Posts

MILJARDEN FLARDEN 579

MILJARDEN FLARDEN 579  Wat dacht u van walrus? Ik zie het al: u denkt aan een snor. Streuvels, Stalin. Of ook nog aan stuurlui aan wal. Desnoods de Beatles. Iemand in de zaal - ik voel het wel - speelt zelfs met diepzeegedachten. Ik zie een luchtbel. Captain Iglo. Arrgghh!! Walrussen leven in stille wateren met diepe gronden. Zelfs Celsius en Fahrenheit hebben het er koud. O Koning Winter, het sneeuwt cocaïne op een ijsbaan van wodka. En hoewel het riekt naar pis en vis: er is een luchtgat. Gelukkig voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 578

MILJARDEN FLARDEN 578  Moedertje Rusland en Vadertje Staat brachten een Joodse bastaard voort. Schijndood onder ijsschotsen in Odessa. Toen al een meester in orkestratie. Opduiken in Brazilië: wraaklustig, ambitieus, polyglot, kameleontisch. Aangesproken door de Engelse Geheime Dienst. Daarna dubbelspion voor Rusland, Engeland, Duitsland, Frankrijk en nog wat buitenlanden. Ook drie echtgenotes en negentig vrouwen van het andere geslacht. Meesterspion die bijna de poorten van het Kremlin open kreeg. S.R.: hij was een Rus in het diepst van zijn gedachten. Sidney Reilly gaf hoogstpersoonlijk de geschiedenis een zwik en werd net daarom uit de geschiedenisboeken weggeschreven. Afgeknald ter hoogte van Finland? Ondergedoken in China? Ach, die goeie ouwe beginjaren van de twintigste eeuw, mijmerde de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 577

MILJARDEN FLARDEN 577  De Russen komen! De Russen komen! De rode vlag hangt uit! De Koude Oorlog tussen man en vrouw (1901 - 2014) doet weer verlangen naar zachte revolutie, begeleid door een anarchistisch orgeltje in een haven. Wees niet bang voor de Russen, maar praat ermee. In het Russisch. Geef ze groenten en fruit, veel fruit. Toon ze de Mercator te Oostende en beweer dat hun Potemkin veel mooier is. Zeg dat de piano klappertandt wanneer Rachmaninov wordt gespeeld. Vertel ze over hem, hij die deel uitmaakt van een volkje dat momenteel de Russen een hak zet, hij: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 576

MILJARDEN FLARDEN 576  Zijn het de tijden die veranderen of de mensen die verouderen? Rimpelt de tijd ook niet alsmaar vlugger naarmate men ouder wordt? Dat is toch een bekende verzuchting bij de niet meer zo jonge ouderen? Of bij de reeds wat oudere jongeren? Ach, de kortste afstand tussen twee punten is toch een zachte ronding. Alweer een parabolische diepe gedachte van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 575

MILJARDEN FLARDEN 575  Spreeuwen (in een herfstzwerm bijvoorbeeld) reageren dertienmaal sneller dan mensen; vandaar de magnifieke patronen in die zwermen: puur gevederd communisme, pakweg in oktober boven Rome en zijn pausdom of op een saaie dinsdag boven Zwavelvoorde in Grijs-Vlaanderen. Geen enkele verdwaalde vogel die de collectieve zwierigheid van het duizendtal verstoort. Geen weeffout. Vogelvluchtig opgemerkt door en in een gedicht luchtig beschreven door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 574

MILJARDEN FLARDEN 574  Het gebeurde aan de Vlaamse kust. Hij stal ooit als een echte dief een gesprek tussen een met elkaar getrouwde man en vrouw over de kwaliteit van de hedendaagse vis, vlammend hete en veel te dure soep en de vergane glorie van de vroegere decennia, 'toen alles zoveel beter was'. Deze besluitzin trok een grimmige lijn onder de rekening van de jaren '60, '70, '80, '90 en '00. Het door hem gestolen gesprek werd een dialoog in een verhoopte bestseller die hij naderhand schreef, hij: tevens Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 573

MILJARDEN FLARDEN 573 Het woord 'reünie' gelijkt goed op het woord 'ruïne'. 'Ruïne' heeft een tandje minder. 'Reünie': stukken van mensen komen weer samen, met als reden een gezamenlijk verleden. 'Ruïne': de tand des tijds heeft huisgehouden in een ooit geordende collectie stenen. In het mensdom kan men goed zijn omdat men niet slecht is. De teerlingen zijn geworpen, maar het toeval is daarmee niet afgeschaft. Wanneer men klaar is met de poëzie van het leven, volgt het proza: de ziel zit al gevat in gelatine, zowel bij het oudste wonderkind als de jongste laatbloeier van de samenscholing. Tot zover enkele losse gedachtenflodders van een aandachtige cavalerist op een reünie: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 572

MILJARDEN FLARDEN 572  Ik heb twee blauwe ogen. Daarom draag ik een zonnebril. Streetwise. Ik ben immers te mooi om waar te zijn. Wilt u soms ook een blauw oog? Aldus een kennis van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 571

