MILJARDEN FLARDEN

MILJARDEN FLARDEN 341  Quasi gebochelde leerlingen en scholieren, aan boekentassen en rugzakken vastgebonden, de bultenaren van de schoolkennis. Soms rusten die dingen als waakhonden aan hun uniform-witte voeten, wanneer ze even halt houden om samen te scholen, wachtend aan K&R-plekken of Z&V-stroken op moeder SUV of vader BMW. Staat er iemand tussen die later klokkenluider zal worden? Golfballenraper? Linkshandige kinesiste? Zullen ze de spijbelgeneratie genoemd worden? Bedenkingen van achter de bespikkelde voorruit in de duifgrijze Saab van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.   

MILJARDEN FLARDEN 340  Witte marsen en stille optochten om de politiekers en de rechtstaat wakker te schudden zullen niet veel zoden aan de dijk zetten zolang er op tv-zenders van die imbeciele oversekste programma’s vertoond worden. De televisie is voor veel dwazen immers de heilige koe: ‘Gezien op tv!’. De realiteit van die debiele ‘reality’ is dan nog zoveel erger. Om van de onderbroekenhumor nog maar te zwijgen.  Afgrijzen. Weerzin. De Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 339  Laat alle 800 000 Arco-bedrogenen de fameuze slogan ‘verbondenheid’ toepassen en aldus verbonden niet stemmen op partijen die verbondenheid prediken. Want dat zijn net de schijnheilige bedriegers, geruggensteund door hebzuchtige bankzitters. Denk dubbel na voor u een of andere houten kop, breedsmoelkwaker, beloftekanon of pilaarbijter uw stem geeft, want die wordt gegarandeerd stemloos. Zoals ze hier zeggen: ‘We zijn geleerd’. Een raad in tijden van kiespijn door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 338  Hulde aan trouw Flardrien Bart Publienos Dupont uit het bruisende Sint-Eloois-Winkel, die onlangs mijn acrostichon-gedicht ALVARO in fraai lettertype op de blanke gevel van de Heulse taverne-conceptstore Alvaro (bij Kathy en Ivan – het oude stationsgebouw van Heule-les-Bains) kalligrafeerde. Ik leerde deze collega-schrijver kennen in volkscafé De Meiboom in datzelfde kolkende en soms hippische Sint-Eloois-Winkel, alwaar eveneens een gedicht van mijn hand de toegangsdeur siert. Bart is een krak die graag op muren, wanden, ramen en deuren schrijft. Wellicht bewonderde u al letteren van hem zonder te weten dat hij die pleegde – hij is de letterlijke Banksy in deze lage streken. Een aanhanger van toegepaste poëzie: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 337  Nog even een flard van vroeger herhalen: de Vlaams-Nationalisten, dromend van een republiek Vlaanderen, kiezen uitgerekend de Koning der Dieren als hun symbool, baas van een koninkrijk, tevens de meest luie vleeseter onder de wilde dieren, die zelf niet jaagt, maar de leeuwinnen dat laat doen. Ze wilden toch vrouwen-aan-de-haard? Ze wilden toch zolang klauwen? Ze wilden toch geen koninkrijk? En zag je hier ooit al een leeuw in deze lage streken van Vlaanderen? (Ja, er ligt er eentje te suffen in een of andere zoo of pretpark). Get. een Vlameling in eigen land, weldra een Belgrim: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 336  De oude politiek van de hebzucht en de