MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 595  Het waren donkere tijden. Bart De Wever sprak Latijn en Verhofstadt zweeg als vermoord. Er heerste zinsverduistering. De winter stond voor de deur. Maar eerst nog kwam de kruidige herfstzomer van kleuren en geuren en bladerdeeg en wind eraan. De populieren verloren hun populariteit. Ze hielden wel nog tot op het laatst een kapje op hun kopje. Net kaarsenvlammen op kandelaars. En nergens in het lessenrooster trof de juffrouw nog gewetensresten of wijnbegeerte aan. Het was geen flessenrooster. Na de recente baasontsteking hield ze zich dan ook gedeisd; ze wenste zich verder niet tot de hoofddrol te wenden. 'Geen slapende monden voeden met bedankjes of giftige geschenken,' dacht ze, de lerares Creatief Schrijven, tevens een verre nicht van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 594  De randschade van de Russische oorlogen, nou: oorlogen door Rusland bekokstoofd, strekt zich uit over Tsjetsjenië, Afghanistan, Oekraïne en nog een klad scheurstaatjes. Die randschade was zo groot dat de Russen onverrichter zake weer emigreerden naar Rusland. Elke ketting is zo sterk als zijn zwakste schakel. Het schijnt dat de Russen de laatste jaren beter 'boeren' in Rusland, het grote land van hun stoute dromen. Al hun nachtmerries komen uit. Bijvoorbeeld heelder bosbranden anno 2010. Hup, hup: de taiga staat in de fik! 'Zal de Rus/Russin dan nooit eens rust, desnoods roest, kennen?', flitst het door het hoofd van de  Schrijver  van  Miljarden Flarden,  geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 593  Love from Russia. Ik ben een Rus in mijn gedichten. Ze moeten steppe hebben. En ook stad. Ik wil er oude wind in horen, gesuizel en uitstervend hoefgetrappel. Met koude handen woorden warmen en die op de zwarte markt verkopen. Want Russen kunnen luisteren naar gefluister in gebladerte en ijzige stilte tussen bladzijden. Ze kennen de regels; ze lezen ertussen en kussen zowel de zielsverwant als de dwingeland. Over trage boten zingen zij; ter kerke waden zij. Terwijl het stormt in hun hart bij het woeden van winter, het zinderen van zomer. O tsarina, laat me jouw revolutie zijn voor de duur van een oud gedicht. Aldus een zwarte ziel die van het cyrillisch schrift houdt, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 592  Ongelofelijk maar wel werkelijkheid dat een oud-KGB-spion Rusland de 21ste eeuw binnenloodste en als eerste door president Bush Junior werd opgebeld met de mare dat de US of A dat lastige Afghanistan zou bombarderen. Poetin ging akkoord op voorwaarde dat de Afghaanse windhond als embleem op de Amerikaanse greyhoundbussen zou verdwijnen. De Afghaanse windhond is de snelste hond ter wereld, maar slaapt ook veel. Blaffende Poetin bijt ook nooit echt. Hij doet aan giften. Deze informatie wordt u gratis aangeboden door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 591  Misschien hield Lenin wel van vol-au-vent en country-and-western. Trotsky was verloren bij de aanblik van porto en stilton. Bakoenin kon maar niet genoeg krijgen van de wijn die op de flanken van de Vesuvius werd verbouwd. Karl Marx en Tirol waren drie handen op één buik en nog één ergens anders. En Molotov ontplofte bijna toen Marlène Dietrich hem in het Pruisisch toefluisterde: 'Your country or mine?'. Dit alles werd uit zeer goede maar geheime bron vernomen door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 590  Ik heb het onnoemlijke geluk niet in Boston te wonen. Anders moest ik, telkens als ik in mijn auto stapte, er voor uitkijken gewurgd te worden door een verdoken figuur op de achterbank. Evenmin kan ik ten prooi vallen aan een kogelregen in Chicago. Ik word ook niet in mijn kruis getast in Noord-Ierland. Ik woon veilig en wel ergens diep in Rusland verscholen. Londen, Berlijn en Brussel zijn veel gevaarlijker. Onze seriemoordenaars hebben vooral honger; zij doden niet uit kunst om de kunst of machtswellust. Zij hebben doodgewoon honger. Daarom ook gooi ik bij bar weer af en toe een korst brood op het trottoir voor mijn honk, ik, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 589  Dreiging. Overal dreiging. In Australische films begint het met één regendruppel of een lekkende kraan. In Amerikaanse films met een clown of een kind dat op straat met een bal speelt. In Chinese films wiegt een rode lampion heen-en-weer in de wind. In spaghettiwesterns waait een grote ragebol voorbij op de tonen van Morricone. In Vlaamse films eten ze stuurs hun avondvoer: geschraap van paplepels tegen de rand van de pot en geslurp. In Russische films nadert langzaam maar snel een duikboot. De ergste dreiging in filmzalen: popcorngesmak en chipsgekraak in je nekvel. Een moeilijke filmrol voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 588  's Anderendaags was de meester nog altijd een beetje zat, na zo'n fameus avondje Vriendenkring Rusland. 