MILJARDEN FLARDEN 601

MILJARDEN FLARDEN 601 

Shelley stierf eenzaam in een woest tempeest. Tolstoj gaf net als zijn Anna Karenina de geest op een spoorwegstation. Rilke zou overleden zijn aan de gevolgen van een doornprik van een rozenstruik. Virginia Woolf koos het water als eindbestemming, met stenen in de zakken en bezwaard gemoed: het geluid van water is de basstoon in haar teksten. Esopus had een bochel en werd de vader van het fabeldicht. Homerus was blind en schiep een formidabele wereld. Erasmus leed aan jicht en bleef noodgedwongen binnenskamers voor zijn Lof der Zotheid. Ronsard was doof en werd de recordhouder van de welluidendheid in de Franse bellettrie. Andersen was aartslelijk, wou acteren, maar schreef uiteindelijk sprookjes. Last but not least: Montaigne trok zich op 37-jarige leeftijd met een ernstige nierkwaal in zijn torenkamer terug om een ‘zelfportret’ te schrijven. Van hem: 'La plupart des occasions des troubles du monde sont grammairiennes.' Hij werd de aartsvader van alle ‘probeersels’ – het genre van de essays dus. Voorwaar: er is nog hoop voor de hooikoortsige halfbejaarde post-coroniale kleurenblinde Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

Populaire posts van deze blog

MILJARDEN FLARDEN 535

MILJARDEN FLARDEN 535  Kinderen zijn engelen zonder vakbond. Alles is nog ietwat op zakformaat. Gelukkig, want er zitten ook etterbakjes tussen. Als je ze eenmaal koopt, heb je ze voor lange jaren. Hoe langer je eigen verleden wordt, hoe meer het ogenblik nadert waarop ze je verlaten. Ze kwamen even langs. Ze waren even van jou. Dan worden ze groter, groot, en weldra ex-kind. Dan ben je ze kwijt, want als ze naast je staan, merk je dat ze groter geworden zijn dan jij. En jijzelf staat al veel verder in datzelfde leven. Zijn het de tijden die veranderen of de mensen die verouderen? vraag ik me nog maar eens af, ex-kind en Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.
Meer lezen

MILJARDEN FLARDEN 533

MILJARDEN FLARDEN 533 Er was eens een knul die het binnenland verliet en in een badstad ging wonen. Hij dacht dat je daar minder belastingen moest betalen doordat de helft van de stad in het zeewater lag. Je had immers bad en je had stad. Hij koos voor appartement B op het gelijkvloers in de waan dat de huurders van A, C en D een deel van zijn huur betaalden en dat hij niet zou moeten meebetalen aan herstellingen van het dak. Tevens droeg hij tweedehandschoenen, want door het vele recycleren had hij smetvrees gekregen. Men noemde hem Tweedehansje. Een hele meute Tweedeverblijvers kwam echter zijn welbevinden grondig vergallen. Even later deed zich een golf van wurgmoorden voor in die stad aan de zee. Na intensief speurwerk, waarbij alle pistes open werden gehouden en niets aan het toeval werd overgelaten, werd Tweedehansje als dader ontmaskerd. Zijn tweedehandschoenen hadden hem de das omgedaan. Omdat zijn proces in het binnenland werd gevoerd, zou hij de hele straf uit moeten zitten, ...
Meer lezen

MILJARDEN FLARDEN 446

MILJARDEN FLARDEN 446  ‘De knipoog-Kroaat wordt een kus-Kroaat’. ‘Geblokt is hun vlag; geblokt is hun gemoed’. ‘De snor van de hoop’. Dergelijke onzin kregen we te horen van tv-commentatoren op het WK Voetbal. Op den duur (de ‘Belgen’ bleven vrij lang overeind in dat toernooi) lachten we ons een kriek. Het was het enige verweer tegen dat blije geraaskal. Een recente sportherinnering door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.
Meer lezen