MILJARDEN FLARDEN 496

 

MILJARDEN FLARDEN 496

Enkele flardische gedachten over vintage. 1. Ik mis mijn dommigheid, mijn onfeilbaarheid, mijn stelligheid, mijn absolutisme, mijn huiver voor rust en veiligheid. Ik ben nog niet klaar om oud te worden. 2. Onder hedendaagse jongeren wordt vaak op de grond gespuwd, zoals onze grootouders deden. Wijzelf hadden geen speeksel te veel. Wij waren de kinderen van een rantsoengeneratie. 3. Doodgaan is erger dan dood-zijn, natuurlijk. Het woord dood ziet er ook vreselijk hologig uit. Het verticale van verrijzen staat haaks op het horizontale van sterven. 4. Gezond leven om oud te kunnen worden. En dan, in afwezigheid van vele vrienden die je al voorgingen, alleen nog omringd door likkebaardende erfgenamen, aan dat glas cava nippen op je honderdjarigheid. 5. Rimpelrock – stoelgeld niet vergeten en vooraf zeker plassen. 6. Een goed geheugen kan alleen geapprecieerd worden door een ander goed geheugen, want anders verdenkt men je van leugens. It takes one to know one. Overigens rijmt geheugen met leugen. De rest is kalk en ruis. 7. Karakterkoppen van zekere leeftijd zorgen in reclames voor enig begrip in verband met licht urineverlies en donkere zure streekbieren. De mode wil immers dat het weer lente wordt. 8. De omschrijving ‘krasse knar’ vertoont te veel gelijkenissen met kraken, krassen, kniezen en kneuzen. Zelfs met kar: je hoort een en ander rammelen en sputteren. 9. Ze hebben me er nooit van verwittigd dat mijn toekomst de oudheid zal zijn. Wie strijkt die plooien glad? 10. ‘De tijden veranderen,’ zeggen zij die ouder worden. Altijd de schuld bij een ander leggen. Nee: zij zijn het die verouderen. Een speciaal geval van outing. Nu hoor je het ook eens van een ouder: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.