok, en hij roerde zeven nonnenbillen door zijn geestrijke saus. Enkele versbereide zeispreuken door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 361  Koning Fahd van Saudi-Arabië verliet medio zomer 2005 deze materiële wereld van gouden deurknoppen en champagnedouches. Hij ging de profeet Mohammed groeten, wiens doodskist tussen hemel en aarde zweeft. Ook de benzineprijzen stegen wat. Zijn dood was een lelijke streep door onze boekhouding. We leverden immers al 23 jaar lang de geluidloze gordijnrails voor zijn paleizen en buitenverblijven (nou: het waren eerder binnenverblijven) wereldwijd. We hebben een patent op die dingen. Ooit was dat contract opgemaakt hier in onze firma ROEVERSIL te R., hartje middenstands-West-Vlaanderen ( Vermandere, Roeselare, Silence). Koning Fahd betaalde ons royaal, een koning waardig. Dat de wahabiet Fahd een punt maakte van zijn stille gordijnen, verwonderde ons niet. Hij was zelf permanent omhuld en gedrapeerd. Alles gebeurde gedempt. Zijn begrafenis bijvoorbeeld was een explosie van textiel. Zijn halfbroer Abdullah volgde hem op. Helaas bleef het hier verder stil voor ons. ...

MILJARDEN FLARDEN 360  Een korte bijdrage wegens samenscholingsdag. Is een lezer(es) van deze rubriek nu een Miljardair of een Flardrien? Een vraag die aan de basis ligt van een zoveelste woelige nacht voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 359  Hoewel de grote dichter halfstok hing, ratelde hij er lustig op los. Een magere één meter negenennegentig verboog zich werkwoordelijk tot een magere één meter tachtig en werd aldus een koortskromme van speeksel en zweet en woorddiarree, gestut door een groteske staande microfoon. Het hoge slungelgehalte had hem altijd al de sympathie van het poëzieminnend gild opgeleverd. Bovendien rookte hij dapper vooruitstrevend wiet waar hij niet geheimzinnig over deed. Hij had er zelfs al de grens van zestig mee overschreden. Eigenlijk luisterde men niet naar de dichter. Nee: men hoorde hem ratelen. Ongetwijfeld weten de belezen zielen onder u over welke dichter zaliger ik het heb. Ooit waren we voorleesgenoten in een kasteelachtig gebouw in de omgeving van Poeke, deze blonde slungel en de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 358  Fladderend ging de anesthesist het hoekje om van Blok Y. Fladderend spoedde de modepop zich over het Ma Tu Vu-plein. Fladderend deed de winnares van de 3000 m steeple haar ereronde. U hebt het al begrepen: om te fladderen, heb je vleugels nodig, of slippen, of zwaluwstaarten, of vlaggen. Hoe dan ook iets textielachtigs wat wappert aan je achterkant of aan weerszijden van je. Geen Rode Stier of zo, of een rode lap. Een waarnemer van de Vanessa Atalanta, inbegrepen het oeuvre van Vladimir Nabokov: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 357  Soms groeit de behoefte iemand van lang geleden weer te zien of er ten minste wat informatie over te verzamelen. Vaak echter heeft dat geen zin. Zelfs op collectieve gedenkdagen van een generatie veertig-, vijftig- of zestigjarigen voel je het ongemak. Te veel verschillende levens zijn ondertussen harde feiten geworden, waardoor herinneringen weggedrukt zijn. Het is zelfs zinloos om, gewapend met een goed geheugen, dingen uit het verre verleden op te vissen, want de meerderheid van de betrokkenen staart je aan alsof je staat te liegen dat je zwart ziet. Ze zijn een en ander compleet vergeten. Het woord ‘reünie’ gelijkt te erg op het woord ‘ruïne’. Neem dat aan van een ervaringsdeskundige, toch ietwat te jong voor Mij 68: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 356  Op dinsdag 15 oktober klokslag 20 uur breng ik in de stadsbibliotheek van Diksmuide mijn luchtig literair programma Lettergeknetter. Ultrakorte verhalen, letterkundige anekdotes, raadselachtig proza, flarden uit mijn boeken, gedichten, odes, haiku’s, columns, dit alles doorspekt met taalweetjes en flitsende interactieve taalspellen. Helemaal mondeling en zelf geschreven. Iedereen krijgt er zijn zin. Afwezigen zullen geen gelijk hebben. Tot zover een dienstmededeling van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 353  W mtn ds bsprn. N vrstl. N ht Tnssch (Nrd-Frk) hbbn z mr dr klnkrs. N ht Ndrlnds hbbn w r ng vf. (a,e,o,u,i) Gnlk hb j d nt ns ndg. Ls mr ns d dvrtnts n d krnt. Mn zkt. vrw, wt j wl. Ls j r tch ng n prblm m hbt: vrvng vrl dr n e. D kmt ht mst vr. N tdn vn cnmsch crss bsprn w ds k p lttrs. Vnd j nt dt ht r lk tzt? Tt zvr dt glttrd brcht vn d Schrvr vn Mljrdn Flrdn, ghl d w.