MILJARDEN FLARDEN 571  De Tour de France kan net zo goed De Ronde van de Abdijen heten. Een abdijtje dat ze daar hebben! Je vraagt je af welke abdis, abdes, abdijk of kortweg abt daar nog woont en zoiets onderhoudt. In de Tour de France valt verder ook nog op dat in elk dorp het kerkgevaarte lelijk in het midden staat en zodoende de Ronde echt doet slingeren en slalommen. Even lijkt zo’n kerk dan een ferme kloek omgeven door kuikens. Met respect voor het zittend beroep van palindromisch renner: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 570

MILJARDEN FLARDEN 570  ‘Zou het meisje dat tegen haar zin zo uitvoerig door een sterrenkundige in haar gelaat getatoeëerd werd dan niet beter solliciteren bij de Michelingids?' vroeg ik me af, inwoner van dezelfde provinciale stad als het veelsterrenmeisje, tevens Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 569

MILJARDEN FLARDEN 569  De wind is oud in Rusland. Er mag gebeuren wat er wil: de wind is er oud. Kome wat kome. Het is een oude wind, zoals die ook in Chicago en Edinburg woont. Hij ruikt naar havens en naar steppe, naar stad en land en soms nog erger, beter, zeeër, zilter. Het is een zeer oude wind met de baard in de keel, die 'ongedoevig' kan loeien (dixit Guido Gezelle). Hij bladert in de bomen op zoek naar oud nieuws. Hij kamt het gras en harkt de haren steil achterover in een Stalinsnit. Wat is het hier in Belgisch Vlaanderen? Is het de wind die zacht huilend langs de beukenhaag strijkt, zijn vrouw die neuriënd een hoofdstuk huishoudelijk werk afsluit of elementair geruis dat in de buizen van de verwarming woont? Wie zal het zeggen, wie zal het zwijgen? Niemand zal het ooit kunnen navertellen, zelfs hij niet, de oorgetuige, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 568

MILJARDEN FLARDEN 568  Het aloude voetbalspel is saai geworden. Niet in het minst door de schuld van het geld. Men koopt, verkoopt, koopt om en gokt. Niks leuks meer aan. Kunnen we daar iets aan doen? Wat dacht u van een partij voetbal met twee ballen? Maakt men aan beide kanten tegelijk het eerste doelpunt, dan blijft het brilscore 0-0, want de ballen zijn rond. Dat geldt ook voor volgende gelijktijdige doelpunten, want de daaropvolgende dubbele doelpunten zijn telkens weer de eerste. Geblinddoekt? Dat maakt het alvast een stuk boeiender. Bij geblinddoekt dubbelvoetbal vormen de supporters echt wel de twaalfde man. Zij sturen de spelers en de ballen. Of ze misleiden de tegenstander. Per bal is er een scheidsrechter. Kiest u voor mijn voorstel? Kleur dan straks mijn voetballetje rood. Als een Rode Duivel in een wijnwatervat: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 567

MILJARDEN FLARDEN 567  Omdat in het verleden Multiple Joyce ettelijke studenten deed sneuvelen voor het examen Toevalskunde, en er evenveel studenten niet begrepen wat Inside Joke wel mocht bedoelen, besloot ik chatgpt even de volgende opdracht te geven: ‘Schrijf zo’n Miljarden Flard zoals De Schrijver oftewel Joris Denoo die vierdagelijks gewoonlijk op Fb pleegt’. Prompt verschenen er drie ai-Flarden (waarvan ik er één citeer, voorafgegaan door het eigenlijke antwoord van chatgpt): ‘Natuurlijk! Hier is een poging tot een flard in de stijl van Joris Denoo – fragmentarisch, poëtisch, scherp, soms absurdistisch en met een vleug melancholie: /ik droomde vannacht van een mier/die zichzelf heruitvond als hond/met een naam die niemand uitsprak (en dus ook niet vergeten kon)'. De twee andere artificieel-intelligente flarden mochten er ook zijn. U groetend vanuit een grijze zone: de echte Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 566

MILJARDEN FLARDEN 566  Het waren geruchten allemaal. Maar toch moest het er eens van komen. Ik liet de eierboerpraatjes en koektrommelplaatjes achter mij en nam eindelijk de trans-Siberische trein. Het deed namelijk de ronde dat ik dichter werd. Dus moest ik verder. Het was een actie in openbare vervoering. En toen schreef ik, snel vervoerd, mijn eerste gedicht: 'Kijk naar de dichter, hij ligt er'. En de trein ploegde naar een verre verte, waar ik steeds maar onbekender werd, ik, de aalvlugge Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 565

MILJARDEN FLARDEN 565  Russische kathedralen torsen een ajuinvormig gevaarte en dat is heel mooi. Ajuinen lijken goed op stembanden en dat brengt me bij mijn volgende bedenking: wat gaat er boven orthodoxe koren? Niks. Bij het horen van die koren kun je er ook tranen van in de ogen krijgen, zoals bij het pellen van uien. Probeer na het horen van zulke koren maar niks meer wat je in het Westen zou doen. Voor de rest kunnen de Russen ze kussen. Dat is vriendelijk bedoeld vanwege de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.