graaicultuur is afgestraft met stemloosheid. Nu zijn andere dieven en charlatans naar het parlement gestemd. Bij ondervraging van de bevolking blijkt echter dat niemand voor ze koos. Alweer het zoveelste boeiende scenario voor een Belgische B-film, afdeling Laag-Vlaanderen, spaanderen. Wat let ons nog om dit druilerige koninkrijkje en overspannen republiekje te verlaten en naar Canada of Legoland te emigreren? Een kieshokje en een ontgoocheling later: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 335  335 is een spuuglelijk getal. Getal is een lelijk woord voor cijfer. Er is wel betekenisverschil tussen die twee. Maar cijfer klinkt evenmin mooi. Daarom hier geen flard van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 334  Reeds ontsiert een pompoengrimas van oor tot oor de koperen ploert (haymaker, tante Klara, cagnard). De heksen van de herfst beginnen op de begane grond hun kalende bezems te schrapen. Bladeren worden het beu om aan hun bomen te hangen en worden blaren. Na zowel badnatte als gortdroge etmalen vouwen de alom geplaagde toeristen het eierschaalwitte zomertextiel weer in wintermodus. Chronisch en acuut van en met en tot hand en tand gewapend tegen apengriep, covidpokken, paapse knielzucht en holle kiespijn: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 333  Jakke Doe staarde naar het kaalharige hoofd van meester Tim. Sommige grote mannen verloren dus duidelijk het merendeel van hun haren. Ze kregen een gratis zonnepaneel op hun kop. Waar bleef al dat uitgevallen haar op de wereld? Groeide er ergens op de Westpool of de Oostpool een haarbos? Wervelde er om de aardbol een reusachtige ragebol met verloren haar rond? Meester Tim probeerde daar wel wat aan te doen. Achter op zijn hoofd liet hij de overgebleven haren groeien. Jakke keek nu wat scherper toe, toen halfharige Tim zich even naar het smartboard omdraaide. Wat zag hij nu? Een bleke halvemaan met een paardenstaart onderaan. Zouden de kappers in de stad boos zijn op Tim en alle andere staartachtigen? Uit het jeugdboek Stilte! voor afstudeerders aan de lagere school van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 332  Barrebartle werd om zo te zeggen geboren uit een fles. Het was onmiskenbaar een jongen, want hij vertoonde een komma tussen zijn benen. Zijn geboorteschreeuw was het PLOP! van de kurk die uit een flessenhals werd gerukt. Dat betekende gelijk het startschot voor een bruisend bestaan op deze aarde. Dat hij geboren werd uit een fles was ook de oorzaak voor zijn vreemde naam. De vrouw wou Barry; de man wou Bartle. Ze waren beiden vaak teut en raakten het niet eens over Barry of Bartle. Toen de vrouw wat minder begon te drinken in verband met de geboorte en zo, verzoenden ze zich eindelijk wat die naam betrof. Het werd Barrebartle. Ouders hebben het laatste woord, en wie zonder glas is, hij werpe de eerste steen. De ovenwarme wereldburger kreeg slaag van de dokter, die hem vervolgens punten op de tien gaf. Enkele dagen later kreeg hij van een ander wit spook een koude douche over zijn hoofdje, terwijl hij boven een reusachtige kelkachtige kuip gehouden werd. De ko...

