MILJARDEN FLARDEN 420
MILJARDEN FLARDEN 420
De pret van Sint en Ietsepietsie en Amerigo kon niet op toen ze in het kaaskleurige maanlicht de zonnepanelen op de daken (nou: maanpanelen) als glijbaan gebruikten en niet zoals vroeger met hun zwierige outfit of manen aan antennes haperden. Een dakpanne leek uitgesloten. Dat was echter buiten het paard gerekend. Op een onzalig ogenblik kegelde Amerigo (gewend om het dek op en neer te huppelen) met propvolle zadeltassen in galopglij vierklauwens zijn bazen omver. Gedrieën kukelden ze daardoor plotseling onbedoeld via een schoorsteen in een schouw. De bewoners troffen ’s ochtends alleen maar sintels, roet en schimmel aan in hun haard. En gapende lege schoentjes ervoor. Gelukkig betrof het maar een hulpsint, een locopiet en een hobbelig paard. Schiet in dezen niet op de boodschapper: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.