Posts

MILJARDEN FLARDEN 229

MILJARDEN FLARDEN 229  Na een zomer als een carwash, een hoog IQ voor velen (In Quarantaine), houterige anderhalvemeterfeestjes, geen bosbranden in Vlaanderen wegens gebrek aan bomen en zogenaamde coronaproofe (Virusengels!) tripjes naar buitenlanden als Lanzarife en Tenerote citeer ik uit een artikel over kraamzorg in het destijds opvoedend maar toch best wel leesbaar magazine ‘Ouders van nu’: ‘En dan is er geen koffie als je die niet zelf zet’. Terug thuis dus, in het mekka van de mokka: je eigen keuken. Een ochtendmistelijke notitie over een bakkie inktzwarte troost eind oogst van een herfstzomer door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 228

MILJARDEN FLARDEN 228  Ballade van de boer. Hij (Zij) verdwijnt in de uitgestrektheid van de steden en de metropolen, niet meer in de weidsheid van velden en landerijen. Zij (Hij) heeft niet langer hoeve, stee of erf. Nee: het heet bedrijf. Hij komt alleen nog op tv in feuilletons en bij grote droogte. Zijn paardenkracht is een fabel uit de oude tijden van hooi en riek. Zijn dagen en zijn dieren zijn geteld. Zijn gewassen zijn niet opgewassen tegen beslissingen van hogerhand. Hij is niet langer baas over eigen land. Een ploeg woorden ter ere van de boer, zij het zuivel of spek, weze het weide of velden, door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 227

MILJARDEN FLARDEN 227  Je kan ondergetekende in actie zien gedurende enkele voorleesmomenten (titel: Heulse Passages) op de KNOFLOOK-kunstroute in feestvierend Heule (een steenworp van Kortrijk, maar waarom zou je met stenen gooien?) op zaterdag 11 en zondag 12 september aan de Koetshuizen/Bibliotheek in het park. Ik lees er op gezette tijdstippen kersverse teksten en miljarden flarden voor uit mijn picareske verhalenboek Upperdog. Voorbereidend reeds druk sabelend met woorden en sabbelend op zijn pen: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 226

MILJARDEN FLARDEN 226  Toen de kippetjes nog keurslijven droegen en ik griffel en lei hanteerde, leerde ik al vroeg het onderscheid tussen feit en fictie. Daardoor moest ik in de derde kleuterklas begin december naar een bank vlak bij de deur verhuizen, want zuster Serafien wist dat ik het wist. Ik zou niet zo hard schrikken als de andere ukken bij de eerste bons en non-alfabetische strooivlaag. Hoe was dat zo gekomen? Op een vorige decemberavond was ik in mijn straat twee sinterklazen in tegengestelde richting tegengekomen, de ene met een Almos tussen de vingers van zijn witgehandschoende hand, de andere met een Sprint tussen zijn harige lippen. En zie: in die derde kleuterklas rook de Almachtige Sint net als mijn Almosvader. Mijn enige bedenking was: ‘Waarom gooit mijn Goedheilig Man met onze-lieve-vrouwtjes naar de kinderen?’ Uit het Grote Boek der Geen Stoute Kinderen dit Jaar: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 225

MILJARDEN FLARDEN 225  In de dolle jaren van de mina’s kon je wel eens op een holle of een bolle buik de slogan lezen: Baas in eigen buik. Moest dat eigenlijk niet Bazin zijn? Of gooi ik hier het kind met het badwater weg? Staar ik naar de verkeerde navel? Bedriegt mijn buikgevoel me? Laat ik me de baas van mijn brood nemen? Verwar ik genderexpressie met gemberespresso? Transvestieten met stalagmieten? Aphrodite met Hermafrodite? Hennep met henna uit de Hema? Urania met Rodania? Met paars-purperen heimweemoed naar de dolle jaren en ontsmettend veel sympathie voor de velstift: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 224