MILJARDEN FLARDEN 331  Goj of het Gentile kwaliteitslabel. Oude Joris dronk goede rode wijnen. Aan galg en rad ontsnapte hij, ofschoon hij zwart en scherp verkoos aangaande tint van zijn gemoed en smaak van zijn gedachten. Oude Joris pamperde zijn knoken met mooie kleren, milde mosterd en de juiste oliën uit de goede noten. Prut was niet aan hem besteed. Echte mortel vroeg zijn kathedraal. Oude Joris trok zijn neus niet op voor vis. Hetzelfde dient gezegd van centen. Boter was zijn motto; de gladheid van de aal droeg zijn voorkeur weg. Hij werd een vinnige oude van dagen. Oude Joris droeg zijn linkerhart verder rustig tikkend door de jaren heen. Hij was een tijdbom als eenieder, maar leefde in gedoogzones van kwaliteit en welbevinden. Oude Joris bezat ook de boeken. Uitgelezen stonden ze te kijk. Hij bliefde nu geen letters meer, maar hield ze zindelijk te boek. Meer kon hij niet voor ze betekenen. Oude Joris hield van wind en regen. Ook dat aspect boeide hem zeer. Onweer baarde he...

MILJARDEN FLARDEN 330  Bewaardrift: musea, weckglazen, balsem, vriestemperaturen, ijs, tijdscapsules. Graafzucht: detectives, pendelaars, archeologen, scalpels, hypnose. Maar de dingen blijven ontsnappen en verdwijnen, ondanks alle meet- en weetkunde. Alleen het verborgene blijft. Het verloren voorwerp is het meest voorkomende zinsdeel in de menselijke grammatica. 77 % is het grootste deel van de hersenen dat niet wordt gebruikt. Een gedachte onder de ontbladerde Boom der Kennis van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 329  Op donderdag 15 oogst 2019 klokslag 15 u wijdde ik een aantal woorden aan een indrukwekkende installatie van de kunstenaar Stefaan Roelstraete in Het Lijsternest in Ingooigem. Het werk is een hommage aan Stijn Streuvels, die een halve eeuw geleden stierf. Tot zover een perswee van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 328  T.g.v. Nationale Facedag. Fb-talk talk talk. Men is gewoonlijk een aantal jaren getrouwd met een kanjer. Men heeft bij een ‘vriendelijke’ opname in een ziekenhuis een voorraad oei’en of sss’en ter beschikking. Men weet echter zelden wat en waarom en waar. Men vindt bij eender welk bord voedsel (dat vaak al een keer of twee al gegeten lijkt te zijn) dat dat niet meer moet zijn. De zonnebril en het parapludrankje worden zaligverklaard. De nietjesmachine van Fb kent alleen maar het bevel ‘geniet’. Overleden Fb’ers kunnen nog politieke partijen liken. Wat nou: een lijk dat liket? Facebook Foeiboek. Gelukkig hebben meneer en mevrouw Face begrip voor en genieten zij van de roerselen van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.   

MILJARDEN FLARDEN 327  Kleine bio. Ik ben negen. Midden in de gewelddadige 20ste eeuw. Ik heb geluk gehad: al die jaren hebben de soldaten van kindermoordenaar Herodes me als eerstgeborene over het hoofd gezien. Dat blijft dus op mijn romp staan. In die donkere tijden lees ik magazines. Die zijn altijd wel ergens te vinden. Ik heb nooit graag strips gekeken. Laat staan gelezen. In die tijd echter blader ik toch vlug naar de bewuste bladzijde, helemaal achterop. Het is de tijd van Robbedoes, Taptoe, Sjors en Sjimmie. Ook van ene Appelsientje: de perikelen van. Zoals je een koekjesdoos opent en door de geur herinnerd wordt aan de keukenkast van opoe op zaterdagvalavond in de herfst, zo krijg ik door het pellen van een zuidervruchtje eensklaps Appelsientje weer voor ogen. A la recherche door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 326  Mijn dochter Sarah publiceerde anno 2013 haar roman Hardziek en vond meteen een nieuw genre uit in de bekende afdeling ‘thriller’. De meest serieuze recensie over Hardziek legde daar ook de nadruk op. Nu heeft Sarah op Tinder een tekst gepubliceerd (tevens op Fb te raadplegen) die geweldig scoort. Lezen kan verdraaid leuk zijn. Ze lanceert alweer een nieuw genre, waar vooralsnog geen naam voor bestaat. Het woord ‘column’ doet geen recht aan de tekst. Het heeft iets van een geschreven otherselfie, maar dat zegt het evenmin helemaal. Een persie? Smilely? Truely? Truelie? Je moet het natuurlijk gelezen hebben om het te snappen. ‘Kerekiwere’ heet aflevering 1. Zoals zovelen snakkend naar een eventueel deel 2: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 325  De onafhankelijke boekhandels blijven veel onafhankelijke lezers over de vloer krijgen, want ze lokken ze met cappuccino’s, terwijl vele varianten van nordic noir over de toonbank vliegen als warme broodjes-ongezond. Ook concurrent bol.com kan de bestellingen voor mijn vlammend rode biotrilogie Upperdog (met minstens vier moorden erin) amper bijhouden. Er kan nu zelfs pas dezelfde avond van de besteldag aan huis geleverd worden, niet vroeger. Een lelijke streep door de rekening van uitgeverij Bibliodroom en de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 324  Het machinale verzagen van hout geleek op het klaaglijke loeien van een verdwaalde koe. De kikker in de vijver kefte woedend als reactie op een overvliegende helikopter. De hond van de overburen sloeg aan: hong-kong hong-kong hong-kong hong-kong. Het ergste lawaai echter kwam van de televisie, dat scherm van afgrijzen waarop Trump trompetterde dat China, Rusland, Noord-Korea, Frankrijk en Groenland er pap zouden van lusten. Tot zover enkele oergeluiden eind oogst van een zowel dweilnatte als gortdroge zomer, geregistreerd door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe. 

