MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 55  De c is al zo’n lelijke letter (halve nul, demi-o), en dan duikt die ook nog verkeerdelijk en vaak op in de horecamededeling Irish Coffee, net voor de h-naar-omhoog, zoals ze hier in mijn lage streek zeggen. Het café-Engels is niet meer wat het geweest is. Waar is de tijd van Pale Ale, Oxo en Bastos-zonder-filter. Iedereen schreef, dronk en smoorde dat correct. Wie zegt nog Koka-Kola? Zou kaputjino er lekker uitzien op een kaart? Die Bastos doet hier nu niet ter zake. Een koppige nikotine-siegarette herinnering van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.   

MILJARDEN FLARDEN 54  Fileschaamte – een aandoening waar iedereen kandidaat voor is, want hoe mobieler we worden, hoe immobieler we zijn. Idem dito voor treinverlies – de opgelopen vertragingen en hun gevolgen. Taxidermie helpt niet. Luchtvaart evenmin: stakingen maken van de vliegmaatschappijen luchtmisdrijven. Moltreinen zijn beperkt tot grotere steden en zitten overigens eivol. Thuiswerk dan maar met toegestane maximale schermtijd in een claustrofobische gedoogzone? (N.v.d.r.: is niet gelijk aan angst voor Claus’ boeken). Zoals de klok in huis de uren tikt, zo legt hij letter na letter in de luren: de thuis ophokkende Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 53 De kok en de rechercheur publiceren een boek dat ze samen schreven: ‘Sauspens’. In een rollercoaster van gevoelens en een spiraal van geweld constateren ze dat de melk op is, dat het dak van de kerk lekt, dat de butler loenst en dat er een verdachte auto in de straat staat. Tevens kijkt de neef van de slager (een kettingsnoeper) wat schichtig. Omdat het hun oversten worst kan wezen, bakken de beide hoofdpersonages (een kok, Billy, verslaafd aan vast voedsel, en een rechercheur, Joost, verslaafd aan drank) zelf deze zaken aan. Ze beschrijven een omtrekkende beweging en kopen en braden alle ingrediënten die nodig zijn om van dit verhaal een ware thriller te maken die een kookpunt bereikt op bladzijde honderd, waar de worst met veel gesis knapt. ‘Sauspens’ vraagt om een toetje. Een onbevooroordeelde recensie door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.     

MILJARDEN FLARDEN 52  Naast het Zelfbouwhuttenboek in zakformaat neem ik naar mijn onbewoonde eiland in de Stille Bibberzee ook nog een brilletje mee, een dopfles, een potlood en een blad papier. Meer dan vijf voorwerpen mag ik niet meenemen van de Edelachtbare Rechter. U begrijpt echter mijn bedoelingen. Het Zwitsers zakmes stond op de zesde plaats, maar helaas. Hopelijk ook is mijn zelfbouwboek niet in het Hebreeuws. Een alsnog aan te spoelen drenkeling, enkeling: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 51 Niet alleen in mijn mariablauwe Saab ben ik een gordeldier. Ik ben ook als uk een gordeldier geweest. Ik had nog de biggetjesleeftijd. Maar altijd was ik slapeloos. Dat vele woelen was evenmin goed voor de nachtrust van de nabijgelegen beide ouders op het perceel in de belendende kamer. Dus bonden ze ietwat wanhopig maar met de beste bedoelingen hun eerstgeborene middels zacht textiel op een kindvriendelijke manier met min of meer gespreide christusarmpjes aan zijn matrasje vast. De schaapjes zouden aldus wel komen. Op een nacht sloeg de slapeloosheid echter weer zo hard toe, dat ik waggelend met mijn matras op mijn rug als een enorm gordeldier bij de sponde van mijn verwekkers opdoemde. Zij hebben dit erg lang overleefd. Een sproke uit de middeleeuwen van mijn wasdom: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 50 Skuus voor het woord: onlangs was ik in Diksmuide (een stadje in dezelfde provincie als Enormebus). Ik was er – ik zeg alweer pardon voor het hiernavolgende woord – niet dikwijls. Het was een dikke (sorry) vijf jaar geleden dat ik nog in de schaduw vertoefde van de toren die niets met metaal te zien heeft. Terug thuis zocht ik allerlei