MILJARDEN FLARDEN 224  De trouwfoto van mijn verwekkers (de term ‘ouders’ is hier nog niet echt van toepassing, ook gezien hun toenmalige leeftijd) verraadt nog helemaal niets. Beider haren zijn inktzwart. Die zijn nog niet in de boter gevallen. Het DNA van mijn latere vader trekt zich al enigszins ver doch niet echt verontrustend als een vloedgolfje over zijn voorhoofdshuid terug, richting kruin. Deze topkeerzijde (priesters vertoonden toen daar een bleke hostie, de ‘tonsuur’: de voorloper van de graancirkel) valt uiteraard niet te ontwaren op de foto. Mijn latere moeder vertoont ten oosten en ten westen van haar hoofd een ongelijke krullenopeenhoping, alzo met voorbedachten rade door een coiffeuse geconcipieerd die vaak naar cinema Het Gildhof ging. Er is werk van gemaakt, naar de smaak van de tijd. Eén oor is zichtbaar. Een korte familiale haargeschiedenis zonder kapsones na het passeren van kapsalons met namen als Haircules, Hairco, Hairport, Ben Hair, Hairbag en zelfs Hairy Krishn

MILJARDEN FLARDEN 223

MILJARDEN FLARDEN 223  Zaken die blijkbaar niet meer ter zake zijn. Die zure regen. Verdampt? Dat gat in de ozonlaag. Dichtgeschroeid? De Arcopar-diefstal door het ‘verbondenheid’ predikende zootje christelijke politiekers en katholieke bankiers en heilige vakbonzen in een plots van naam veranderende ‘beweging’. Door de hebberige vingers gezien? Operatie Propere Handen (ofte Operatie Zero) in verband met geldvoetbal. Een milde gele kaart? Allemaal ietwat maar niet geheel verdwenen uit het beeld, zoals Oxo, de Delftsblauw-ingewikkelde Koetjesreep (anno 1999 toch her opgepikt als cacaofantasie) en pilchards in tomatensaus in ovalen blikken. Of de comeback van de comeback van de laagbejaarde netnimf Kim Clijsters. Een fan van het soldatenradiohalfuurtje om halfacht in de vorige eeuw, sabbelend aan een Betterfood-pletkoekje in de melk gedoopt: de onvergetelijke Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 222

MILJARDEN FLARDEN 222  Na de Amstel Gold Race in de piekhoge Hollandse bergen was er op tv een interview met een renner, een dappere Galliër uit westelijke gewesten – eigenlijk werd het een blitzmonoloog. Citaat. ‘Ik zag zelfs zwarte sneeuw op dat moment. Toch kon ik er nog een ei op geven. Ze mochten allemaal mijn kloten kussen.’ Einde citaat. Zeg nu zelf: ook een zittend beroep kan verdomd lastig zijn. Taalbeschouwelijk genoteerd door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 221

MILJARDEN FLARDEN 221  Openbaar vervoerd van Kortrijk naar Oostende hoorde ik de vreemde microfonische mededeling: ‘Welkom in de trein met azijnbestemming Oostende’. ‘Als eindbestemming’ dus, voor alle duidelijkheid. Even een taalontsporing. Zoiets wordt een mondegreen genoemd. Je moet dit voor een beter begrip eens googelen. Denk aan het kind dat aan zijn mama vroeg: ‘Is mijn juf Heidi misschien heilig?’ Het had namelijk de priester in de mis horen zeggen: ‘Heidi zit aan de rechterhand van de Vader’. Dit had zich natuurlijk in een West-Vlaamse kerk afgespeeld, toen je zus nog gek was op Jezus en Nico de mus nog in groten getale in volkstuinen fladderde. ‘Gij die zit aan de rechterhand…‘. Misschien brulde je op T/W of op Rimpelrock ook jarenlang de verkeerde woorden mee met The Rolling Queens of the Simple Age Revival? Cake je vreemd op toen je de echte versie ontdekte? Wel vaker aan de lijn doend in een sporende trein: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 220

MILJARDEN FLARDEN 220  Moffel dat maffe masker weg, mokkel of makker, meneer of mevrouw, zodat je weer smaak en smakkerds zonder gemompel of mombakkes kan ervaren. Vond je in je maskerloze middelbareschooltijd lang geleden ook dat stafrijmen of alliteraties en assonanties spuuglelijk waren omdat de leerboeken het zo dicteerden en de leraren het alzo na-aapten? Maar opgepast: sommige werken wel. Hierbij schrijf ik een prijsloze wedstrijd uit – de eer als miljardair flardenier moet volstaan. Hoe luidt de meest bekende alliteratie, tevens assonantie, ter wereld? Het antwoord (dat misschien ook al gegeven zal zijn) geef of bevestig ik over klokslag vier dagen in alweer een beklijvende bijdrage (b! b! ij! ij!) van de Schrijver van Miljarden Flarden (a! a! en! en!), geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 219