MILJARDEN FLARDEN 323  De dichter Arnold in W. sprak een soortement Tweedehands Algemeen Geschaafd Nederlands. Zijn g’s-naar-beneden wentelde hij halfzacht schrapend in de boerenboter; zijn h’s-naar-omhoog blies hij rochelend als een koffiezetapparaat na vervaldatum aan. Hij aapte bijwijlen ook het Onvlaamse Nederlands na. In zijn gedichten heerste nogal wat gezwollen adjectiviteit, die haaks stond op het schriele lijfje van deze verzensmeder. Portret van een Vlaams dichter in de hilarische roman Beeldenaar door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 322  Een slogan voor veggie-aanhangers: ‘My misteak’. Een stukje summiere copywriting door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 321  Steenmarter knaagt kabeltelevisie stuk in Afsnee. Een kop uit de Bazuin der Leiestreek, niet per se het lijfblad van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 320  De maan neemt van het water waar ze in schijnt een trage foto met de maan erop. Een moonie door de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 319  Het ‘narratief’ van een eencellige opsluiting. Wanneer ik in de gevangenis voor de keuze gesteld wordt – eigenlijk een moeilijk dilemma voor mij – tussen het zien of het horen van wind, dan ga ik voor het horen. Het zien kan ik er me dan immers bij inbeelden. Het ‘momentum’ afwachtend waarop het ‘on-ge-zien’ waait, een berouwvol seriewoordenaar die niettemin spot met ‘random’ oenige uilige papegaaiwoorden (de oorzaak van zijn gedwongen verblijf in een ‘gevang’): de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 318  Tijd voor een tirade. De Vlaamse canon. Eddy Wally. Vier weverkens zag men ter botermarkt gaan. Een uitheems roofdier dat te lui is om zelf te jagen en zich toch koning der dieren laat noemen (symbool van onze republikeinse nationalisten; anti-koninkrijk). De slager Jan Breydel. Arcopar-dieven. Graaiende ceo’s. Nationalisten die trouw zweren aan de Belgische grondwet. Een Boekenbeurs van kook- en kutboeken: gebraad en gebroed. Enkelbandjes en vergiffenis voor hebzuchtige politici. De vergeetput van Europa met wat valse opwinding over migratie na zelfgekozen lucratieve deportatie uit de Belgische leeuwenkuil. Domme adoratie voor kunstcharlatans, felle bekjes, dijenkletsers en televisionele minkukels. België mijn land, mijn B-film. De eindgeneriek oogt ook erg ter hoogte van de B: Bart De Wever, Bart Peeters, Bart De Pauw. Veel Barten, kortom. Hij die zich excuseert ten overstaan van de meeste andere Barten, wier barterigheid geen enkel probleem vormt: de Schri...

MILJARDEN FLARDEN 317  Ik schreef een korte roman over een kattenbegraafplaats: Assenpoezen. (Hiernaast via de link Romaneske Boeken als pdf te raadplegen). Hoofdpersonages zijn vooral dode poezen en uiteindelijk twee dode mensen. Alles ogenschijnlijk poes, peis en vree. De laatste tijd kreeg ik onverwachte steun voor mijn schrijfsel. De Amerikaanse Rep. VP-Nominee J.D. Vance kreeg onlangs een eerdere uitspraak uit 2021 als een boemerang back in his face. (‘This country is run by a bunch of childless cat ladies’). Bovendien teisterden de Belgian Cats te Lille het mandje van tegenstander Japan met de noodzakelijke en gedroomde 27 punten verschil. De catwalk ligt dus gereed voor spinnende aaibaarheden als Minoe, Poeskas, Mauwerik, Cat Stevens, Nala en Mayla. Hopend op poeslieve driepunters: de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.  

