MILJARDEN FLARDEN 670

MILJARDEN FLARDEN 670 

‘Gij moogt bij de deur zitten, want gij gelooft toch niet in sinterklaas hé’, sprak in de dagen van olim, toen de kippetjes nog keurslijven droegen, meester Gilbert van het eerste leerjaar in zijn schoonste Nederlands tot de toekomstige Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

Populaire posts van deze blog

MILJARDEN FLARDEN 535

MILJARDEN FLARDEN 535  Kinderen zijn engelen zonder vakbond. Alles is nog ietwat op zakformaat. Gelukkig, want er zitten ook etterbakjes tussen. Als je ze eenmaal koopt, heb je ze voor lange jaren. Hoe langer je eigen verleden wordt, hoe meer het ogenblik nadert waarop ze je verlaten. Ze kwamen even langs. Ze waren even van jou. Dan worden ze groter, groot, en weldra ex-kind. Dan ben je ze kwijt, want als ze naast je staan, merk je dat ze groter geworden zijn dan jij. En jijzelf staat al veel verder in datzelfde leven. Zijn het de tijden die veranderen of de mensen die verouderen? vraag ik me nog maar eens af, ex-kind en Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.
Meer lezen

MILJARDEN FLARDEN 533

MILJARDEN FLARDEN 533 Er was eens een knul die het binnenland verliet en in een badstad ging wonen. Hij dacht dat je daar minder belastingen moest betalen doordat de helft van de stad in het zeewater lag. Je had immers bad en je had stad. Hij koos voor appartement B op het gelijkvloers in de waan dat de huurders van A, C en D een deel van zijn huur betaalden en dat hij niet zou moeten meebetalen aan herstellingen van het dak. Tevens droeg hij tweedehandschoenen, want door het vele recycleren had hij smetvrees gekregen. Men noemde hem Tweedehansje. Een hele meute Tweedeverblijvers kwam echter zijn welbevinden grondig vergallen. Even later deed zich een golf van wurgmoorden voor in die stad aan de zee. Na intensief speurwerk, waarbij alle pistes open werden gehouden en niets aan het toeval werd overgelaten, werd Tweedehansje als dader ontmaskerd. Zijn tweedehandschoenen hadden hem de das omgedaan. Omdat zijn proces in het binnenland werd gevoerd, zou hij de hele straf uit moeten zitten, ...
Meer lezen

MILJARDEN FLARDEN 451

MILJARDEN FLARDEN 451  Een reisverhaal. Herinnering aan maïs. Sinds in 1993 hulpburgemeester Férenc uit het Noord-Hongaarse Salgótarjàn me in volmondig onvolkomen Engels aanraadde: ‘You muste to put salt on it’ (dat verdraaide Hongaars bekt moeilijk), ben ik meer verslingerd aan maïs dan aan Laïs, en eet ik ook veel liever maïs op zijn Hongaars dan Thais. Voor een kolfje in de hand betaalde je toen amper 78 forint. Maïs, waar is de tijd. Maïs, je kunt er nog altijd niet naast kijken. Uit het indrukwekkende reisdagboek van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.
Meer lezen