leuke vervangwoorden voor het verfoeide woord in de Dikke Van Dale. Tja: is hier in deze betuttelende bemoeizieke verkleuterende populistische tijden een dictatoriale seriewoordenaar aan het werk? Zo’n Talin van massawoorden? Een Taliban met dikoor? Die zich dik maakt over klare taal en dan aan de dunne gaat met bekakte schijnwoordjes? Geen dikke duim voor valse nuances of fletse avances vanwege de volslanke Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 49 Het luchtlandschap in een stad. Omhoogkijken. Hoger dan vlaggen, duiven, palen, bomen. Vlak onder de wolken die gekrabd worden. Het gezellig bedoelde woord skyline. Verdiepingen die verhogingen zijn. Gestapelde appartemensen. Balkons en balustrades als hemelkooien. Verticale plantkunde. Geheime zwembaden. Suizelingwekkende trappen om te ontsnappen. Luchtgitaarspelers en rooksignalen. Markiezen als mutsen tegen de zon en luifels als luiers tegen het hemelwater. Misschien ergens eens een luchtmisdrijf. Van op de plattegrond waargenomen door de auteur van deze waarachtige regelen: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 48  ‘Wie kent er de ijstijger?’ vroeg de juf. ‘Mijn hond woont in de winter,’ antwoordde het kind. Pure poëzie. ‘Verklaar me de oorlog,’ gaf iemand op een zoekmachine in. ‘Heb ik u iets misdaan?’ vroeg de computer verbouwereerd. Penibel proza. ‘Wie gebruikt ons nieuwe woordje ‘bang’ in een mooie zin?’ vroeg de meester. ‘Mijn pa heeft bancontact!’ riep Leo. ‘Make it,’ sprak toenmalig prins Filip in november 1999 tot de slimme spraak-technologische computer in Flanders Language Valley. ‘Naked?’ vroeg het door L&H ontworpen programma verbaasd. Ju ju, wat is taal toch een aardig ding. Je kan er zelfs getallen mee zeggen en schrijven: eenmaal, andermaal, pi, oneindig, fi, helft, kwart, enz… Een deel van gansch het volk: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 47  Markt te T. Meer dan zes decennia geleden stond ik hier niet meer te geloven in De Goede Man. Hij was op de pui van het stadhuis naarstig aan het strooien met allerlei ongezonds. Zijn zwart glimmende Piet ook. Midden op de markt, alles en iedereen hinderend, prijkte de Heilige Koe: de te winnen saaigrijze auto van de winterverkoopactie. Vaders schaarden zich rond deze benzineslurpende uier; moeders stuwden hun kroost vooruit richting pui-met-de-Piet. Wie gebruikt nog het woord tabbaard, tenzij de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe?    

MILJARDEN FLARDEN 46  ‘Koeiemorgen zeug,’ zei de ene koe tegen het andere varken, ‘heb je die heisa al gehoord over onze stinkstof?’ ‘Burbi et Knorbi,’ knikte het varken, ‘als ik vragen mag, beste geuierde: komt die materie uit jullie voortoet of kontainer? Boeren of winden?’ ‘Ach, stik in je eigen snuit, spekstinker,’ wedervoer de koe. ‘Als het gaat over stank, hebben jullie wel de meeste weerklank.’ Het weigevoel vertolkt door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 45  De cloud van geroep en gezang en gebrul die uit het stadion opstijgt en meegevoerd door de wind tot hier te horen is, kan ik noch als vrouwelijk noch als mannelijk noch als menselijk omschrijven. Tribunale voetbaluitbundigheid heeft namelijk iets geslachtsloos, iets massaals en iets laveloos, vind ik. Het leidt een rauw, schor en primitief bestaan waarin eender welke eigen stem tegelijkertijd onherkenbaar gesmoord maar ook vermenigvuldigd wordt. Nadat het als een cloud het stadion verlaten heeft, neemt het de vorm aan van een atoompaddenstoel, een zwerm sprinkhanen of een gigantische bloemkool. Een notitie n.a.v. KV Kortrijk (de ‘Kerels’) tegen FC Brugge (de ‘Boeren’) op een milde doch buiige maartzaterdagmiddag omstreeks het vierde uur na de noen door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 44 Een keer. Twee beren. Drie wensen. Vier elementen. Vijf sterren. Zes zintuigen. Zeven zonen. Acht planeten. Negen maanden. Tiense suiker. Elf