MILJARDEN FLARDEN 461

MILJARDEN FLARDEN 461 

LIJFEIGEN EEUWELINGFEEST

Oude lijven moeten ooit eens sterven.
Zij kunnen het licht niet meer aan.
Of de lucht in hun röntgenlongen.
Er is gerimpel, gepiep en gekreun.
Wat nu gezongen na honderd jaren?

Ben je dan drenkeling, enkeling?
Omringd door dode vrienden,
gebroed, geslacht en erfgenamen?
Was het nodig zo gezond te leven?
Het was toch maar een passage even.

Wat willen ze nu eigenlijk van je?
Dat je doodvalt bij een mijlpaal?
Verklaart dat een glas of drie per dag
moet kunnen en best wel mag?
Geeuw: weer een eeuw.

De ziel wil graag ter ziele gaan.
Waar blijft die verdomde eeuwigheid?

Met dit gedicht prijk ik voor de derde keer (voorheen al tweemaal runner-up) op de shortlist van de Dichter op Hofwijck Poëzieprijs Den Haag. Het opgelegde thema is ‘lijfelijkheid’. Ik schreef het nadat ik op BBC enkele krasse knarren (oorlogsveteranen) zag. Daarom is mijn tekst niet ‘wrang’. Ouderdom blijft een imposant gegeven. Humor kan dat wat zalven. De Poulidor van de Poëzie: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

Populaire posts van deze blog

MILJARDEN FLARDEN 201

MILJARDEN FLARDEN 279

MILJARDEN FLARDEN 348