MILJARDEN FLARDEN 675

MILJARDEN FLARDEN 675 

Het is een bekende verzuchting: ‘De hel en de hemel liggen vlak bij elkaar’. Dat is ook de openingszin van ‘Herman, detective op puntschoenen’, een jeugdroman van me. Ik lees bijna krek dezelfde zin in de slotpassage van ‘Vergeten dagen’, een boek van Eveline Vanhaverbeke: ‘Want hemel en hel lagen helemaal niet ver uit elkaar’. Ik heb de hel eerst vermeld, zij de hemel. Eén zaak is zeker: geluk en tegenslag zijn naaste buren. Laat de rijfelbeker maar eens ratelen en de dobbelstenen stuiteren. Voorwaar ik zeg u: u zult juichen en vloeken. Een gedachte die zich voordoet terwijl eentonige kerkklokken dicteren dat het tijd is om de zonden te belijden en een ver nonnenklokje klept in de omgeving van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

Populaire posts van deze blog

MILJARDEN FLARDEN 535

MILJARDEN FLARDEN 533

MILJARDEN FLARDEN 413