steden. Twaalf slagen. Dertien duivelsdozijn. Veertien bloemen, namelijk zeven anjers, zeven rozen. Ken uw klassiekers, een bloemlezing door de belegen Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 43  De vogels zijn gespot. De schelpen zijn geteld. De ijsjeswagen strooit weer vanillevreugde in het rond. De vuilniskar zingt halleluja. Bomen bibberen nog even. De paardenvijg voor Pasen op het jaagpad droogt al vlugger op. De weerman op tv heeft nu een derde wenkbrauw onder zijn neus. Eindelijk tijd voor wat zonsverbijstering, na een periode waarin vooral de maanpanelen op de daken ons energie verschaften. Alweer voorjaardelijk veroordeeld: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 42  Alzo sprak de oude Gedroogd Vlees omstreeks de tijd van de Om Zichzelf Huilende Winden tot de jonge Zwemt Met De Zalm: ‘Vinnig baasje ben jij, zo tegen de stroom op springend als een hondje door een hoepel als het ware. Niet bang voor beren? Kan het allemaal niet wat omgekeerd, veiliger en rustiger?’ ‘Tja,’ knikte Zwemt Enzovoort, ‘jij leidt toch ook nog altijd een non-veggie taai bestaan hé. Hoeveel rimpelmanen al? Kan het niet wat gladder? Geen wonder dat de bleekgezichten ons plooihuiden noemen.’ ‘Ach,’ repliceerde Gedroogd Et Cetera, ‘blanke man zelf craquelé bleekscheet, zalmkleurig in zon, luierbruin na zonnebank.’ Een tipische totemscène door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 41 De omleiding (op de radio aangekondigd door het vreselijke woord ‘wegwerkzaamheden’) leidde mijn inktzwarte Saab via een andere omleiding weer naar mijn beginpunt. Een kookpunt. Het was een vicieuze route zoals je die meemaakt bij helpdesks (motto: FAQ you) of telefonische klanten’services’ (motto: drukte – druk 1, druk 2, druk 3…) – ze rijden met je rond. Er ontbrak alleen nog wat klassieke wachtmuziek: de Zoveelste van Doofhoven. Lente in Diep-Vlaanderen: zijn bruggen, zijn omwegen, en overal putten, Polen, Bulgaren en spaanderen. Verkeerdelijk en te wazig gegps’t, nou, gegispt: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 40  Tijdens de Ronde van Vlaanderen incasseerde toeschouwer Jos G. ter hoogte van de Stad met Uitzicht een driekwart gevuld blik Guinness tegen het lichaamsdeel boven op zijn romp. Een rugnummer hoger dan 131 was de dader. Die had het blik aangereikt gekregen van een fan. De getroffen blikvanger Jos G mat 1m93 hoog, op platte Mephisto schoenen. Beide heren troffen elkaar in kamer 212 van het ziekenhuis van wat men had gehoopt Woutenaarde te zijn. De blikgooier had een rotsmak gemaakt toen na een bevoorrading zijn knapzakje in zijn wiel haperde. De blikschade bij Jos G. (die ietwat groggy tot zevenmaal toe tegen de hulpverleners geroepen had dat hij niet naar een ziekenhuis in de Ronse van Vlaanderen wou) betrof een stigma op zijn voorhoofd waaruit permanent nogal wat bloed welde, met de kleur van Guinness. Geen wielerfeest in kamer 212. De koers was niet van hen. Iets was spaak gelopen. Guinness was not good for them, wel voor de Schrijver van Miljarden Flarden, g...

MILJARDEN FLARDEN 39  Sport in beweging. Zittend beroep: wielrenner, racer, ruiter. Staand beroep: snookerspeler, dartgooier, hamerslingeraar, kogelstoter. Lopend beroep: zeer veel (benen, ballen). Liggend beroep: skeletonglijder, rodelaar, zwemster, gewonde voetballer (slaat met handpalmen op kunstgras), gecrashte wielrenner (grijpt gesponsord naar sleutelbeen). Glijdend beroep: skiër, schaatsster, ijshockeyer, curlinger, skater. Zwevend beroep: hoog- en ver- en hinkstap- en polsstokspringster, hordeloper af en toe, idem dito volley- en basketballer en turnster. Bij denksporten gaat men ook gewoonlijk gebruikmaken van zijn zitvlees (schaken, dammen, bridgen). U ziet: voor elk wat bils. Men staat erop, men zit erop, men hurkt ermee. Waar een bil is, is een (kruis)weg. Bilateraal bedacht door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.    