MILJARDEN FLARDEN 354  De zomer is vergeeld, als een vermoeide renner die er de trui aan geeft. Nu volgt de rekening. Oogst of schraalte. Kruidigheid of stofwolk. De appelschudder is er het eerst. Een rilling door de blaren. Een luchtmacht van spotlachende eenden zeilt over de notelaar, die zijn eerste notensalvo afwerpt in plaats van het op die vereende V-formatie af te vuren. Een remspoor van zonnegloed verwatert tot een kale luchtpluim. De troost van herfst. Weer een bericht van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 353  Mobiliteit. Men kon het niet laten van kinderen te kopen en met auto’s te rijden. Dus begon ze een zaak in kinderschoenen en autobanden. Weldra stroomde haar winkel vol met volwassenen. De helft ervan bracht kinderen mee, om schoentjes te passen. Een groot voordeel: van schoenen had ieder kind, hoe klein ook, er telkens twee nodig. Wat autobanden betreft: het was onveilig om maar één band te vervangen door een verse. Het minimum bedroeg ook hier twee, met uitschieters van vier. Soms vijf, want ook de reserveband mocht niet worden verwaarloosd. Er moest balans zijn. Tussen de schoenen onderling of de banden onderling kon geen diversiteit heersen. Ze werd rijk, want er kwamen steeds meer auto’s en de nataliteit was oké. Haar zaak stond niet lang in haar kinderschoenen. Schoenen: mobiliteit. Auto’s: mobiliteit? Hoe meer schoenen ze verkocht, hoe mobieler men werd. Hoe meer banden ze verkocht, hoe immobieler men werd. Een paradox die zich voordeed in de bloeiende...

MILJARDEN FLARDEN 352  Het ene, affe gedicht? Volmaakt als een kei? Eeuwig ei? Daar levenslang mee rond te zeulen, in goede en in kwade dagen, terwijl alle anderen feestelijk hun leven op aarde aan het opgebruiken waren? Deze vooralsnog onbeschrijfelijke onvolmaaktheid immer verder, ouder, wanhopiger met hem mee te dragen ten koste van de noodzakelijke stroomtoevoer naar een ‘normaal’ bestaan? In een dergelijke duisternis? Dit misschien ongewenste embryo voedsel en onderdak te gunnen terwijl het nog een monstertje was? Zijn eeuwige gedicht bestond het alsnog te bestaan uit deze aanhef: Ja, er is dood na het leven . En een slot: Zo, dat was het. Nu weet u het ook van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 351  Tijdens het zeventiger decennium van de vorige eeuw dook in Nederland het woord ‘kerk-Marokkanen’ op. Ze zochten door omstandigheden asiel in kerken in diverse steden. Heden ten dage kennen we het begrip ‘klimaatspijbelaars’. Ze ontbreken in de (donderdag)lessen omdat Moeder Aarde het te warm krijgt. Soms levert de actualiteit verse woorden. Er gebeuren zaken waar we nog geen naam voor hadden. Soms overleven zulke woorden. Graaicultuur. Fygitaal. Technerd. Eindbaas. Tinderen. Deradicaliseren. Brexit. Weet je wel. Een bijdrage over de taalindustrie door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 350  Het is de Week van de Geletterdheid. Lezen, maar ook ontcijferen: letterlijk. Pictogrammen interpreteren. Getallen kunnen lezen. Pi. Fi. Nul. De platte acht. Oneindig. 3,14 3,14 Langkous. Cijfers kunnen maar bestaan via taal. Mijn geluksgetal is 9,5. Perfectie is immers saai. Heb je paraskevidekatriafobie? Dan even uitkijken voor de komende vrijdag: zout, ladders, zwarte katten. Een geletterd man (v/m/x) is er twee waard. Een liefhebber van Romeinse cijfers, tenzij de X: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 349  Water kan klateren en rust geven. Water kan ook kletteren en irriteren. Spaar ons van de niervormige waterpartijen in diverse rotstuinen die dat doen. Dat gekletter dus. Laat ons de allesbegrijpende kabouter weer vergeten die op dit alles welwillend toeziet. Een verzuchting gedicteerd door de groene vingers van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 348  Het feestelijke bimbambeierenweekend nadert, ei zo na. Wat dropt de klok in uw huis? Maak er een echt vrolijk paasfeest van. Schaf u het ongezouten en ongedesemde boek Upperdog aan. Voor uzelf of voor uw evennaaste. U kunt het boekhandelen of bolcommen. Mede-Heulbewoners kunnen het zelfs in de lokale drukkerij verkrijgen. Vreugde en (ont)spanning gegarandeerd. Upperdog: een