MILJARDEN FLARDEN 219  Een verlossende flard. De bekendste alliteratie/assonantie ter wereld is natuurlijk een merknaam voor een frisdrank. Die werd bedacht door de zakenpartner van de uitvinder van de drank (een Amerikaans apotheker), anno 1886. Het zwarte goedje is overal ter wereld te koop, maar niet in Cuba bij de Castro’s (C! C!) of in Noord-Korea bij Rocket Man (K! K!) Alle seizoenen zijn goed: de Kerstman pronkt ermee op zijn camions en terrasmussen en sporters en andere hoofdbanders ‘Taste the feeling’ tijdens ijselijk warme zomers. Met de groeten van Zwarte Lola: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MIlJARDEN FLARDEN 218

MILJARDEN FLARDEN 218  Kiespijn alom. Neusconnerectie gesignaleerd op Oost-Vlaamse openbare markt. Els’ Amputatie van zichzelf uit Open VLD resulteerde in Voor U – niet te verwarren met Vooruit. Leeuw Nestor bijt leeuwin Maya dood in oorlogsgebied Flanders Fields, afdeling pretpark Bellewaerde. Twijfel daardoor bij Vlamelingen in verband met hun symboolkeuze: is de koning der dieren nog te vertrouwen? Wat als kostwinner-jager leeuwin zelf de strot wordt afgebeten? Wat voor koninkrijk is dat dan?  Groen tipp-exte zijn uitroepteken en stikt nu zowat in stof. Haantje-de-voorste Magnette wil maar vier dagen per week meer de mestvaalt betreden. Belgrimstocht naar Compost. Plop-up-sa landelijke samenscholingen van jolige partijleden omgeven door onberispelijke gezinnetjes met warmeluchtballonnen en eenheidsworsten zijn schering en inslag. Nu nog wat dijengeklets en gedurfd geleuter in stompzinnige tv-spelletjes plus twee ingestudeerde oneliners in De Zevende Dag en de buit is weer binnen. Wi

MILJARDEN FLARDEN 217

MILJARDEN FLARDEN 217  Ukkie, sterveling, eeuweling, mummie. Oude lijven moeten ooit eens sterven. Zij kunnen het licht niet meer aan. Of de lucht in hun röntgenlongen. Er is gerimpel, gepiep en gekreun. Wat nu gezongen na honderd jaren? Ben je dan drenkeling, enkeling? Omringd door dode vrienden, gebroed, gebraad en erfgenamen? Die ook zo gezond gaan leven? Nu staat zelfs je nageslacht hier te beven. Wat willen ze eigenlijk van jou? Dat je doodvalt bij een mijlpaal? Verklaart dat een glas of drie per dag best wel mag? Geeuw: weer een eeuw. De ziel wil graag ter ziele gaan. Waar blijft die verdomde eeuwigheid? In oude gedachten verzonken: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 216

MLJARDEN FLARDEN 216  Ga niet akkoord met de domheid van de dag. Schrijf, schrijf tegen de waanzin van de nacht. Een welgemeende eerbiedige pastiche (geen pistache) van een vers van een Welshe whiskydrinker (‘I’ve just had eighteen straight whiskies. I think that’s the record’) door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 215

MILJARDEN FLARDEN 215  Een centrale plek gelegen op het middelpuntige West-Vlaamse treintraject Kortrijk-Lichtervelde-Brugge-Oostende en vice versa. Het middelgrote dorp Gits. Stopt hij hier? Nee. Het grote domein voor kinderen en volwassenen met beperkingen, in- en uitwonend. Houdt hij hier halt? Nee. Deze halte is allang afgeschaft. Hij dendert hier schaamteloos en rakelings voorbij een site die het meest nood heeft aan mobiliteit. Hij heeft echter wel haltes in de onooglijkste gehuchten van de provincies Brabant en Antwerpen. Boerenkolegem. Spruitjesvelde. Dunnelendevoorde. Dikkedarm-Oost. Gateinde. Met dank aan de politieke verbondenheidspartijen (schuldig verzuim) en NMBS/‘De Lijn’ (sanerende domheid). Jullie doen stevig aan de lijn. En dan maar leuteren over inclusiviteit en prietpraat verkopen over diversiteit. Veel pr, tv, www e.a. blabla. Dat wel. Zonder mondmasker geschreven door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.