MILJARDEN FLARDEN 38  Kille paaswind probeert het kunstgras te kammen. Rugnummers flapperen. Polderdebolder buitelen vlagen over het veld. Hoofdharen worden beurtelings steil achterover geharkt en onverbiddelijk voorover geföhnd. De bal keert terug als een boemerang voor het ploegje dat tegen de wind in speelt. Het andere team wordt vanzelf vooruit gestuwd. Kale populieren buigen als flakkerende kaarsenvlammen eensgezind naar een vijfde windstreek. Waar is de kantine? Een voetbalverslag door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 37  Annouck van Immo Pierlala en Kate van graaibank Ping en Lincy van Bananenbuigfirma Pisang en Poppy van Tevredenheidspoll Pop-on en Annelieselotte van reservatiesite Not2Late en Kimberley van pompstation Tank u wel en nog een Annoek dit keer met een oe van bot.dol.comaan ofzo vinden het heel belangrijk voor hun verdere dienstverlening dat ik vijf minuten van mijn tijd neem om punten te geven. Dat is dus al zevenmaal vijf minuten. En er dienen er zich nog aan, o.a. herinneringen van Annouck, Kate, Lincy, Poppy, Annelieselotte, Kimberley en Annoek. Beste Annouck: terug in uw kot. Beste Kate: mijn factuur volgt. Beste Lincy: wees flexibel. Beste Poppy: nu word ik pas malcontent. Beste Annelieselotte: uw zaken niet. Beste Kimberley: loop naar de pomp. Beste Annoek: was het misschien verzenderkensdag? In and out (of) the box van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 36  Aflevering 800 (op Fb) van de Flarden – maar eigenlijk is 404 mijn geluksgetal. Wel vreemd dat het acht – tachtig – achthonderd moet zijn. De rest is logischer: twee – twintig – tweehonderd; vier – veertig – vierhonderd; zes – zestig – zeshonderd; negen – negentig – negenhonderd. Ook zo voor drie, vijf, zeven. Waarom plots die t bij tachtig? Letterlijk de t wegcijferend als een t-dief (cf. ook de ‘Dikke’ Van Dale), achtingsvolle groeten, sans t, sans thé, santhee, santé op aflevering 800: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 35  Net toen ik het woord ‘hagelslag’ intikte, brak medio april op een stralende namiddag zomaar een hagelbui los. Minder toeval betrof ’s anderendaags mijn vondst van een Pools muntje van 1 grosz aan de poort van de Kunstacademie in Tournai, waar verbouwingen aan de gang waren. Maar het volgende toeval tart alles. De dag nadat publieke consternatie ontstond in verband met de pensioengraaikas van de parlementairen, werd deze graairegeling door betrokkenen zelf tot op het bot in vraag gesteld! Plotseling heette elke door het volk verkozene Pilatus of haas. Het hele koninkrijkje applaudisseerde grimlachend voor deze kaste zelfbedruipende graaiers en de nog nooit vertoonde snelheid om iets uit hun doofpotten te halen. Nu nog werk maken van de vorstelijke ontslagpremies, verborgen bonussen en hallucinante vergoedingen voor zij die het democratische halfrond verlaten en vervolgens naadloos opgevangen en ingekaderd worden bij het bankgraaiwezen of een of ander telegraai...

MILJARDEN FLARDEN 34  Ja, ik beken: ook ik was even in levenden lijve in Blankenberge, voor de goede verstaander: Aspegouw. Een leuk zeestadje, waar O’Mer, Sea Friet en Bar’do gedijen en waar je soms trappen op moet om golven te zien en in de nabije verte wat duinen als knokkels. Sommige straten zijn bellemooi; andere pokkelelijk. Hier en daar staat iets in de weg: ik struikelde bijna over een casino en een kerk. Het geschreeuw van een kladje meeuwen overstemde even dat van een regiment septemberscholieren op een speelplaats. Te Blank op de Bergen verscheen ook heilbot. Dat maakte mijn dag goed. Zilte groet van waar blanken bruin kunnen worden door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 33  Rijmvis. Het is wat het is: ansjovis. Wat mot, dat mot: sprot. Ai mij, niet blij: skrei. Ei zo na vis van het jaar, gelukkig kieuwjaar: kaviaar. Toch nog in de trog: rog. Noch mossel noch vis: koester de oester. Zo uit zee, vers en vis: de eetbaars. Kijk, het leeft: kreeft. Asjemenou: kabeljauw. Meer min kabaal: leve de garnaal. Zoetwater: kloek voor de snoek. Stuur die lui aan wal: vis zelf. Ogenblik, open blik: misschien sardien? Verwar niet met schar: schol. Smaakvol als schol: schar. Festijn zonder pruimen: tonijn. Ving, vang, vong: tong. Heel veel: makreel. Kalm, het is maar zalm. Vis platinées? Mis, da’s geen vis. Aan de lijn, klaar: vissen maar! Een vinnig lijstje, net opgevist door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 32  De pauselijke leeftijd, zegge en