lezersstraal door de Schrijver van Miljarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 347  Anna, het opperbesje van wzc Het Hiervoormaals, stampte boos met haar looprekje op de vloer. Er naderde een tegenligger, maar de gang was hier te smal voor twee steunvoertuigjes tegelijk. ‘Erop of eronder,’ mompelde ze strijdlustig. Dat was echter buiten de waard gerekend. Achiel, de naderende krasse knar, gaf plotseling vol gas, hevig wringend aan zijn handvatten, brommende geluiden producerend, steeds hoger in de versnelling. ‘Eens zien wie hier de baas is,’ siste hij vlak voor de grote schok. De frontale botsing veroorzaakte een ongeziene kunstzinnige verstrengeling van materialen. Na de teraardebestelling van de beide wegpiraten werd het kunstwerk permanent tentoongesteld op het gazon voor wzc Het Hiervoormaals. Het kreeg de naam Mobiel, maar de bewoners noemden het spottend Achiel Achtwiel, en het gazon Botswanna. Een arty oldskoolverhaal van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 346  Jarenlang hurkte het arme schoenpoetsertje in weer en wind ijverig voor dure dames en glimmende heren. Hij poetste zowat door hun schoenen heen. 's Ochtends vroeg had hij ook een krantenronde, want het schoenenpoetsen bracht te weinig op. De shoeshineboy werkte zo hard en spaarde zoveel dat hij later de baas werd van een van de grootste kranten van het land. Nu moest hij die krant niet meer zelf thuisbezorgen, maar prijkte hij als krantenbaron op de voorpagina van zijn eigen krant. En glanzen dat zijn schoenen deden! Hij kon er zowaar zijn eigen krant in lezen. Hij poetste ze wel nog elke ochtend zelf, en hij poetste zowat door zijn schoenen heen, om niet te vergeten hoe het ooit was. Een cv dat ietwat op een cliché gelijkt, door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 345 Vergeet het distelige geneuzel van would be-weermannen met een derde wenkbrauw onder hun neus aan de toog (die het gehoord hebben van een moeilijke computer) of has been-weervrouwen met profylactische regenkapjes op hun kopjes tegen goddelijk gedruppel en peins een beetje positief: het wordt een v lammenwerpend hoogseizoen, geen pisnijdige prostaatzomer met koud zand tussen je knarsende tanden en een verloren gewaaid exemplaar van Steps / Tips / Streekkrant / Metro / Papillo tussen de hammen van je vermotregende reet. Nee: het wordt heerlijk warm. De rodekreeftenkleur zal weer eens overheersen. De horeca zal noch steen, noch been klagen. Voorwaar dat zeg ik u: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.       

MILJARDEN FLARDEN 344  In het Tibetaans eethuis Yak in het nazomerse Eaustende in polderachtig Vlaanderen zat op een motregendinsdagmiddag een Oude Man Van Dagen zijn nagels te knippen. Echt gebeurd. Het waren er tien. Gelukkig verrichtte hij deze werkzaamheden onder tafel. Anders genoten de andere klanten er van een nagelnieuw gerecht uit het Eausten, iets met halvemaantjes in de naam en gedresseerd met kruidnagels als ongeleide projectielen. Iedereen kon de decimerende amputaties horen. De ene na de andere nagelaanwas sneuvelde. Het was een ongelijke strijd tussen een titaan en tien van zijn onderdanen. Was de kerel een gepensioneerd kaartjesknipper? Misschien de nagel op de kop van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 343  Op een dinsdagnamiddag zat George de seriemoordenaar very   English  te zijn op een bank bij de Lime Walk  in  Sissinghurst Castle Garden.  Het was eind juni. Bloemkoolbewolking bolde tegen een strakblauwe lucht op. George knabbelde van een gezond granenkoekje. Een twintigtal mensen kuierden her en der over de uitgestippelde paden. Plotseling bevroor George halfweg een voedergebaar. Zijn blikken zeilden hongerig over de gazons, paadjes en perkjes. Voelde hij wat? Rook hij wat? Een uittrekseltje uit een bloedstollend verhaal van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 342  Monniksgier gespot in Schriek. En raad eens wie er ook komt? Bart Peeters! Waar? Overal. Wanneer? Altijd. In naam van de mensheid en de menselijkheid: red ons van de alomtegenwoordigheid van Peeters Bart. Getekend: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.