MILJARDEN FLARDEN 503

MILJARDEN FLARDEN 503 

Hét signaal van valse opgewektheid is fluiten. Ik koester zware verdenkingen tegen eender welk fluitsignaal. Het kan door merg en been snerpen, maar het kan ook het volstrekt lullige tuitgeluid zijn van vrolijkheid die iets te verbergen heeft. Handen in de zakken, weet je wel. Het verstrekt de dader een schijn van alibi. Wie het hoort, wordt verondersteld zich van geen kwaad bewust te zijn. Zelfs vogels moeten van mij hun bek houden, vooral ’s ochtends vroeg in de lente. Ik heb nooit om die luidruchtige Luftwaffe in mijn territoriale tuin noch in de luchtzuil erboven gevraagd. Voor een echt en waarachtig fluitconcert zorg ik desgewenst zelf wel. Bij fluiten of fluit denk ik verder aan pokdalige Duitse rattenvangers uit rare verhalen, vrolijke Oostenrijkse houthakkers in geblokte hemden en Ierse volksdanshuppelaars op steltbenen in puntschoenen. Ik snap dus geen fluit van fluiten, en daarom kan ik er naar fluiten, als Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.   

Populaire posts van deze blog

MILJARDEN FLARDEN 348

MILJARDEN FLARDEN 348  Het feestelijke bimbambeierenweekend nadert, ei zo na. Wat dropt de klok in uw huis? Maak er een echt vrolijk paasfeest van. Schaf u het ongezouten en ongedesemde boek Upperdog aan. Voor uzelf of voor uw evennaaste. U kunt het boekhandelen of bolcommen. Mede-Heulbewoners kunnen het zelfs in de lokale drukkerij verkrijgen. Vreugde en (ont)spanning gegarandeerd. Upperdog: een lezersstraal door de Schrijver van Miljarden, geheel de uwe.  
Meer lezen

MILJARDEN FLARDEN 413

MILJARDEN FLARDEN 413 Mo how gelijkt heel erg op knowhow. West-Vlaams is een van de slimste talen ter wereld. Blijkbaar. Gelukkig is het ook een van de voertalen van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.
Meer lezen

MILJARDEN FLARDEN 535

MILJARDEN FLARDEN 535  Kinderen zijn engelen zonder vakbond. Alles is nog ietwat op zakformaat. Gelukkig, want er zitten ook etterbakjes tussen. Als je ze eenmaal koopt, heb je ze voor lange jaren. Hoe langer je eigen verleden wordt, hoe meer het ogenblik nadert waarop ze je verlaten. Ze kwamen even langs. Ze waren even van jou. Dan worden ze groter, groot, en weldra ex-kind. Dan ben je ze kwijt, want als ze naast je staan, merk je dat ze groter geworden zijn dan jij. En jijzelf staat al veel verder in datzelfde leven. Zijn het de tijden die veranderen of de mensen die verouderen? vraag ik me nog maar eens af, ex-kind en Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.
Meer lezen