schrijve: ouderdom, van Joe Biden en zijn behoefte om opnieuw verkozen te worden, nopen hem om af en toe zijn fitheid te demonstreren via gekke looppasjes. Dat maakt hem niet alleen lid van de Democratische, maar ook van de valpartij. De zonnebrillen proberen insgelijks wat jeugdigs toe te voegen. Er staat geen houdbaarheidsdatum op pausen, presidenten en patriarchen. Zij kunnen wedijveren met de schildpadden op Galápagos, de varanen van Komodo, jaarringen bij bomen en geheugenkronkels in olifantenmiddens. De schilden, schubben, schors en schijt denken we er wel bij. Weldra een piepjonge zeventiger: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 31  Ballenjongen Luca Brecel uit België aka The Bullet, deed het puik in Sheffield. In de kwartfinale WK Snooker stootte zijn keu ongenadig via zeven opeenvolgende fraaie frames de heersende wereldkampioen Ronnie O’Sullivan (die eigenlijk volgens de Engelse berichtgeving een ‘healthy’ voorsprong had opgebouwd) naar huis. In de halve finale deed hij dat met Si na elf opeenvolgende winners. Viervoudig kampioen Mark Selby moest eraan geloven in de finale. Van het WK Snooker 2023 onthouden we ook het oranje poeder waarmee een zeewier etende eco-knul in een soort van lotushouding of kleermakerszit de groene mat bemestte. Op het veld van eer ernaast (waar ook zoiets geprobeerd werd, op de tweede tafel) werd de Belgische scheidsrechter Olivier Marteel door een kwieke ingreep plotseling wereldberoemd. Een sofagetuige van dit alles: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 30 Het frequentste panorama wanneer je door een stad struint: een kont met links of rechts van de inham de afdruk van een phone, gewoonlijk scheef zittend. Soms piept het ding even uit de kontzak, op zoek naar licht, verlangend naar een kontie. De stad: een kontainerterminal. De woorden gewikt en gewoket, ondertussen vaak tussen detailhandels wandelend: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 29  Op een van je vintageverjaardagen beseffen: driekwart van je wereld is verdwenen; de helft van je vrienden en kennissen ook. Het is wennen en ontwennen. Vroeger was die wereld nog duidelijk verdeeld in woestijnen en bergen, landen en zeeën, stoute mensen en brave lui, ijstoerisme en zweetvakanties, Versch Inlands Vlees en Koloniale Waren. Inmiddels gooide Moeder Aarde haar ijskap over de haag en heeft ze koorts. De hoelahoepeilanden garanderen geen zonzeker weer meer, tenzij az: artificiële zon. Tapasland en Oasië drogen op. Venezuolie moddert maar aan. Laarsland lekt en kolkt. Het hoofdingrediënt van zeesoep is plastic. In de steek gelaten door Celsius, Kelvin en Fahrenheit, samen met alle andere aardgenoten: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 28  Zonde dat het zo’n bijzonder voorjaar was. Vele dagen was de zon een ufo, een unseen fading object. Plotseling was ze weer daar; we moesten aan haar wennen als aan een vreemd voorwerp. Het scheelde niet veel of er werd voor schijnheiligheid gezorgd via az of artificiële zonneschijn. Pas eind mei leek ze uit schrik voor deze concurrentie te roepen: ‘Naai mij niet! Ik schroei de ozonlaag weer dicht!’ Dat was mei zo na; we zonnen al op weerwraak, of wraak op het weer. Een ja-stemmer voor afschaffing van het noordoosten en de schrale winden die daarvandaan komen: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 27  Iemand wordt vermoord. De dader(es) wordt opgespoord. Verder gebeurt er weinig in deze whodunit van 347 bladzijden. Het regent, de straten glanzen, knotwilgenknotten gelijken nog altijd op hondenkluiven, het dak van de kerk is lek, de buurvrouw kijkt scheel en de butler struikelt over de tochthond. Dat is dan 28,99 euro, wel met gratis bladwijzer met info over ander vers leesvoer betreff. glanzende straten en lekkende kerkdaken. Beschikkend over een bewijs van goed bedrag en leden: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 26 01-09. Ziet: het vandaget in het oosten. Het eerste ochtendmelkje wordt gemorst. Spoelmechanismen ruisen. Gebitten zien het weer zitten. Kammen harken slaapharen overeind. Koffiezetapparaten rochelen als oude apothekers na verbruiksdatum. Brooddozen sperren hun muil of houden hun klep. Files van gordeldieren doen aan mobiliteit, bumperkussen en bevrijdende demobilisatie. Jonge samenscholers worden met hun bovenste ledematen aan rugzakken vastgebonden. Een ochtend als een ander in zowel Parijs als Dottenijs, ware het niet van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.