MILJARDEN FLARDEN 316  Tijd voor een reclameflits. De pakjesdagen komen er weer aan. Dat treft. Misschien wil u voor uw evennaasten een wrap maken rond mijn verhalenboek Upperdog/Upper Class/Uppercut (uitgeverij Bibliodroom, ISBN 9789492515247). Een zinvolle geste, die zeker gewaardeerd zal worden in Torhout, Heule, Kortrijk, Italië, Suid-Afrika, Phoenix en Ardooie. Ik signeer dit keer niet op de Boekenbeurs, want je struikelt er over whodunitjes (het is toch altijd de buur of de butler) en pollepeldramatiek (hoe kook ik niet over?). Koopt nu integendeel allen mijn bloedrode biotrilogie, via een boekhandel of boldotcom. Het moet niet altijd Gezelle of Shakespeare zijn. Een herfstsuggestie van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 315  Ik ben veertien. In die tijd ben je verdacht als je jong bent. Bezinningsdag geblazen! Een hele kostbare lesdag wordt daarvoor uitgetrokken: donderpreek, heilige mis, biecht, bezinning, stille wandeling, karige maaltijd. Een gouden dag voor het economaat van de school. Zelfs in mijn scholierentijd heeft het al iets middeleeuws: die donderpreek van een of andere gekapmantelde kaalkop met een vreselijk kruis om zijn nek. Wij, het luistervee, worden daartoe in een grote studeerzaal samengedreven. Zes surveillanten (vijf ervan dragen lange zwarte rokken met 79 knopen van boven tot onder – waren het maar kogelgaten) houden ons in de mot. Een goudmijn voor zo’n Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 314  Dick T. was niet bang voor lange moeilijke woorden. Hij leed m.a.w. niet aan hippopotomonstrosesquip(p)daliofobie. Veel meer ontzag had hij voor de korte records. Zoals het kortste betekenisvolle woord: u. Of de allerkortste zin met onderwerp en persoonsvorm: U at. Of van een beetje zinsverduistering als: Sexy qua lijf, doch bang voor ’t zwempak. Een pangram. Of: Koos u de garage dus ook? Een palindroom. Lepel dat maar eens uit. Ook voldoening gaf hem de vraag waarom bijvoorbeeld Goudvis, Driehoek en Duif soms een hoofdletter nodig hebben, niet alleen aan het begin van een zin. Ja: Dick T. (broer van Brigitte Bordeaux, doet hier niets ter zake) was in de ban van de zware taalindustrie. Hij was een echte taaliban. O, rustig maar: dat laatste woord is een brug te ver voor de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 313  Zoals overdag de zon op schedels knettert en blauwe kaas van hersenen maakt, en ’s nachts de maan de schroeiplekken weer zalft, zo last de allerhoogste (de heiland, het lam gods, zaligmaker, verlosser – vink aan wat u het liefste hoort) tijdens onweer met veel bliksem en gedonder de gaten in de ozonlaag weer dicht. Een homerische vergelijking uit het Aardige Opwarmingsboek van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 312  Wat zijn we toch weer giftig met geschenken. Iemand wijst naar het oosten. Iemand vertelt een kerstnachtmerrie. Iemand heeft het over wrede machten op de boze aarde. En Mozes rijmt met Herodes en alles kleurt rood als kerstbloed. En Rudolf doet alsof zijn neus bloedt. Kerstmisdaden. Dit alles is altijd verleden tijd. Wat kan lang geleden toch zo nabij zijn. Een gedachte opwellend vanuit het grondsop van een glühwein bij de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.

MILJARDEN FLARDEN 311  Naar aanleiding van besparingen in de cultuursector liep een actrice uit een Vlaamse soapserie voorop in de betoging, zeggende dat zij mee opstapte ‘om het niveau van de VRT te bewaken’. Even daarvoor had het Journaal (!) items gewijd aan de tv-serie FC De Kampioenen. Een actrice beweerde dat het hierbij om ‘echte mensen van vlees en bloed ging’. Even later werd in datzelfde Journaal (dat ook tot in den treure items op z’n dummies tot driemaal toe herkauwt: studio, off screen, ter plekke) op Eén ene Marie Verhulst ten tonele gevoerd als ‘nieuw baasje van Samson’. Een zeker wicht, genaamd Kat Kerkhofs, vond op het podium van De Warmste Week – StuBru ‘dat Kortrijk toch wel aan het einde van de wereld lag’. Nou nou. BV-gewauwel, irritante karikaturen, snertnieuws, eindeloze herhalingen, getallengekrijs van podiumego’s. Net het parlement met de kwebbelende schijnpolitiekers. Kijkt u nog naar VRT? Ik niet. Nieuwsuur, Breakfast, Netflix. Get. de Schrijver van Milja...

MILJARDEN FLARDEN 310  Geef mij maar een gezellige moord op zaterdagavond, joelende wind om het huis, een halfvol glas single malt en de vertrouwde kontkuil in de allesbegrijpende sofa. Aldus een bezadigde versie van de Schrijver van Miljarden Flarden, geheel de uwe.