'Zoals Mozart zijn volk uit Jodium door de Rode Zee leidde,' zei hij, 'zo zijn jullie nu na je Plechtige Communie ingelijfd in het grote leger van God.' Hij zei bijna: 'Rode Leger.' 'En,' vervolgde hij, 'nu zijn jullie ook echte communisten. Eddy Marx is onze Grote Leider. Wij zijn een volk van woelrenners. Vooruit, kameraadjes: speeltijd geblazen!' Een anekdote uit de ietwat oude doos van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 587  Russen roesten niet. Ze zinken snel en verdwijnen in een diepte. Neem nou de danser Nijinski. De Rus is nooit weergekeerd van zijn helletocht naar licht en duister. En licht. En duister. Zoals die andere danser-van-de-geest ten onder moest gaan in de duisternis van lichtstad Parijs, waar het hart weifelt tussen licht en liefde, gekooid achter de tralies van de ribbenkast. Maar is Oscar Wilde ooit in Rusland geweest? En wat zou daar het gevolg van zijn geweest? Dat vraagt zijn collega zich af, de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 586  Bij het afsluiten van de staatsgestuurde USSR ontving Ivan Ilja Fedor Ivanovitsj de volgende boodschap: 'Deze apparatsjik kan nu veilig uit het systeem verwijderd worden'. Toen kon hij er zo uit. Als een USB-stick. Hij kon geen schade meer berokkenen. The USSR unplugged. Daarna begaf hij zich naar zijn tante. 'Maar Poesjkin? Waar is Poesjkin?' vroeg hij aan het stokoude besje op haar tweekamerappartementje. Het betrof echt een armoedig appartemensje. Overal stonden boeken, maar vreemd genoeg was er nergens iets van de grote dichter Poesjkin te bespeuren. 'Wacht!' gebaarde ze. Ze troonde IIFI mee naar een aanpalend slaapkamertje zo groot als een vingerhoed. En daar was de geliefde Poesjkin, overal! Tot onder haar hoofdkussen zelfs. 'Ik slaap met Poesjkin,' zei ze, en hij lachte cyrillisch. Hij, Ivan Ilja Fedor Ivanovitsj, of de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 585  En toch is het nooit bij mij opgekomen om Russisch te leren. Ik zag op tegen die werkwoorden die beweging uitdrukken. En ik kende al te veel talen die alle naar een plaats in mijn hoofd en in mijn mond solliciteerden. Bovendien werd ik dronken telkens als ik cyrillisch sprak. Nee dus. Het is altijd beter wat afstand te bewaren. Een paar keren kon ik me wel met Esperanto behelpen. Maar telkens betrof het vechtpartijen. Weet je wel. Buitenlanders drinken altijd meer in hun buitenlanden dan binnenlanders dat doen in hun binnenland. Visum noch reispas vormden immers nooit ofte nimmer een probleem voor de zeer mobiele Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 584 Er zijn veel Russen op de wereld. Deze wereld. Ik heb de indruk dat ze allen iets driehoekigs hebben ter hoogte van het hoofd. Van die indruk kan ik me niet ontdoen na jaren proefondervindelijk mensenkijken. Hoeveel levende Russen zouden er zijn? Wil het gekke nu wel dat in China (of in India, ik wel er van af zijn, alleszins een zeer groot land, komaan zeg) het campagnesymbool voor geboortebeperking de omgekeerde driehoek was zeker? Of zoek ik het hier te ver, ik, een van de vele producten van de meerkinderenpolitiek, een babyboomer, ook genoemd de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe?

MILJARDEN FLARDEN 583  Goed, oké: er wordt niet gelachen met de Russen. Lachen ligt ook niet in mijn aard. Het was mijn typemachine die klappertandde. Het was mijn pen die kraste. Het is nu het gebit van mijn laptop dat grijnst. Wat valt er overigens in Rusland zelf nog af te lachen? Wodka is kleurloos en riekt ook niet na gebruik of misbruik. Door een Russische lach kun je dan ook heen kijken. Het is de grimlach van de schaakspeler tegenover jou, die schaak aankondigt, straks mat. Elf zetten vooraf al. Vlieg je erin? Stort je je erop? Tank je bij? Zin in een partijtje schuifdenksport met de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe?

MILJARDEN FLARDEN 582  Koude Oorlog was afstandelijk gezellig en gezellig afstandelijk. Eigenlijk was het een Warme Oorlog met blinde oorlogscorrespondenten. Waar is de tijd van de nog net niet hoogbejaarde Sean Connery als uitgever-boekhandelaar-spion. Ja, die dekselse Schot met het spraakgebrek. De meest sexy man van de vorige eeuw, volgens alle rijpere vrouwen althans. Ideale vent om een of andere Natasja zijn levenspad te doen kruisen. Make love, not war. Dit was een nostalgische retro-oprisping van mezelf, na het WK voetbal nog altijd in balbezit: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.